Το δάσος δε χρειάζεται ορισμό για να υπάρξει. Είναι εκεί.

Αυτοί που θέλουν τον «ορισμό» του είναι οι ιδιοκτήτες. Κι αυτοί δεν είναι εγώ και εσύ. Αλλά αυτοί, που, αφού στήριξαν όλες τις πολιτικές που οδήγησαν στην ερήμωση της γης από τους ανθρώπους που δούλευαν το δάσος, πήραν στα χέρια τους τη γη και τώρα πρέπει να την κατοχυρώσουν σαν οικοδομήσιμη για μπίζνες.

Οποιος έψαχνε να βρει γιατί σιωπά το ΤΕΕ σε διάφορα χοντρά που συμβαίνουν, μπορεί να βρει μια απο τις απαντήσεις στην τροπολογία για το νέο πράσινο φόρο στα σπίτια. Εκεί όπου η φοροεπιδρομή πάει παρέα με το σχέδιο των εργολάβων να «αναμορφώσουν» τις πόλεις «οικολογικά», με το αζημίωτο φυσικά.

Την ώρα που εσύ μαζεύεις «αποδείξεις» για να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας - φοροφυγάς, γύρω σου τα βουβάλια χορεύουν. Οχι μόνο για το πώς θα εισπραχτεί ως διόδιο η ζημιά από τις πέτρες που έπεσαν στα Τέμπη (η εταιρεία που δεν έκανε τις αναγκαίες μελέτες ζητάει και αποζημίωση, γιατί ήταν, λέει, απρόβλεπτη η πτώση των βράχων).

Και κει, καταμεσής του χορού των βουβαλιών, βγαίνουν και τα μαχαίρια. Οι εργολάβοι που θέλουν να «αναμορφώσουν» την Αθήνα χειροκροτούν το πράσινο τέλος της Μπιρμπίλη. Οι εργολάβοι που θέλουν το χρήμα να πέφτει στον «αγροτουρισμό» την βλέπουν «μη μου άπτου», αφού προς το παρόν επιλέγει να ενισχύει τους αντίπαλους εργολάβους. Ολοι μαζί, βέβαια, μέσα από το μεγάλο κανάλι, που είναι συνιδιοκτήτες, κάνουν γαργάρα την απάντηση στο ποιος χάνει από αυτήν ή την άλλη ρύθμιση, που γεμίζει το ταμείο αυτού ή του άλλου εργολάβου.

Εχουν λόγο να μην απαντούν στο ποιος χάνει. Γιατί το κύριο για την αστική τάξη, ως τάξη, είναι το σεντούκι του κεφαλαίου να γεμίζει. Κι αυτό γεμίζει με έναν και μόνο τρόπο: Χάνοντας οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα.

Ο αρπαγμένος - από αυτούς που τον παράγουν - πλούτος δεν κρύβεται. Δεν κατέχεται μόνο από την οικογένεια Λάτση, ή αυτήν του Βαρδινογιάννη, δεν είναι μόνον ο Αλαφούζος ή ο Τεγόπουλος. Είναι όλοι αυτοί και οι παραδίπλα τους σαν μέρος ενός συστήματος. Τα ονόματα αλλάζουν, έναν σήμερα τον λένε Λαυρεντιάδη, τον προηγούμενο ή παράλληλο Βγενόπουλο. Δεν έχει σημασία το όνομα. Σημασία έχει το σύστημα.

Σημασία έχει το γεγονός ότι εκατομμύρια μισθωτοί ζουν στο όριο και μια ελάχιστη μειοψηφία - οι καπιταλιστές - κολυμπάνε στον αρπαγμένο πλούτο, γιατί οι σημερινές σχέσεις παραγωγής βασίζονται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης.

Αυτός ο πλούτος δεν αναδιανέμεται με τα κάθε φορά διαφορετικά φορολογικά κόλπα, πόσο μάλλον όταν αυτά τα κόλπα κάνουν καθαρό ότι ψάχνουν λύση στην αρπαγή και του ελάχιστου. Δείγμα ο νέος φόρος στα σπίτια. Δείγμα τα σενάρια για το ΦΠΑ, δείγμα το «πράσινο τέλος» στα αυτοκίνητα. Μα, πιο σκληρό δείγμα οι κρατήσεις από το μισθό των εργατών, που ούτε στα ασφαλιστικά ταμεία πάνε, ούτε στον ΟΑΕΔ καταλήγουν, αλλά σίγουρα γίνονται επιδότηση των καπιταλιστών για απόλυτα τζάμπα εργατική δύναμη.

Ολα αυτά συνιστούν ένα πρόβλημα άλυτο, όσο το σύστημα παραμένει ως έχει.

Ρωτά ο αγανακτισμένος από την καθημερινότητά του, που, όμως, ψηφίζει εναλλάξ και ΝΔ και ΠΑΣΟΚ: Και τι να κάνουμε, να ψηφίσουμε ΚΚΕ; Η απάντηση είναι όχι, δε φτάνει να ψηφίσεις ΚΚΕ, αν κι αυτό είναι μια καλή αρχή. Το κύριο, το κρίσιμο, είναι να οργανωθείς στο ταξικό κίνημα. Για κάθε τι που σε απασχολεί. Να οργανωθείς έτσι που η συμμετοχή σου να μη γίνεται άλλοθι για να σε χτυπήσουν. Που σημαίνει μακριά από εργατοπατέρες. Μακριά από κυβερνητικούς. Μακριά από «αντιπολιτευόμενους» κυβερνητικούς. Μαζί με τον διπλανό σου κι όλους αυτούς που αναγνωρίζουν στο σύστημα το πρόβλημα και βάζουν πλώρη να χτυπήσουν αυτό το σύστημα.

Μοιάζει δύσκολο, φαίνεται ακατόρθωτο. Δεν είναι. Το διδάσκει η Ιστορία. Καμιά εξουσία δεν μπορεί να σταθεί, όταν η ίδια δεν μπορεί (και η σημερινή δεν μπορεί) και οι κάτω δεν αντέχουν. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει ήδη ότι μόνο στο όνομα είναι διαφορετική από την κυβέρνηση της ΝΔ. Γι' αυτό και οι κάθε μία ώρα εκκλήσεις «εθνικής ενότητας». Ζητάνε από τους από κάτω να σκύψουν κι άλλο. Δεν πάει παρακάτω. Κι αν πάει, δεν πρέπει να το αφήσουμε.

Πού πατάνε, για να σε κρατήσουν κάτω; Σε έναν τρόπο ζωής, που δεν είναι δικός σου, είναι κατασκεύασμα. Λες: «Μα, χρωστάω». Μη χρωστάς! Οχι για να φανείς νοικοκύρης, αλλά για να μην εκβιάζεσαι.

Βρες το δρόμο για το σωματείο, θα βρεις εκεί και τους κομμουνιστές. Μαζί θα βάλετε πλώρη για έναν κόσμο αντάξιο των πραγματικών αναγκών σου.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΑΓΩΝΑ ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑ κόντρα στην αντεργατική καταιγίδα κεφαλαίου - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Εικόνα Βαβέλ στην κυβέρνηση για οικονομία και «Καλλικράτη»

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ για το επίδομα ανεργίας

ΤΑ ΝΕΑ: Πράσινο τεστ για όλα τα σπίτια

ΕΘΝΟΣ: ΠΡΑΣΙΝΑ «ΚΤΕΟ» για ακίνητα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Πράσινος φόρος στα κτήρια

Η ΑΥΓΗ: Το ΠΑΣΟΚ «καίει» το πράσινο

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ για τον «Καλλικράτη»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Τεκμήρια ιδιωτικά και φροντιστήρια

ΤΟ ΒΗΜΑ: Δεν μας πιστεύουν ακόμη

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Παίρνει πίσω τα ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ ο Γερουλάνος

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΚΛΗΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΑΜΑΡΑ

Η ΧΩΡΑ: Οχι ελληνική ιθαγένεια σε όλους τους μετανάστες

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Λένε και ξελένε

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΑΝΑΣΤΑΤΟΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΟΧΙ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΟ ΣΑΜΑΡΑ

«Για ποιο λόγο επιχειρηματίες επενδύουν στο χώρο του Τύπου, όταν έχει ήδη καταστεί σαφές - ίσως και από τους ίδιους - ότι δεν έχουν επιχειρηματικό μέλλον οι εφημερίδες; Μήπως θα μπορούσε να απαντήσει η κυβέρνηση ή και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τον οποίο θα έπρεπε να αφορά ο ευτελισμός και η άλωση του Τύπου; Η ερώτηση δεν είναι ρητορική» (με υπογραφή Μ. Τ. η ερώτηση στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Γενικόλογη και μη μου άπτου ήταν και πάλι η τοποθέτηση της Τίνας Μπιρμπίλη που δεν έβαλε πλάτη - για άλλη μία φορά» (ένα «άσχετο» σχόλιο στα ΝΕΑ).

«Βασικός στόχος του νομοσχεδίου, που συζητείται σήμερα, είναι να προστατευθούν τα δάση και οι δασικές εκτάσεις που είχαν πληγεί από τις πυρκαγιές του Αυγούστου 2009 (...) είναι φανερό ότι με το νομοσχέδιο της κυρίας Μπιρμπίλη θίγονται συμφέροντα καταπατητών, οικοπεδοφάγων και εμπόρων της αττικής γης (...) έχει ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος της Αττικής και θα αντιδράσει σε κάθε απόπειρα να μείνουν ανοιχτά παράθυρα, για να περνάει η ανομία» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Το σχέδιο νόμου για τις πυρόπληκτες περιοχές της Αττικής προβλέπει σειρά θετικών ρυθμίσεων για την προστασία των περιοχών αυτών, από την αναστολή της δόμησης μέχρι να ολοκληρωθούν οι δασικοί χάρτες (ώστε να αποφευχθεί η ανέγερση αυθαιρέτων) μέχρι την κατεδάφιση των νέων αυθαιρέτων από ειδική υπηρεσία. Το σχέδιο νόμου προβλέπει και την κατάργηση της "δασοκτόνου" ρύθμισης Δρυ για τον ορισμό του δάσους, κίνηση που θα "ξεπαγώσει" τη διαδικασία εκπόνησης δασικών χαρτών για εκατομμύρια στρέμματα σε όλη τη χώρα» (η εκτίμηση στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).