ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ενάντια στα μονοπώλια, μαζί με τους εργάτες

Κάθε πρόβλημα στο αστικό πολιτικό σύστημα είναι για καλό των λαϊκών στρωμάτων στο βαθμό που κατανοούν ότι πράγματι δεν είναι όλοι οι ίδιοι, όχι γιατί άλλοι είναι διαφανείς κι άλλοι αδιαφανείς, αλλά γιατί πολύ απλά και οι πολιτικοί εκπροσωπούν διαφορετικά ταξικά συμφέροντα. Αυτή δεν είναι μια εύκολη πορεία συνειδητοποίησης, είναι όμως κάτι που συμβαίνει, είναι κάτι που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να αποτρέψει η αστική τάξη.

Οι ίδιοι που, όταν πρόκειται για το συμφέρον της αστικής τάξης καλούν σε εθνική ενότητα, είναι αυτοί που για να συντηρήσουν την εξουσία τους μοιράζουν τον κόσμο, προβάλλοντας κάθε φορά και όποια διαφορά είναι πρόσφορη. Πότε το διεφθαρμένοι - καθαροί, πότε το διαφανείς - αδιαφανείς, χτες το μουσουλμάνοι - χριστιανοί, κάθε μέρα το άνεργοι - εργάτες, πάντα κάτι που θα εξαφανίζει την ταξική διαφορά, θα μοιράζει τους ανθρώπους της εργατικής τάξης και θα κρατά τις συνειδήσεις τους διαχειρίσιμες από την αστική τάξη.

Το δυστύχημα για την αστική τάξη είναι ότι οι άνθρωποι δε βιώνουν την πραγματικότητα ως θέαμα, αλλά σκληρά μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, παντού όπου πασχίζουν για το μεροκάματο.

Κι εκεί, αργά ή γρήγορα βρίσκουν απέναντί τους και τον τραπεζίτη και τον πολιτικό του τραπεζίτη. Βρίσκουν απέναντι και τον εφοπλιστή και τον πολιτικό του εφοπλιστή. Βρίσκουν απέναντι και το μονοπώλιο που επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας και τους πολιτικούς που ισχυρίζονται ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι καλό, μπορεί να γίνει και καλύτερο με τροποποιήσεις.

Οταν η αστική τάξη αρχίζει το κλάμα για τη χαμένη τιμή του πολιτικού κόσμου είναι η στιγμή που ξεπερνά τον κροκόδειλο. Κλαίνε, δήθεν, γιατί έφυγε ο Χριστοφοράκος, όταν εξ αρχής γνώριζαν την εξέλιξη, όταν γνωρίζουν ότι ακριβώς έτσι θέλουν το πολιτικό σύστημα. Σταθερό απέναντι στη λαϊκή αμφισβήτηση, αλλά και ασταθές, για να μπορούν όποτε θέλουν να το αναμορφώνουν κατά το συμφέρον τους. Η συντήρηση της αστικής εξουσίας περιέχει και την κατά καιρούς «κάθαρσή» της.

Ο κόσμος ξέρει τι είναι οι θεσμοί, ποια τάξη υπηρετούν. Οπως ξέρει και η εξουσία τι γνωρίζει ο κόσμος. Γι' αυτό, οι αστοί καταφεύγουν διαρκώς και στο ρουσφέτι και στον εκβιασμό και στον μπαμπούλα του κομμουνισμού και στη λάσπη ενάντια στους κομμουνιστές. Μόνο που δεν μπορούν πάντα έτσι να σβήσουν την αδυσώπητη πραγματικότητα.

Οι εργάτες που απεργούν στου Παπουτσάνη ξέρουν τι εκπροσωπεί το αφεντικό τους και ποια κόμματα τον εκφράζουν. Οι νέοι εργαζόμενοι γνωρίζουν τι πάει να πει stage και κοιτάνε - και καλά κάνουν - με καχυποψία όσους τους λένε πως η Ευρωπαϊκή Ενωση που επιβάλλει τα stage είναι αυτή που θα γίνει ανθρώπινη. Οι άνθρωποι, που έχουν οικογένειες μεταναστών έξω, ξέρουν πως δε γίνεσαι μετανάστης για πλάκα, ξέρουν τι πάει να πει εκμετάλλευση του μετανάστη και δίκαια κοιτάνε ύποπτα τον Καρατζαφέρη, όταν μιλάει για προστασία από τους μετανάστες. Οπως επίσης κοιτάνε ύποπτα κι όσους παριστάνουν τον προστάτη του μετανάστη όχι σαν εργάτη αλλά σαν ιδιαιτερότητα.

Οσοι χωρίζουν τους εργάτες, πότε με τη θρησκεία, πότε με το χρώμα, πότε με την καταγωγή δεν μπορούν να παριστάνουν τους προστάτες. Κι αυτό είναι ένα στοιχείο που το κατανοούν οι ίδιοι οι μετανάστες που οργανώνονται στα ταξικά σωματεία. Εκεί όπου μόνο στοιχείο διαφοράς είναι η διαφορά με το αφεντικό.

Διά ταύτα, όσο οι αστοί και διάφοροι γύρω απ' αυτούς παίζουν με τη φωτιά, τόσο πρέπει να δυναμώνει η ταξική ενότητα. Κι αυτή η ενότητα έχει πολιτική έκφραση. Το μόνο κόμμα που στο DNA του έχει την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, το μόνο κόμμα που υπάρχει για να πάψουν να υπάρχουν οι εκμεταλλευτές. ΚΚΕ, λοιπόν και γι' αυτό.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ;

ΠΟΙΟΣ ΚΛΑΙΕΙ; «Προεκλογική πορεία στα τυφλά ακολουθεί η χώρα, καθώς οι πολιτικές δυνάμεις δεν δείχνουν διατεθειμένες να συζητήσουν ουσιαστικά για τα σοβαρά, εσωτερικά και ευρωπαϊκά, προβλήματά της. Δύο εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές τα κρίσιμα θέματα έχουν εξαφανιστεί από την ατζέντα των συζητήσεων. Κυριαρχούν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, οι αλληλοκατηγορίες για σκάνδαλα και μίζες, ο τηλεοπτικός εντυπωσιασμός (...) Η κυβέρνηση έχει λόγους να εκτρέψει την προεκλογική αντιπαράθεση σε δευτερεύοντα και ανούσια θέματα. Το στοίχημα για τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις είναι να μην της το επιτρέψουν, επαναφέροντας τον διάλογο στα κρίσιμα προβλήματα των πολιτών» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

ΕΝΑ ΘΕΑΜΑ ΕΙΝΑΙ: «Το τηλεοπτικό ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών θα πραγματοποιηθεί στις 8 το βράδυ της ερχόμενης Πέμπτης (...) Τώρα, όμως, θα πρέπει να βρεθεί λύση για την ώρα έναρξης του τρίτου τελικού Παναθηναϊκού - Ολυμπιακού στο μπάσκετ, η οποία είναι προγραμματισμένη για τις 9.30 το βράδυ της ίδιας μέρας. Το πιθανότερο είναι ότι το τζάμπολ θα γίνει λίγο αργότερα, ώστε να μείνουν ικανοποιημένοι όσοι θέλουν να παρακολουθήσουν και το ντέρμπυ των αιωνίων αντιπάλων» (το σχόλιο στο ΕΘΝΟΣ).

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ: «Αποτελεί, δυστυχώς, τραγική πραγματικότητα. Η τιμή και η υπόληψη του πολιτικού συστήματος - ή έστω ό,τι έχει μείνει στις συνειδήσεις των πολιτών - εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το εάν θα απαντηθούν ή όχι τα ερωτήματα που άφησε πίσω με την "απόδρασή" του ο άνθρωπος κλειδί στο σκάνδαλο της Siemens κ. Μ. Χριστοφοράκος. Στη δεύτερη περίπτωση η αίσθηση ότι "όλοι τα πιάνουν" θα γενικευτεί. Επί δικαίων και αδίκων...» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΗ: «Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Μέσα σε μια τέτοια κρίση που περνάμε όλοι στη χώρα έρχεται ένας ανεύθυνος άνθρωπος και με μια εξίσου ανεύθυνη πράξη προσπαθεί να δημιουργήσει πρόβλημα. Πολλοί μετανάστες είναι νέα παιδιά, 19 και 20 ετών που δεν έχουν δουλειά, που πεινάνε, που έχουν προβλήματα. Που περιμένουν το ελάχιστο για να εκραγούν. Ο καθένας μας πρέπει να σέβεται τη θρησκεία του άλλου. Κανείς δεν μπορεί να φέρεται έτσι σ' εκείνα που θεωρεί ιερά ο άλλος» (ο Ναΐμ Ελγαντούρ, της Μουσουλμανικής Ενωσης, στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΒΑΡΒΑΡΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΕ που συμφωνούν και εφαρμόζουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ο πόλεμος των σποτ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΟΣΑ ΠΗΡΑΝ ΑΠΟ ΤΗ SIEMENS

Η ΧΩΡΑ: «Μου έδωσε τη λίστα με τις μίζες»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Το κόλπο της μεγάλης φυγής

ΕΘΝΟΣ: ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ για αλλαγές στις συντάξεις

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Φυγοδικία με σχέδιο και ερωτήματα

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 500 ΕΥΡΩ για συντάξεις μέχρι 800 ευρώ, 300 ΕΥΡΩ για συντάξεις μέχρι 1.100 ευρώ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: 3 ΑΛΛΑΓΕΣ στη διαδοχική ασφάλιση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Βαρβαρότητες και αστειότητες

Η ΑΥΓΗ: Ολοι μπροστά, στη μάχη των εκλογών

Ο ΛΟΓΟΣ: ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ παπαγάλων και βαρβάρων

ΤΑ ΝΕΑ: Γαλάζια ψέματα με πράσινους παπαγάλους

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ ΤΗ ΝΔ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΤΟΥΣ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΕΝΤΑΞΕΙΣ - ΕΞΠΡΕΣ στο σχέδιο πόλης

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Η διόρθωση στις αγορές δεν φοβίζει τους αναλυτές

Και ο κόσμος ξέρει

«Ο κόσμος, όχι μόνο αμφισβητεί και απαξιώνει (με ό,τι δυνάμει επικίνδυνο αυτό το τελευταίο μπορεί να φέρει...) την "πολιτική τάξη" και ιδίως αυτή που εναλλάσσεται στην εξουσία, αλλά εκ των πραγμάτων απομακρύνεται και από τον αναγκαίο σεβασμό στους θεσμούς. Ιδιαίτερα αυτόν της Δικαιοσύνης. Από τον έλεγχο της οποίας βλέπει προκλητικά πόσο εύκολα (ακόμη και με τυπική τήρηση των "διαδικασιών"!) μπορεί να ξεφεύγουν οι "επώνυμοι", οι "ισχυροί", οι άνθρωποι που όχι μόνο "εξυπηρετούν" και υπηρετούν το "σύστημα" και τις "σταθερές" του (πέρα και άσχετα με το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία - με όλους κάνουν "παιχνίδι", σε μια λογική του όλοι τους "βλάπτουν τη Συρία το ίδιο..."!), αλλά μπορούν και εκ των προτέρων να είναι σίγουροι, πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, της παραγραφής ή της διαφυγής θα παραμείνουν "ασφαλείς", ατιμώρητοι. Η ηθική καταδίκη, λίγο τους ενδιαφέρει...

Και η εξουσία γνωρίζει

Αν οι διαχειριστές του πολιτικού συστήματος νοιάζονται στ' αλήθεια και όχι μόνο στις τυπικότητες των τηλεπαραθύρων για την απαξίωσή τους από τον κόσμο, αν θέλουν να πιάσουν τον σφυγμό και τις αντιδράσεις του, ας κάνουν μια βόλτα στους δρόμους. Ν' ακούσουν τους πολίτες, με αφορμή την υπόθεση Χριστοφοράκου, να λένε όχι καν με θυμό αλλά - και αυτό είναι το χειρότερο! - με αποδοχή του φαινομένου ως "αυτονόητου", πως "σιγά μπας και πιάνανε τα μεγάλα λαβράκια, αυτούς που τους χρηματίζουν και τους υπηρετούν, τους διαχρονικούς και... διακομματικούς συνεργάτες τους!". Και ας προβληματισθούν και οι θεράποντες της Θέμιδας, από τη διάχυτη βεβαιότητα σε όλη την κοινωνία, πως "μπουζουριάζονται" μόνο οι φουκαράδες, όσοι δεν έχουν "δόντι" και "κονέ" - οι μεγαλόσχημοι, οι επώνυμοι και οι "καθωσπρέπει" έχουν πρόσβαση στα "παράθυρα" για να ξεγλιστρούν"!» (τα αποσπάσματα από άρθρο του Θ. Οικονομόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).