Στέφανος Κακαμάκας |
Σήμερα Κυριακή 19 Οκτώβρη γίνεται το μνημόσυνο του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης και μαχητή του ΔΣΕ
ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΚΑΜΑΚΑ
με τη συμπλήρωση τριών χρόνων από το θάνατό του.
Στη μνήμη του, προσφέρουμε 50 ευρώ στην ΚΟ Θεσσαλονίκης.
Η σύζυγός του: Ελένη
Τα παιδιά του: Κώστας καΙ Γιάννης
Αρης Μπακόπουλος |
Στον ΑΡΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟ: Αρη μου, αδελφούλη μου,
Ξημέρωσαν τα γενέθλιά σου για πέμπτη φορά κι εσύ πάλι λείπεις. Κι ενώ αυτή η μέρα θα έπρεπε να είναι πλημμυρισμένη από χαρά, είναι βυθισμένη σε απέραντη θλίψη, μοναξιά κι ένα μαύρο «γιατί». Πολλές φορές νομίζω ότι ακούω εκείνο το τρανταχτό σου γέλιο, τα βήματά σου ή τα κλειδιά στην πόρτα σου. Ψάχνω να βρω στις πορείες τη δίμετρη λεβέντικη φιγούρα σου, που όμοιά της δεν έχω αντικρίσει ξανά. Ξεχνιέμαι και νομίζω ότι θα σε δω.
Ομως, Αρη μου, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Την πραγματικότητα τη διαμόρφωσε το ανθρωπόμορφο τέρας που βρέθηκε στο δρόμο σου, όταν σ' εγκατέλειψε χτυπημένο, λιπόθυμο και αβοήθητο στη θάλασσα της Σαλαμίνας.
Στην άσβεστη μνήμη σου, η μαμά κι εγώ προσφέρουμε 150 ευρώ στο ΠΑΜΕ, το νέο ΕΑΜ, όπως έλεγες.
Οπως πάντα, Αρη μου, θα περιμένω να 'ρθεις στ' όνειρό μου, να σε σφίξω στην αγκαλιά μου και να σου δώσω ένα ζεστό φιλί για χρόνια πολλά.
Σ' αγαπώ και μου λείπεις.
Η αδελφή σου: Ευτυχία Δημαρόγκωνα
Στις 7 Ιούνη 2008 έφυγε από τη ζωή ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ, μέλος του ΚΚΕ. Γεννήθηκε στον Παλαιόπυργο Λεβιδίου Αρκαδίας το 1915 από φτωχούς γονείς. Από μικρός μπήκε στη βιοπάλη σε αγροτικές δουλειές. Αργότερα εργαζόταν ως τεχνικός στις οικοδομές. Στρατεύτηκε το 1935 και υπηρέτησε τη θητεία του ως νοσοκόμος. Το 1937 μετατέθηκε, ως τεχνικός, στα οχυρά στα Βουλγαρικά σύνορα. Στον πόλεμο του 1940-41 πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο στο Μηχανικό.
Στην Κατοχή εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑΜ) στο χωριό του και στην ευρύτερη περιοχή. Υπηρέτησε και στην Εθνική Πολιτοφυλακή.
Για την πατριωτική δράση του, μετά τη Βάρκιζα, πέρασε από δίκη στο Στρατοδικείο της Σπάρτης και καταδικάστηκε σε ισόβια. Εκανε στις φυλακές της Σπάρτης, της Τρίπολης, της Αίγινας και εξορίστηκε στα Γιούρα. Στην Αμφισσα εργάστηκε ως νοσοκόμος.
Οταν αφέθηκε ελεύθερος οργανώθηκε στην ΕΔΑ.
Μετά τη μεταπολίτευση πέρασε στο ΚΚΕ.
Ως το τέλος της ζωής του συμμετείχε δραστήρια σε όλες τις εκδηλώσεις του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος.
Οσοι τον γνώρισαν στις φυλακές και στους αγώνες θα τον θυμούνται για πάντα.
Στη μνήμη του προσφέρω στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ Μεταμόρφωσης, 200 ευρώ.
Η σύζυγός του: Αννα Παναγούλια
Σχετική Ερώτηση κατέθεσαν βουλευτές του ΚΚΕ
Ερώτηση προς τους κ. υπουργούς ΠΕΧΩΔΕ, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Οικονομίας και Οικονομικών και Μακεδονίας - Θράκης, με θέμα τη διεκδίκηση δημόσιων εκτάσεων στο Λιτόχωρο Πιερίας από τη Μονή Αγίου Διονυσίου, κατέθεσαν στη Βουλή οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιάννης Ζιώγας και Σοφία Καλαντίδου. Στην Ερώτησή τους οι κομμουνιστές βουλευτές σημειώνουν:
«Διεκδικήσεις δασικών εκτάσεων με ανύπαρκτους ή και νοθευμένους τίτλους από μονές του Αγίου Ορους έρχονται συνεχώς στο φως της δημοσιότητας, μετά από το πολιτικο-οικονομικό σκάνδαλο με τη Μονή Βατοπεδίου.
Συγκεκριμένα, η Μονή Αγίου Διονυσίου, πρώην Αγίας Τριάδος Ολύμπου, διεκδικεί δημόσιες εκτάσεις 24.500 στρεμμάτων (δασικές εκτάσεις, παραλίας κλπ.) στην περιοχή Λιτοχώρου του Νομού Πιερίας. Η Μονή επικαλείται τίτλους των ετών 1874, 1875, 1910, που, όπως αποκαλύφθηκε, είναι ανύπαρκτοι και για την πλαστογράφηση του 1910 καταδικάστηκε ο αρμόδιος υπάλληλος του ιστορικού αρχείου. Ωστόσο, επί χούντας, το 1968, έγινε αναγνώριση των ανύπαρκτων και πλαστογραφημένων τίτλων, με αποτέλεσμα σήμερα η Μονή Αγίου Διονυσίου να διεκδικεί τις δημόσιες εκτάσεις.
Οι ευθύνες για αυτές τις διεκδικήσεις βαρύνουν διαχρονικά τις κυβερνήσεις (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), γιατί με τις πολιτικές τους δίνουν το δικαίωμα σε Μονές, επιχειρηματικούς ομίλους κ.ο.κ. να ιδιοποιούνται δημόσιες εκτάσεις, εκτάσεις που ανήκουν στο λαό. Ευθύνες έχει όμως και η Αυτοδιοίκηση (Νομαρχιακή και Τοπική), γιατί δεν ξεσήκωσε το λαό, αλλά μοναδική της αντίδραση ήταν τα δικαστήρια.
Η έλλειψη δασολογίου, δασικών χαρτών και κτηματολογίου δεν αποτελεί παράλειψη, αλλά συνειδητή επιλογή των κυβερνήσεων, προκειμένου να παραχωρούν τις δημόσιες εκτάσεις σε Μονές και ιδιώτες επιχειρηματίες.
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ.κ. Υπουργοί εάν θα επέμβει άμεσα η κυβέρνηση, προκειμένου να παραιτηθεί η Μονή Αγίου Διονυσίου από τις διεκδικήσεις της».
Προς τιμή του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ και για την κατασκευή ειδικού κτιρίου για το Αρχείο του Κόμματος, οι σ/φοι από το Μόντρεαλ του Καναδά προσφέρουν 650 δολάρια Καναδά. Αναλυτικά:
-- Λεωνίδας Μαρκέτος 100 δολ. Καναδά
-- Γεώργιος Παπάς 100 δολ. Καναδά
-- Παύλος Καρούνος 20 δολ. Καναδά
-- Νικόλ. Καρράς 60 δολ. Καναδά (στη μνήμη του πατέρα μου Ιωάννη Καρρά από το χωριό Καραδόγιον Ικαρίας)
-- Χρ. Χουπαβλής 50 δολ. Καναδά
-- Θεοχάρης Φούρναρης 100 δολ. Καναδά
-- Νίκος Τσόης 40 δολ. Καναδά
-- Ανδρέας Ποντικάκος 100 δολ. Καναδά
-- Θεόδωρος Αδαμίδης 50 δολ. Καναδά
-- Γεωργία Ποντικάκου 30 δολ. Καναδά
-- Σε ανοιχτή πολιτική συγκέντρωση στο Δημαρχείο Βόνιτσας στις 8 μ.μ. θα μιλήσει για τις πολιτικές εξελίξεις και τις θέσεις του ΚΚΕ ο βουλευτής του Κόμματος Νίκος Μωραΐτης.
-- Ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας θα περιοδεύσει στις 10 π.μ. στο 1ο και 2ο Γυμνάσιο Αρτέμιδας.
-- Στις 6.30 μ.μ. στα απογευματινά ΕΠΑΛ της Σιβιτανιδείου θα περιοδεύσει ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Πρωτούλης.
Σχετική Ερώτηση κατέθεσαν στη Βουλή οι βουλευτές του ΚΚΕ
Ερώτηση προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, με θέμα την πληρωμή των εργαζομένων στη δακοκτονία, κατέθεσαν στη Βουλή οι βουλευτές του ΚΚΕ Σταύρος Σκοπελίτης, Νίκος Καραθανασόπουλος και Νίκος Γκατζής. Στην Ερώτησή τους οι κομμουνιστές βουλευτές τονίζουν:
«Οργή και αγανάκτηση διακατέχει τους 2.000 περίπου εργαζόμενους στη δακοκτονία στη Λέσβο, αφού μέχρι σήμερα δεν έχουν πληρωθεί ούτε ένα ευρώ για τη δουλειά που έκαναν.
Πρέπει να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι αυτοί που στην πλειοψηφία τους είναι μεροκαματιάρηδες, έχουν κάνει γύρω στα 60 ημερομίσθια ο καθένας και έχουν άμεση ανάγκη να πληρωθούν προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός, τι σκοπεύει να κάνει, ώστε να σταματήσει ο εμπαιγμός των εργαζομένων στη δακοκτονία και χωρίς άλλη καθυστέρηση να πληρωθούν για τη δουλειά τους».