Στη χρεοκοπία οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια ο οργανισμός γεωργικών ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ). Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική υπερχρέωσης του ΕΛΓΑ που ξεκίνησε επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Τα χρέη του οργανισμού έφτασαν τα 3,8 δισ. ευρώ και τώρα ο ΕΛΓΑ παίρνει και νέο δάνειο άλλα 350 εκατ. ευρώ. Ετσι το φέσι γίνεται 4,2 δισ ευρώ! Και το κακό δε φαίνεται ότι θα σταματήσει εδώ. Δυστυχώς, το πρόβλημα των χρεών του ΕΛΓΑ καλπάζει και γι' αυτό είναι υπεύθυνες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν αναγνώρισαν τον κοινωνικό ρόλο του ΕΛΓΑ και δεν κατέβαλαν τα ποσά που έπρεπε από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κι όταν υπήρξε ανάγκη για την πληρωμή των αποζημιώσεων, ο ΕΛΓΑ προσέφυγε στο δανεισμό. Ομως τα χρέη χρησιμοποιήθηκαν και έκλεισαν η ΚΥΔΕΠ, η ΣΠΕΚΑ, η ΣΥΝΕΛ και η ΑΓΝΟ. Οπότε δεν αποκλείεται το κλείσιμο του ΕΛΓΑ και η ιδιωτικοποίηση των γεωργικών ασφαλίσεων, αφού το τελευταίο άλλωστε προβλέπεται και με νόμο του 2001. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση απαιτείται κοινός αγώνας των εργαζομένων στον ΕΛΓΑ με τους αγρότες, κοινός αγώνας όλων των εργαζομένων, ώστε να μην περάσει η πολιτική χρεοκοπίας του ΕΛΓΑ και να μπορούν να δίνονται αποζημιώσεις για ολόκληρες τις ζημιές των μικρομεσαίων αγροτών. Χρειάζεται επίσης συνολική πολιτική αντιπαράθεση με τη φιλομονοπωλιακή πολιτική ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, που και με τέτοιες μεθοδεύσεις ενισχύουν την καπιταλιστική ανάπτυξη στην αγροτική οικονομία, τους εμπορομεσάζοντες και βιομήχανους, τα μονοπώλια. Στη ρότα αλλαγής συσχετισμού και στο εργατικό και στο αγροτικό και στους αυτοαπασχολούμενους, συνδικαλιστικό κίνημα με ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο με συσπείρωση στο ΚΚΕ και αποφασιστική ενίσχυσή του.
Σα να είναι το φέουδό της συμπεριφέρεται η δημοτική αρχή των Μεγάρων - στηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ - που από την προηγούμενη βδομάδα μέχρι και χτες προσπάθησε δύο φορές να απολύσει έξι εργαζόμενους της Δημοτικής Επιχείρησης Υδρευσης Αποχέτευσης Μεγάρων.
Υπενθυμίζεται ότι την προηγούμενη βδομάδα η δημοτική αρχή είχε ανακοινώσει σε έξι εργαζόμενους την απόλυσή τους, την οποία ανακάλεσε μετά από την άμεση αντίδραση του συνόλου των εργαζομένων με στάσεις εργασίας και την παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων την περασμένη Δευτέρα. Προχτές το Σωματείο Εργαζομένων στην επιχείρηση πραγματοποίησε εκλογές για να ανάδειξη ΔΣ. Λίγο μετά η δημοτική αρχή ανήγγειλε και πάλι στους έξι εργαζόμενους, από τους οποίους οι τέσσερις έχουν εκλεγεί στο ΔΣ, ότι θα απολυθούν. Τελικά, ύστερα από νέα παρέμβαση της Συντονιστικής Επιτροπής Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής και άλλων ταξικών δυνάμεων, η δημοτική αρχή ανακάλεσε ξανά τις απολύσεις.
Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, οι ταξικές δυνάμεις καλούν τους εργαζόμενους σε αγωνιστική επαγρύπνηση, για την υπεράσπιση όλων των θέσεων εργασίας. Προβάλλει ωστόσο επιτακτικό το γεγονός οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα για όλους όσοι παίζουν με την αγωνία τους για το μεροκάματο.
Αλλωστε, είναι πολύ της μόδας τελευταία ό,τι έχει να κάνει με την «ασφάλεια», όπως τουλάχιστον την εννοούν αυτοί.
Γενικώς, η φιλοσοφία είναι ότι κινδυνεύουμε! Ετσι, ξαφνικά, μπορεί να μας συμβεί κάτι κακό, οπότε πρέπει να φοβόμαστε!
Από τι; Από τρομοκράτες, ληστές και κακούργους (κατά βάση μετανάστες), δολοφονικές γρίπες, μια αγνώστων διαστάσεων οικονομική κρίση...
Κι αυτά μέχρι τώρα, γιατί μπορεί να βρεθούν και άλλοι κίνδυνοι στη συνέχεια, που θα προβληθούν αναλόγως από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.
Οπότε τι άλλο μπορεί να θέλει ένας λαός που κινδυνεύει τόσο; Αποφασιστικούς ηγέτες, πολλή (πάρα πολλή) και εκσυγχρονισμένη αστυνομία και, φυσικά, όχι ...πολλά - πολλά δικαιώματα και ελευθερίες.
Εντάξει, αν η όλη συνταγή μάς βγει λίγο σε ...στρατόπεδο συγκέντρωσης (με καμεροχαφιέδες, αστυνομικά σκυλιά - όπως, ήδη, έχει νομοθετηθεί - και πλαστικές σφαίρες), δε χάθηκε ο κόσμος. Θα είμαστε ασφαλείς.
Εννοείται, φυσικά, ότι όσο ασχολούμαστε με τους μυστήριους, μυστικούς, απροσδιόριστους και αγνώστου προέλευσης και μεγέθους κινδύνους, ξεχνάμε τους ...άλλους.
Τους σαφέστατους, προσδιορισμένους, ενίοτε φανερούς και γνωστότατης προέλευσης κινδύνους.
Μας το λένε άλλωστε - μερικές φορές ξεκάθαρα- οι κυβερνώντες ότι θα καταργήσουν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και θα κάνουν την καθημερινότητά μας κόλαση ή ότι θα εισβάλουν σε άλλες χώρες, διότι αυτό αποφασίστηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Ομως, την ίδια ώρα, θέλουν να φοβόμαστε άλλα πράγματα, να ψάχνουμε προβλήματα σε ελεγχόμενες κατευθύνσεις. Και, φυσικά, στήνουν τους μηχανισμούς τους, στην περίπτωση που το πάρουμε χαμπάρι!
Μάλλον, αυτοί μας φοβούνται περισσότερο από όσο νομίζουμε...Η Μπολκεστάιν, με μια κουβέντα, επιτρέπει σε κάθε επιχειρηματικό όμιλο να ορίσει μια χώρα εγκατάστασης και με ένα απλό γραφείο αντιπροσώπευσης να προσφέρει υπηρεσίες σε όλες τις χώρες - μέλη, χρησιμοποιώντας, μάλιστα, εργαζόμενους που προέρχονται από τη χώρα εγκατάστασης στη χώρα παροχής των υπηρεσιών, με το εργασιακό καθεστώς που ισχύει στις χώρες εγκατάστασης.