Οι παρατηρήσεις που ακολουθούν δεν απευθύνονται στους 409 ευρωβουλευτές (μεταξύ τους 2 της ΝΔ και 1 του ΛΑ.Ο.Σ.) που υπέγραψαν δήλωση για την εξίσωση του ναζισμού με τον ...κομμουνισμό. Αλλωστε, με τους απογόνους του Γκαίμπελς και τους ενσυνείδητους παραχαράκτες της Ιστορίας δε χωράει κανένας διάλογος. Η βρωμερή ενέργειά τους, όμως, είναι μια ευκαιρία για να θυμηθούμε και να αξιολογήσουμε καταστάσεις και πράγματα:

*

Πρώτον, η παγκόσμια ιστοριογραφία - την οποία φυσικά δεν έγραψαν Σοβιετικοί ή κομμουνιστές - έχει αποφανθεί: Το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης (Μολότοφ - Ρίμπεντροπ) που υπεγράφη 23 Αυγούστου 1939 αποτέλεσε κίνηση της ΕΣΣΔ που έσωσε την Ευρώπη από τη χιτλερική χολέρα και προέκυψε μόνο μετά την άρνηση Αγγλίας - Γαλλίας για την από κοινού με την ΕΣΣΔ αντιμετώπιση της Γερμανίας. Ηταν μια κίνηση που επέτρεψε στη Σοβιετική Ενωση (σε μια στιγμή που ήδη είχε δεχτεί στο Ανατολικό της μέτωπο την επίθεση των Ιαπώνων) να αναδιοργανώσει τον Κόκκινο Στρατό και την οικονομία της, ώστε να καταφέρει - όπως και έγινε - να συντρίψει την επερχόμενη χιτλερική επίθεση. Αντίθετα, ήταν η συμφωνία του Μονάχου, ένα χρόνο πριν (29 Σεπτέμβρη 1938) μεταξύ των Χίτλερ, Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, με οικοδεσπότη τον Μουσολίνι, με την οποία Αγγλία και Γαλλία άνοιξαν το δρόμο για τη ναζιστική επιδρομή στην Ευρώπη. Εκεί ήταν που οι πρόγονοι των 409 αντικομμουνιστών προσέφεραν στρατηγικό πλεονέκτημα στον Χίτλερ, που, μέσω της κατάληψης της Τσεχοσλοβακίας, δε συνάντησε καμία άμυνα και κυρίως του προσέφεραν μια απομονωμένη ΕΣΣΔ έρμαιο - όπως ήλπιζαν - στις πολεμικές διαθέσεις του Γ' Ράιχ. Ενδεικτικό, πως όταν η ΕΣΣΔ τάχθηκε κατά της Συμφωνίας του Μονάχου και προσέφερε στρατιωτική βοήθεια στη Γαλλία έναντι της Γερμανίας, η Γαλλία απέρριψε τη σοβιετική βοήθεια.

*

Δεύτερον, αν η ΕΕ, το Ευρωκοινοβούλιο και οι 409 «φιλελεύθεροι» και «σοσιαλιστές» γκαιμπελίσκοι νοιάζονται για τη «δημοκρατία», αν έχουν ειλικρινή επιδίωξη να καταγγείλουν το ναζισμό και όχι να συκοφαντήσουν τον κομμουνισμό (όπως πραγματικά τους ενδιαφέρει), τότε ας μας δείξουν έστω και μία ανακοίνωση, έστω μία διαμαρτυρία ή έστω μία καταγγελία τους για το γεγονός ότι σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και μια σειρά ακόμα χώρες υποψήφιες για ένταξη στην ΕΕ (Κροατία, Ουκρανία κ.ά.) στήνονται μνημεία υπέρ των Ες - Ες και «τιμούνται» συνεργάτες των Γερμανών, την ώρα που σε αυτές και άλλες χώρες (Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία κλπ.) η μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία έχει κηρυχτεί «παράνομη» (!) από τα δικαστήρια και οι κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες τελούν σε καθεστώς παρανομίας.

*

Τρίτον, στην Ελλάδα της Κατοχής, οι συνεργάτες των Γερμανών, οι γερμανοντυμένοι, οι δοσίλογοι και οι μαυραγορίτες δεν ήταν κομμουνιστές. Οι κομμουνιστές ήταν στα βουνά και πολεμούσαν το ναζισμό. Οι κ.κ. Αγγελάκας και Βακάλης της ΝΔ και ο κ. Γεωργίου του ΛΑ.Ο.Σ, που υπέγραψαν μαζί με τους υπόλοιπους τη δήλωση των 409, μήπως ξέρουν ποιας ιδεολογίας και ποιας πολιτικής μήτρας εκτρώματα ήταν οι γερμανοτσολιάδες;

Συνεδριάζει αύριο η ΚΕ της ΝΔ και πολλοί είναι εκείνοι εντός της κυβερνητικής παράταξης που έχουν επενδύσει σε κάποια «πρωτοβουλία» του πρωθυπουργού, που ελπίζουν ότι θα «αντιστρέψει» το κλίμα.

Είναι προφανές ότι δεν έχουν αντιληφθεί τίποτα. Διότι ο κ. Καραμανλής είναι, αφενός ο επικεφαλής του θνησιγενούς αριθμού των 152 βουλευτών και αφετέρου είναι ο «μαέστρος» μιας «ορχήστρας» που ξεκίνησε με «κουμπάρους», πέρασε από τα «δομημένα ομόλογα» και κατέληξε στον ...«Εφραιμισμό».

Επομένως, η Ιστορία έχει ήδη γραφτεί. Και στην περίπτωση του κ. Καραμανλή, ό,τι κι αν πει, ό,τι κι αν κάνει ο κ. Καραμανλής, έτσι περιστοιχισμένος και ευρισκόμενος εν μέσω των κ.κ. Βουλγαράκη, Παυλίδη, Τατούλη, Κεφαλογιάννη και όλων των υπολοίπων καθώς είναι, η ιστορία αυτή περιγράφεται με τη ρήση εκείνου του Βρετανού πρωθυπουργού, του Αντριου Μπόναρ Λο:

«Πρέπει να τους ακολουθήσω. Είμαι ο ηγέτης τους»...

«Δεν έχει μικρή σημασία για έναν ηγεμόνα η εκλογή των υπουργών του: Αυτοί είναι καλοί ή όχι, ανάλογα με τη σύνεση του ηγεμόνα. Και η πρώτη υπόθεση που μπορεί να κάνει κάποιος για το μυαλό ενός άρχοντα, είναι να δει τους ανθρώπους που έχει γύρω του. Και όταν είναι ικανοί (...), μπορεί πάντοτε να έχει τη φήμη του συνετού γιατί ήξερε να αναγνωρίσει τους ικανούς (...). Αλλά, όταν είναι αλλιώτικοι, δεν μπορεί να σχηματίσει κανείς ευνοϊκή κρίση γι' αυτόν, γιατί το πρώτο λάθος που κάνει, το κάνει σ' αυτή την εκλογή».

*

Τα λόγια του Μακιαβέλι, γραμμένα στον «Ηγεμόνα» του, είναι γνωστά εδώ και πάνω από 500 χρόνια.

Η αξία δε της διαπίστωσης ότι ένας ηγέτης κρίνεται από το πώς και από τους ποιους επιλέγει για συνεργάτες του, παραμένει εν ισχύι. Η ισχύς της αποδείχτηκε όταν ο κ. Σημίτης προσπαθούσε να «βγει λάδι» για τους Τσουκάτους και τους Πανταγιάδες του. Θα αποδειχτεί και τώρα που ο κ. Καραμανλής πασχίζει να «βγει λάδι» για τους Βουλγαράκηδες και τους Κεφαλογιάννηδές του...