Η «αποκατάσταση της εμπιστοσύνης» της πλουτοκρατίας στην κυβέρνηση, όσον αφορά την ικανότητά της να υλοποιήσει «ένα σχέδιο εξόδου» από την κρίση, είναι το βασικό ζητούμενο των πρωθυπουργικών πρωτοβουλιών και του ανασχηματισμού, που τοποθετείται χρονικά στο πρώτο δεκαήμερο του Γενάρη.

Το κυρίαρχο μήνυμα που θέλει να περάσει το Μέγαρο Μαξίμου, μέσω και του επικείμενου ανασχηματισμού, είναι ότι η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων, κινούμενη στο πλαίσιο των γενικότερων αποφάσεων της ΕΕ. Ουσιαστικά το «νέο ξεκίνημα», που θα θελήσει να σηματοδοτήσει ο Κ. Καραμανλής με τον ανασχηματισμό του κυβερνητικού σχήματος, θα σημαίνει την αφετηρία μιας νέας αντιλαϊκής επίθεσης. Παρά τα αντιθέτως λεγόμενα από μερίδα γαλάζιων βουλευτών και ΜΜΕ περί φιλολαϊκής στροφής, η κυβέρνηση θα εντείνει τους ρυθμούς υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής, φορτώνοντας τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Στο πλαίσιο αυτό, η κυβέρνηση μάλλον ως «χείρα βοηθείας» αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο μιας νέας επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας από τις Βρυξέλλες, παρά το, πρόσκαιρο όπως υπολογίζει, πολιτικό κόστος που θα έχει από μια τέτοια «ταπεινωτική» ενέργεια. Ηδη, τα κοινοτικά όργανα έχουν αρχίσει να καλλιεργούν το έδαφος, υποδεικνύοντας ευθέως τη λήψη νέων μέτρων. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του αρμόδιου επιτρόπου Χ. Αλμούνια (στο «Βήμα της Κυριακής») ότι «η ελληνική κυβέρνηση πρέπει από τη μια πλευρά να εφαρμόσει άμεσα μια υγιή δημοσιονομική πολιτική και μεσοπρόθεσμα να προωθήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές τις οποίες έχει ανάγκη η χώρα να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της». Στο ίδιο μήκος κύματος ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Λ. Παπαδήμος δηλώνει (στην «Καθημερινή της Κυριακής») ότι «οι αγορές απαιτούν μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία και συστηματική εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών».

Στο κλίμα αυτό, μικρή σημασία έχει αν ο ανασχηματισμός θα είναι «ριζικός» ή «οριακός», αν θα φύγει ή όχι ο Γ. Αλογοσκούφης από το υπουργείο Οικονομίας. Το σίγουρο είναι ότι το πρόσωπο του υπουργού Οικονομίας πρέπει να «καθησυχάζει τις αγορές» και να σηματοδοτεί την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προχωρήσει σε νέα αντιλαϊκά μέτρα. Τέτοια μέτρα είναι το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων, η περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αλλά και νέες «αλλαγές» στο Ασφαλιστικό. Τα μέτρα αυτά θα οριστικοποιηθούν μετά τις 19 Γενάρη όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιοποιήσει τις νέες προβλέψεις της για τις οικονομίες των κρατών - μελών. Ειδικά για την Ελλάδα θεωρείται πολύ πιθανόν ότι θα επιβεβαιώσει πως το έλλειμμα θα υπερβεί το 2008, για δεύτερη συνεχή χρονιά, το όριο του 3% του ΑΕΠ, γεγονός που οδηγεί κατευθείαν στη διαδικασία επιτήρησης.

Ο προεξοφλούμενος ανασχηματισμός έχει προκαλέσει πυρετώδεις διαβουλεύσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, με τους «ενδιαφερόμενους» να επιχειρούν να στείλουν μηνύματα στο Μέγαρο Μαξίμου για το νέο μοίρασμα της εξουσίας. Μετά τους πρωτοκλασάτους υπουργούς (Ντ. Μπακογιάννη, Γ. Σουφλιάς, Δ. Αβραμόπουλος, Β. Μεϊμαράκης), τη σκυτάλη πήρε χτες ο Αρ. Σπηλιωτόπουλος, δηλώνοντας (στα «Νέα») ότι «δεν επιθυμεί να δραπετεύσει από τα δύσκολα» που περνάει ο τουρισμός, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι δεν επιθυμεί τη μετακίνησή του στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου, όπως έντονα φημολογείται.

Την επίτευξη «κοινωνικών συναινέσεων» για την προώθηση των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων και συνολικότερα των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που ζητά το μεγάλο κεφάλαιο θέτει ως πρώτο στόχο το ΠΑΣΟΚ, επιδιώκοντας ταυτόχρονα να εξασφαλίσει «κοινωνική ειρήνη» και την αποτροπή λαϊκών κινητοποιήσεων.

Το στίγμα των αντιλαϊκών πολιτικών στοχεύσεων του ΠΑΣΟΚ φρόντισε να δώσει με συνέντευξή του την Κυριακή στην εφημερίδα «Real» o Γ. Παπανδρέου αναφέροντας ότι «η χώρα χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση και ταυτόχρονα μεγάλες κοινωνικές συναινέσεις για να προχωρήσουμε στις αλλαγές που απαιτούνται».

Με πρόσχημα την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, το ΠΑΣΟΚ, στηρίζοντας απόλυτα τις «ευρωενωσιακές» κατευθύνσεις και σε πλήρη σύμπλευση με την κυβέρνηση, στηρίζει κάθε επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα. Την προηγούμενη Πέμπτη ο αρμόδιος τομεάρχης για θέματα Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ, Μ. Χρυσοχοΐδης, ζήτησε να ανοίξουν τα καταστήματα την τελευταία Κυριακή του χρόνου, ενώ η Χαριλάου Τρικούπη, στηρίζοντας τις απαιτήσεις των μεγαλεμπόρων και των πολυκαταστημάτων, εγκάλεσε την κυβέρνηση επειδή «χρειάστηκαν αμέτρητες παλινωδίες, για να λάβει και να εφαρμόσει μια καθαρή πολιτική απόφαση ώστε να λειτουργήσει η αγορά και την τελευταία Κυριακή του χρόνου, όπως οι οικονομικές συνθήκες, οι έμποροι, οι καταναλωτές, η ίδια η κοινή λογική υπαγορεύουν»! Μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ σημειώνει πως «οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι η οικονομική κρίση στην οποία εισέρχεται η χώρα απαιτεί ένα σοβαρό και σταθερό σχέδιο αναθέρμανσης της οικονομίας χωρίς "ήξεις - αφήξεις", πισωγυρίσματα και μεσοβέζικες αποφάσεις»...

Το ΠΑΣΟΚ παράλληλα θα επιδιώξει να αποτρέψει και τις κινητοποιήσεις μαθητών και φοιτητών. Δεν είναι τυχαίο ότι η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Παιδείας, Αν. Διαμαντοπούλου, πρόταξε την ανάγκη «δημόσιου διαλόγου» για την προώθηση των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση και εγκάλεσε τη ΝΔ για την αποτυχία εξασφάλισης «συναινέσεων» στο «εθνικό θέμα της Παιδείας».

Ταυτόχρονα ο Γ. Παπανδρέου επανέφερε την πρότασή του για συνεργασία με τις δυνάμεις της κεντροαριστεράς. «Εχουμε απευθύνει πρόσκληση συνεργασίας σε όλες τις δυνάμεις της κεντροαριστεράς. Προτείναμε την έναρξη ενός διαλόγου που θα μπορούσε να αναδείξει σημεία σύγκλισης για μεγάλες τομές», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γ. Παπανδρέου αξιοποιώντας και τις παλιότερες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούσαν «συνεργασία» και «αντιδεξιό μέτωπο».

Συγχρόνως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σε μια επιχείρηση να διασκεδάσει τις εντυπώσεις μετά την ομοβροντία δηλώσεων από κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Πάγκαλος, Βερελής) που ζητούσαν «κοινούς υπουργούς» με τη ΝΔ, πυροδοτώντας τα σενάρια περί συγκυβέρνησης των εταίρων του δικομματισμού, ανέφερε ότι μια τέτοια κίνηση «θα ήταν καταδίκη για τον ελληνικό λαό», αλλά με νόημα έσπευσε να προσθέσει ότι «οι συναινέσεις είναι απαραίτητες. Αλλά πρέπει να απαντήσουμε πού θέλουμε να πάμε την Ελλάδα»... Αποφεύγοντας, φυσικά, να θίξει τον πυρήνα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, στον οποίο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ταυτίζονται απόλυτα.