NASA

Καλλιτεχνική απεικόνιση του LRO με τη Σελήνη (φωτογραφία από τις αποστολές Απόλλων) σε πρώτο πλάνο και τη Γη με όψη μηνίσκου στο βάθος

Ο LRO που εκτοξεύτηκε στις 19 Ιούνη, μετά από τέσσερις μέρες ταξίδι μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και τώρα η τροχιά αυτή προσαρμόζεται, ώστε τελικά να γίνει κυκλική σε ύψος 50 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του γήινου δορυφόρου. Σε αυτήν τη χαμηλή τροχιά θα μείνει για περίπου ένα χρόνο, συλλέγοντας πληροφορίες για το φεγγάρι και το περιβάλλον του. Σύμφωνα με τη NASA, το φορτίο του LRO, αποτελούμενο από έξι όργανα μέτρησης και ένα σύστημα για τη δοκιμή μιας τεχνολογίας ραντάρ, πρόκειται να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες που θα επιτρέψουν την ασφαλή και παραγωγική επιστροφή του ανθρώπου στην επιφάνεια της Σελήνης.

Η στιγμή της εκτόξευσης από το ακρωτήριο Κανάβεραλ με έναν πύραυλο Ατλας - 5, του Δορυφόρου Σεληνιακής Αναγνώρισης (LRO) και του LCROSS

Με τον ίδιο πύραυλο Ατλας-5 που εκτόξευσε το LRO, στάλθηκε σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη και μια άλλη συσκευή, ο Δορυφόρος Παρατήρησης και Μέτρησης Σεληνιακών Κρατήρων (LCROSS), που επίσης θα χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό πάγου, αλλά με έναν ιδιαίτερο, ξεχωριστό τρόπο. Η συσκευή, μαζί με το δεύτερο στάδιο του πυραύλου Ατλας που παρέμεινε συνδεδεμένο μαζί της μετά την εξάντληση των καυσίμων του και χρησιμοποιείται απλώς ως αδρανειακή μάζα, πρόκειται να προσκρούσει με σφοδρότητα σε έναν πολικό κρατήρα της Σελήνης. Από την πρόσκρουση πρόκειται να δημιουργηθεί ένας κρατήρα διαμέτρου 20 μέτρων και βάθους 4 μέτρων, εκτινάσσονται γύρω στους 350 τόνους σεληνιακό υλικό σε ύψος μέχρι 10 χιλιομέτρων. Τόσο ο LRO που θα παραμένει σε τροχιά, όσο και επίγεια αστρονομικά παρατηρητήρια θα συλλέξουν όσο γίνεται περισσότερες πληροφορίες, τόσο για τη σύνθεση του υλικού που θα εκτιναχτεί, όσο και για τη μορφή της διασποράς και του τεχνητού κρατήρα που θα δημιουργηθεί, βελτιώνοντας τα μαθηματικά μοντέλα με τα οποία οι επιστήμονες περιγράφουν το σχηματισμό κρατήρων στα ουράνια σώματα του ηλιακού μας συστήματος που δεν έχουν ατμόσφαιρα για να τα εξαλείψει μέσω διάβρωσης, με αποτέλεσμα να παραμένουν για εκατομμύρια χρόνια σχεδόν άθικτα και διαθέσιμα στην ανθρώπινη παρατήρηση.

1959 Η σοβιετική αυτόματη διαστημοσυσκευή «Λούνα 2» είναι το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα που φτάνει στην επιφάνεια του φεγγαριού, προσκρούοντας κοντά στον κρατήρα Αυτόλυκο.

1959 Το σοβιετικό «Λούνα 3» στέλνει τις πρώτες φωτογραφίες της αθέατης από τη Γη πλευράς της Σελήνης.

1966 Το σοβιετικό «Λούνα 9» κάνει την πρώτη ομαλή προσελήνωση.

1968 Το αμερικανικό «Απόλλων 8» πραγματοποιεί την πρώτη επανδρωμένη αποστολή σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

1969 Το αμερικανικό «Απόλλων 11» μεταφέρει τους πρώτους ανθρώπους στην επιφάνεια της Σελήνης και φέρνει στη Γη τα πρώτα σεληνιακά πετρώματα.

1972 Το «Απόλλων 17» πραγματοποιεί την τελευταία επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη.

1976 Το σοβιετικό «Λούνα 24» επιστρέφει με τα τελευταία δείγματα σεληνιακών πετρωμάτων στη Γη.

• Η βαρύτητα στην επιφάνεια της Σελήνης είναι το ένα έκτο της βαρύτητας στην επιφάνεια της Γης.
• Το μαγνητικό πεδίο της Σελήνης έχει ένταση μικρότερη από το 1% εκείνου της Γης.
• Η θερμοκρασία επιφάνειας στον ισημερινό της Σελήνης φτάνει τους 134 βαθμoύς Κελσίου την ημέρα και τους -153 βαθμούς τη νύχτα.
• Η τροχιακή ταχύτητα της Σελήνης είναι 3.680 χιλιόμετρα την ώρα.
• Ο μεγαλύτερος σεληνιακός κρατήρας έχει διάμετρο 2.500 χιλιόμετρα.
• Το ψηλότερο σεληνιακό όρος έχει ύψος 9 χιλιομέτρων (δηλαδή, είναι λίγο μεγαλύτερο από το Εβερεστ).
• Από τη Γη βλέπουμε πάντοτε την ίδια πλευρά του φεγγαριού.
• Η Σελήνη απομακρύνεται κάθε χρόνο από τη Γη κατά 3,81 εκατοστά.
• Οι παλίρροιες στη Γη εκδηλώνονται δυο φορές τη μέρα και οφείλονται κυρίως στη Σελήνη (και δευτερευόντως στον Ηλιο) που προκαλεί εξόγκωση των ωκεανών που βρίσκονται κάθε φορά πιο κοντά και πιο μακριά απ' αυτή.
• Οταν η Σελήνη βρίσκεται στο περίγειο (τη μικρότερη απόσταση από τη Γη) θα χρειαζόταν να οδηγήσει κανείς το ...αυτοκίνητό του με ταχύτητα 110 χιλιομέτρων την ώρα επί 135 ημέρες για να φτάσει στην επιφάνειά της.