Η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη της, σε συνδυασμό με τις άθλιες συνθήκες εργασίας, την εντατικοποίηση και την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, λειτουργούν ως λαιμητόμος σε βάρος της εργατικής τάξης, αυξάνοντας τα εργατικά θανατηφόρα «ατυχήματα» - εγκλήματα στο βωμό του κέρδους του κεφαλαίου. Τα παραπάνω τονίζει με Ερώτησή της στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με Ερώτηση του ευρωβουλευτή της Γιώργου Τούσσα.

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ επισημαίνει ότι τα στοιχεία των εργατικών «ατυχημάτων» και των επαγγελματικών ασθενειών δείχνουν την τραγική κατάσταση σχετικά με την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ. Ακόμη και από τα αναξιόπιστα στοιχεία του ΙΚΑ προκύπτει ότι, μόνο στη 5ετία 2000-2005, συνέβησαν 78.894 εργατικά ατυχήματα από τα οποία τα 574 θανατηφόρα.

Κατόπιν αυτών ερωτάται η Επιτροπή: «Η Οδηγία 89/391/ΕΟΚ που ενισχύει την επιθετικότητα της εργοδοσίας, αναθέτει ουσιαστικά την τήρηση και τον έλεγχο των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους ίδιους τους εργοδότες, με την ψευδεπίγραφη και εικονική παροχή υπηρεσιών Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας από ιδιωτικές επιχειρήσεις - ΕΞΥΠΠ - προστατεύει τη ζωή και την υγεία των εργαζομένων, ή την κερδοφορία των επιχειρήσεων; Πώς τοποθετείται η Επιτροπή στις προτάσεις προκειμένου:

Να υποχρεωθούν οι εργοδότες να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας στους χώρους εργασίας και να σταματήσει η μετατόπιση της εργοδοτικής ευθύνης για τις νομικές υποχρεώσεις της για την πρόληψη και τις συνέπειες του επαγγελματικού κινδύνου.

Να δημιουργηθούν υπηρεσίες Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας, ελέγχου και εποπτείας των σχετικών μέτρων προστασίας, μέσα στο δημόσιο σύστημα υγείας, τη στελέχωσή του με το απαραίτητο εξειδικευμένο προσωπικό με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα (κρατικό σώμα Ιατρών Εργασίας και Τεχνικών Ασφάλειας).

Να δημιουργηθεί Δημόσιος φορέας για την πλήρη καταγραφή των εργατικών ατυχημάτων, τη συστηματική διάγνωση, καταγραφή και αναγνώριση των επαγγελματικών ασθενειών σε όλους τους τομείς της παραγωγικής δραστηριότητας».

Τις συνέπειες που έχει για τη ζωή των εργατών η πολιτική που υπηρετεί την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ υπογραμμίζουν σε Ερώτησή τους προς τους συναρμόδιους υπουργούς οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιάννης Ζιώγας και Σοφία Καλαντίδου, μετά το θάνατο του 38χρονου συμβασιούχου εναερίτη στη Δορκάδα Θεσσαλονίκης, στις 25/8.

Οι βουλευτές σημειώνουν ότι ο εργαζόμενος στάλθηκε να κάνει δουλειά εναερίτη μετά από εκπαίδευση 15 ημερών. Προσλήφθηκε τον Ιούνη ως έκτακτος συμβασιούχος εργαζόμενος της ΔΕΗ για 8 μήνες και χρεώθηκε να κάνει δουλειά εναερίτη. Δουλειά για την οποία παλιότερα οι εργαζόμενοι ήταν μόνιμοι και περνούσαν συστηματική 6μηνη εκπαίδευση. Σύμφωνα με όσα καταγγέλλουν εργαζόμενοι της ΔΕΗ, τα συνεργεία πρέπει να είναι στελεχωμένα τουλάχιστον με 4 εργαζόμενους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι εργάτες ήταν 2 και ο ένας κατέληξε νεκρός. Πρόκειται για τον 8ο κατά σειρά εργάτη που από την αρχή του χρόνου βρήκε το θάνατο στα κάτεργα της ΔΕΗ. Μέχρι σήμερα κανένας δεν έχει τιμωρηθεί για όσα εγκλήματα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και οι επιτροπές που δημιουργούνται κάθε φορά από τη ΔΕΗ για τη διερεύνησή τους πάντοτε ρίχνουν τις ευθύνες στα θύματα».

Οι βουλευτές του ΚΚΕ ερωτούν τους υπουργούς: Αν θα προσληφθεί μόνιμο προσωπικό που μετά από σωστή πολύμηνη εκπαίδευση θα εκτελεί εργασίες εναερίτη. Αν θα προσληφθεί μόνιμο προσωπικό για όλους τους τομείς, ώστε να σταματήσει το απαράδεκτο καθεστώς των εργολάβων, των συμβάσεων έργου και ορισμένου χρόνου. Αν θα γίνεται έλεγχος για να τηρούνται τα μέτρα προστασίας και ασφάλειας των εργαζομένων.

«...Είναι αποτέλεσμα πολιτικών, χρόνων... Να επισημάνουμε ότι έχουμε μέσα σε 20 χρόνια 16 νεκρούς στη ΛΑΡΚΟ. Να πούμε τους σακατεμένους; Δεν τους θυμάμαι. Να πούμε τους καμένους; Δεν τους θυμάμαι. Να πούμε όλους αυτούς που πέθαναν μόλις βγήκαν στη σύνταξη από εργατικές αρρώστιες; Δεν τους θυμάμαι, ρε παιδιά. Εχουμε μεγαλώσει σε αυτή την περιοχή, έχουμε κλάψει για πολλούς συναδέλφους, δεν πάει άλλο... Αυτό που είπε το ΚΚΕ: Πρέπει να γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης, άλλος δρόμος δεν υπάρχει...

Να θυμίσω το 2003 το ατύχημα του συναδέλφου, 26 χρονών ήταν κι εκείνος τότε. Μέσα σε τρεις ώρες το μαζέψανε και ξαναδούλεψε το εργοστάσιο...

Δε θα συμμετέχουμε στη δεύτερη φιέστα που κάνουν, στην ημερίδα στις 3 του μήνα. Φωνάζουν τα κόμματα για να μας πουν τις θέσεις τους για την ιδιωτικοποίηση της ΛΑΡΚΟ. Λες και δεν ξέρουμε τις θέσεις τους...

Δεν πάει άλλο. Αν δεν γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης της περιοχής, όλου του κλάδου...

Οι εργαζόμενοι πρέπει να διαλέξουν. Στις κολόνες της περιοχής μας παντού βλέπουμε μνημόσυνα νέων από εργατικά ατυχήματα, κηδείες νέων. Ε, πρέπει να το αλλάξουμε αυτό. Να βάλουμε τα αιτήματα σε αυτές τις κολόνες...

Αν δε γίνει υπόθεση της εργατικής τάξης, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Αυτά που λένε τα άλλα συνδικάτα, τα συμβιβασμένα... Και να πούμε γιατί τα λέμε συμβιβασμένα. Στο τελευταίο ατύχημα είχε 10 μέρες να ανοίξει το καμίνι. Την τέταρτη μέρα η διοίκηση κατεβαίνει κάτω στην παραγωγή κι άμα δεν άνοιγε δίνανε λύση. Αυτή τη φορά έκαναν 10 μέρες να κατέβουν...

Εφόσον η διοίκηση δεν κατέβηκε, έπρεπε να πάει το σωματείο (σ.σ. το επιχειρησιακό) και να πει εγώ τον συνάδελφό μου τον παίρνω από εκεί. Αν θέλετε (η διοίκηση) να βγάλετε μέταλλο, τραβάτε βγάλτε το. Απλά. Αυτό κάνει ένα ταξικό συνδικάτο...».

Από τη χτεσινή παρέμβαση του Παναγιώτη Πολίτη, εργάτη στη ΛΑΡΚΟ και γραμματέα του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας, στο μεσημεριανό μαγκαζίνο του «902 Αριστερά στα FM».