«

Θέση μάχης» λαμβάνει ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ, απέναντι στο κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς, που ξεδιπλώνεται τις τελευταίες μέρες απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, με προφανή επιδίωξη τον αφοπλισμό της και την ολοκλήρωση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στον αγροτικό τομέα, αναίμακτα τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για τα μονοπώλια που την στηρίζουν.

Ως «χρέωση» των κομματικών στελεχών, πρέπει να θεωρείται η προώθηση της κυβερνητικής προπαγάνδας στην ελληνική ύπαιθρο, περί των «κονδυλίων» που θα χορηγηθούν στους παραγωγούς. Εργο που φαντάζει κάπως... δύσκολο, γιατί σε μια περίοδο που οι παραγωγοί έχουν υποστεί μείωση ακόμη και κατά 50% στις τιμές που πουλάνε τα προϊόντα τους, να βγαίνουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ στα καφενεία της επαρχίας και να «τσαμπουνάνε φούμαρα» περί «επιστροφής ΦΠΑ» και «επιδόματα αλληλεγγύης», δηλαδή μερικά ψωροεκατοντάευρα και αν, μόνο ως κακόγουστο χιούμορ μπορεί να εκληφθεί.

Τα δεδομένα, πάντως, δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ σχεδιάζει την υπονόμευση της κινητοποίησης των μικρομεσαίων αγροτών, κάτι που το συνεπές αγροτικό κίνημα πρέπει να λάβει υπόψη του. Το έδαφος είναι εύφορο, μια και οι φτωχομεσαίοι αγρότες έχουν δοκιμάσει στο «πετσί» τους τι θα πει αντιαγροτική πολιτική ΕΕ και ελληνικών κυβερνήσεων. Τα άμεσα αιτήματα πάλης που θέτει η ΠΑΣΥ προς διεκδίκηση, μπορούν να συσπειρώσουν αγροτικές μάζες, να «μπλοκάρουν» τα κυβερνητικά μέτρα, να κερδίσουν χρόνο. Ομως το κίνημα των φτωχών αγροτών μπορεί να πάει πιο μπροστά και γιατί όχι, να επιχειρήσει ένα ποιοτικό άλμα, θέτοντας ευθέως το ερώτημα στην ξεκληρισμένη ή στην, προς ξεκλήρισμα, μικρή αγροτιά: Αν η γη σήμερα συγκεντρώνεται, αποδίδοντας τεράστια κέρδη στους λίγους, γιατί δε θα μπορούσε να «περάσει» στα χέρια των πολλών, αυτών που την ποτίζουν με το αίμα και τον ιδρώτα τους, επιφέροντας πολλαπλάσια οφέλη, τόσο στους ίδιους όσο και στο σύνολο του εργαζόμενου λαού;