Το ζήτημα της μετανάστευσης είναι ιδιαίτερα κρίσιμο και θα οξυνθεί περισσότερο στο μέλλον, όπου θα έχουμε, όπως όλα δείχνουν, ραγδαίες και δραματικές εξελίξεις. Το σίγουρο είναι ότι όσο θα οξύνεται, τόσο θα αξιοποιείται από τα κόμματα της πλουτοκρατίας, αλλά και τα κόμματα «δορυφόρους» τους, από τα ΜΜΕ των κεφαλαιοκρατών και τα διάφορα παπαγαλάκια τους, ώστε να συσπειρώνεται μερίδα των λαϊκών στρωμάτων γύρω από τη λογική και τα συμφέροντα των επιχειρηματιών.

Ο υπουργός Εσωτερικών, Προκόπης Παυλόπουλος, έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι μέσα στους επόμενους μήνες, μέσα στο καλοκαίρι, θα λυθεί το θέμα του κέντρου της Αθήνας, με τους χιλιάδες μετανάστες να στοιβάζονται σε ερειπωμένα κτίρια, στους δρόμους, να τρώνε ό,τι βρουν, από τα συσσίτια, τα σκουπίδια και ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες. Πώς ακριβώς θα λυθεί το ζήτημα από την κυβέρνηση, δεν έχει διευκρινιστεί. Κι αυτό αφήνει πολλά περιθώρια ανησυχίας, αν λάβει κανείς υπόψη την κατασταλτική πολιτική που έχει ακολουθηθεί μέχρι τώρα, τις κατευθύνσεις που δίνει η ΕΕ, καθώς και ότι δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις γι' αυτούς τους ανθρώπους. Ταυτόχρονα, υπάρχει και το προηγούμενο του στρατοπέδου συγκέντρωσης μεταναστών στην Πάτρα, και τα δημοσιεύματα για νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης στον Ασπρόπυργο (πρώην ΝΑΤΟ).

Η ΕΕ και όλα τα κόμματα που την παρουσιάζουν σαν μονόδρομο για τους λαούς, προσπαθούν να περάσουν στα λαϊκά στρώματα - με διάφορες εναλλαγές - τη λογικοφανή άποψη «να εισέρχονται μόνο τόσοι, όσους "σηκώνει" η οικονομία». Ακόμα και ο ακροδεξιός και ρατσιστικός ΛΑ.Ο.Σ., που ανέβασε τα εκλογικά ποσοστά του και εξαιτίας αυτού του οξυμένου προβλήματος, αυτή τη λογική προτάσσει. Επίσημα, τουλάχιστον, γιατί ανεπίσημα ανασκαλεύει και ενισχύει ρατσιστικές αντιλήψεις. Ακόμα και ο «αριστερός» ΣΥΡΙΖΑ διατυπώνει κατά καιρούς και ανά περιστάσεις αυτό το επιχείρημα.

Η ελεγχόμενη και η επιλεκτική μετανάστευση είναι το ζητούμενο για την ΕΕ. Για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο, για τα μονοπώλια, για τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές που ευθύνονται για τη δημιουργία μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών. Ομως, τα λαϊκά στρώματα τι συμφέρον έχουν από αυτή τη θέση; Αν υπήρχαν δουλειές για τους ντόπιους εργάτες, αν αυτοί απολάμβαναν δωρεάν αναβαθμισμένες υπηρεσίες Πρόνοιας, Παιδείας, Υγείας, δε θα ίσχυε το ίδιο και για τους ξένους εργάτες; Αν η ανάπτυξη, η οικονομία κινούνταν με γνώμονα τις λαϊκές και κοινωνικές ανάγκες και όχι τα καπιταλιστικά κέρδη, τα επιπλέον εργατικά χέρια που προσφέρει η μετανάστευση, δε θα ήταν «ευλογία» για την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων; Αν μια κυβέρνηση έδειχνε απειθαρχία στην ΕΕ και εξέδιδε ταξιδιωτικά έγγραφα για όσους μετανάστες και πρόσφυγες θέλουν να ταξιδέψουν προς κάποιες άλλες χώρες της Ευρώπης, δε θα ήταν κι αυτό μέρος της λύσης του ζητήματος;

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η αντιμεταναστευτική πολιτική είναι μόνο ένα μέρος της αντεργατικής πολιτικής που πλήττει όλους. Απλά είναι πιο εξειδικευμένη και προσαρμοσμένη στο τμήμα της εργατικής τάξης που λέγεται μετανάστες. Ας σκεφτούν ακόμα, αναφορικά με το κέντρο της Αθήνας: Τι συμφέρον έχουν οι λαϊκοί άνθρωποι από ένα κέντρο αποστειρωμένο, όπου θα εκδιωχθούν βιαίως όχι μόνο οι πιο εξαθλιωμένοι, αλλά και τα λαϊκά στρώματα; Τέτοια ανάπτυξη έχει ανάγκη ο λαός; Ενα κέντρο όπου θα επενδύσει το μεγάλο κεφάλαιο, για να υποδέχεται τους επιχειρηματίες να κλείνουν εκεί τις μπίσνες τους;