Η αυθεντική λαϊκή πρωτοβουλία και οργάνωση για την προστασία των δασών, των ορεινών όγκων, της θάλασσας και όλου του φυσικού πλούτου της χώρας, δεν έχει τίποτα κοινό με τον εθελοντισμό που οργανώνεται από τις επιχειρήσεις. Ο λαός, η νεολαία πρέπει να οργανώσουν το δικό τους ρωμαλέο κίνημα απέναντι στον εθελοντισμό των μονοπωλίων. Για να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο ενιαίος φορέας δασοπροστασίας χρειάζεται πολιτική που θα αντιμετωπίζει τα δάση ως λαϊκή περιουσία-κοινωνικό αγαθό, θα εξασφαλίζει τον κεντρικό σχεδιασμό και θα έχει καταργήσει κάθε ατομική ιδιοκτησία και εμπορευματοποίηση της γης.