O πέλεκυς της αντεργατικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης κρέμεται πάνω από τα ασφαλιστικά δικαιώματα εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και ιδιαίτερα των γυναικών, μετά και την εκδίκαση χτες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ΔΕΚ) της παραπομπής της χώρας μας για το Ασφαλιστικό του Δημοσίου.

Η παραπομπή έγινε μετά από απόφαση της Κομισιόν, η οποία, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα και τις σχετικές οδηγίες που έχουν συνδιαμορφωθεί και με τη συμμετοχή των ελληνικών κυβερνήσεων, θεωρεί ότι η ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων είναι ετεροχρονισμένη αμοιβή και ως εκ τούτου υπάγεται στην επαγγελματική ασφάλιση και διέπεται από τις ανάλογες οδηγίες.

Αν και η απόφαση του ΔΕΚ θα εκδοθεί μετά από τρεις μήνες, συνδικαλιστές εκτιμούν ότι η χώρα μας θα καταδικαστεί και θα υποχρεωθεί σε αλλαγές. Αυτό σημαίνει ότι η δημόσια κοινωνική ασφάλιση των υπαλλήλων του Δημοσίου θα χαρακτηριστεί ως επαγγελματική ασφάλιση. Θα πάψει δηλαδή να έχει την εγγύηση του κράτους άρα θα είναι επισφαλής, ενώ οι κανόνες που θα διέπουν πλέον την ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων θα αποφασίζονται άμεσα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και θα ακολουθούν τη σχετική νομολογία χωρίς δυνατότητα παρέμβασης των εθνικών κυβερνήσεων.

Οι συνέπειες θα είναι άμεσες και σοβαρές και για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Ειδικότερα των γυναικών που έχουν ασφαλιστεί πριν το 1993 και αφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησής τους. Γιατί από τη στιγμή που η ασφάλιση στο Δημόσιο χαρακτηριστεί «επαγγελματική», θα πρέπει να γίνει «εξομοίωση» των ορίων ηλικίας με αυτές των ανδρών.

Και επειδή η γενικότερη πολιτική της ΕΕ, αλλά και της ΝΔ, όπως και του ΠΑΣΟΚ, είναι η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η λεγόμενη «εξομοίωση» θα μεταφραστεί σε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, από 5 μέχρι και 17 χρόνια, αλλά και σε αύξηση στα χρόνια που απαιτούνται για τη θεμελίωση του δικαιώματος συνταξιοδότησης (π.χ. παλιότερες ασφαλισμένες με 3 παιδιά τα 22 χρόνια αντί των 25 χρόνων που απαιτούνται γενικά).

Η εξέλιξη της υπόθεσης αυτής για άλλη μια φορά έρχεται να επιβεβαιώσει τις ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αν και η ΝΔ, ως κυβέρνηση, από τη στιγμή που προέκυψε το ζήτημα εμφανίζεται στα λόγια να «υπερασπίζεται» τη μη αύξηση των ορίων ηλικίας στις γυναίκες, τα γεγονότα τη διαψεύδουν. Οι ευθύνες της δεν περιορίζονται μόνο στον τρόπο που ανέπτυξε την επιχειρηματολογία του Ελληνικού Δημοσίου απέναντι στις αιτιάσεις της Κομισιόν, η οποία - σύμφωνα με εκτιμήσεις - ήταν σαθρή έως ανύπαρκτη. Οι ευθύνες της κυβέρνησης, όπως και του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη περίοδο, βρίσκονται στο γεγονός ότι όλες οι οδηγίες της ΕΕ διαμορφώνονται και με τη συμμετοχή των ελληνικών κυβερνήσεων στα αντίστοιχα ευρωπαϊκά όργανα.

Δηλαδή, το «κακό» δεν έρχεται «απέξω», όπως πολλές φορές επιχειρούν να το παρουσιάσουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά σε αυτό το «κακό» συμμετέχουν. Το θέατρο της ΝΔ, ότι δήθεν «αμύνεται» σε κάτι που δε συμφωνεί, δεν πείθει κανέναν εργαζόμενο. Γιατί μόλις πριν λίγους μήνες η ΝΔ ψήφισε νόμο που βάλλει κυρίως κατά των εργαζομένων γυναικών και ιδιαίτερα των μητέρων με τον οποίο αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης τουλάχιστον κατά 5 χρόνια.

Επιπλέον η ΝΔ, με νόμο του 1992, τον οποίο διατήρησε το ΠΑΣΟΚ ατόφιο, αύξησε κατά πέντε χρόνια τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης όλων των γυναικών (για αυτές που μπήκαν στην παραγωγή μετά το 1993) από τα 60 στα 65, έφερε δηλαδή τη λεγόμενη «εξομοίωση» ανδρών και γυναικών. Και αυτή η αισχρή διάταξη παραμένει σε ισχύ. Δεν μπορεί λοιπόν σήμερα η κυβέρνηση να πείσει ότι κόπτεται για τις γυναίκες που έχουν ασφαλιστεί πριν το 1993 και οι οποίες κινδυνεύουν να πάθουν το ίδιο με αυτό που έπαθαν οι εργαζόμενες μετά το 1993 με το δικό της νόμο.