Συμβαίνει κάποιες φορές να μην πιστεύεις στα αυτιά σου και στα μάτια σου για όσα ακούς ή διαβάζεις. Κάτι όχι σπάνιο όταν πρόκειται για τον οπορτουνισμό, που με μεγάλη ευκολία σε μια στιγμή ανατρέπει αυτό για το οποίο επέμενε την προηγούμενη. Διαβάσαμε χτες στην «Αυγή» ρεπορτάζ για το κλίμα το βράδυ των εκλογών στο εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ στα Προπύλαια, ανάμεσα σε άλλα γράφει πως τον τόνο έδινε το σύνθημα: «Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα θα ήταν παράνομες». Μήπως όμως δεν ήταν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που μήνες τώρα, χωρίς καν να περιμένει τις εκλογές, επέμενε σε όλους τους τόνους ότι τα πράγματα έχουν ήδη αλλάξει και ότι το αποτέλεσμα της κάλπης θα επιβεβαιώσει την αλλαγή αυτή; Μήπως δεν ήταν αυτός που θεωρούσε την αλλαγή δεδομένη με βάση τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, που κραδαίνοντάς τα μιλούσε για ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, για σεισμό που θα αλλάξει τη μορφολογία του πολιτικού σκηνικού, για κοσμογονία, που πρόβαλε σαν δεδομένη την υποτιθέμενη ανάδειξή του σε τρίτη πολιτική δύναμη κλπ. κλπ.; Και σε κάθε περίπτωση, δεν θυμόμαστε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να μίλησε ποτέ για κάποιο άλλο τρόπο με τον οποίο θα αλλάξουν τα πράγματα, όλο κάτι περί θεσμών, μηχανισμών ελέγχου, εκλογών κλπ.. μηρυκάζει. Κατανοητή η προσπάθεια να δικαιολογηθεί το αποτέλεσμα, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας...

Το ζήτημα της αποχής αλλά από μια άλλη σκοπιά ενόχλησε την επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ, Μ. Γιαννάκου: «Αν συνεχιστεί αυτό, μπορεί να θέσει εν αμφιβόλω τη δημοκρατική νομιμοποίηση της Ευρώπης», δήλωσε χαρακτηριστικά (στον «Αλφα 9,89»). Μα ήδη δεν έχουν καμία νομιμοποίηση από τους λαούς τα όργανα της ΕΕ, αφού η αποχή για την ανάδειξη των μελών του Ευρωκοινοβουλίου ήδη ξεπερνά το 57% σε επίπεδο ΕΕ. Σε τίποτα, με άλλα λόγια, δεν έχει να ζηλέψει από τη «δημοκρατία» των ΗΠΑ και την ανάδειξη των Αμερικανών προέδρων. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το «ευρωπαϊκό όραμα» έχει ήδη γίνει αποκρουστικό στις συνειδήσεις των λαών, ακριβώς επειδή ταυτίζεται πλέον με ό,τι πιο βάρβαρο και αντιδραστικό, που εξωθεί διαρκώς προς τον εργασιακό Μεσαίωνα. Οι «Βρυξέλλες» έχουν καταντήσει συνώνυμο του «διευθυντηρίου» της ΕΕ που αποφασίζει ερήμην και σε βάρος των λαών. Με άλλα λόγια η ΕΕ ούτε απέκτησε ούτε θα αποκτήσει ποτέ καμία «νομιμοποίηση» στη συνείδηση των λαών, ακριβώς γιατί από την ίδρυσή της ήταν οικοδόμημα των μονοπωλίων και τέτοιο παραμένει, μέχρι να ανατραπεί κάτω από την πάλη των λαών.