Ο 39χρονος Αυστραλός και ιδρυτής (μεταξύ άλλων) της ιστοσελίδας Wikileaks, Τζούλιαν Ασάντζ, κατόρθωσε αναμφισβήτητα να μονοπωλήσει μέσα στο 2010, σε βαθμό φρενίτιδας μάλιστα, τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας, εξαιτίας της δημοσιοποίησης διπλωματικών τηλεγραφημάτων από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τις αμερικανικές πρεσβείες και προξενεία ανά τον κόσμο.

Ουδείς αρνείται ότι τα 251.287 διπλωματικά έγγραφα παρουσιάζουν ενδιαφέρον, καθώς επιβεβαιώνουν πληροφορίες και διαρροές για διάφορα κρίσιμα και τρέχοντα ζητήματα, αλλά και ότι η παγκόσμια πολιτική σκηνή είναι αυτή που γνωρίζουμε: Οι αντιθέσεις είναι κυρίαρχες, τα μαχαιρώματα συνεχή μεταξύ «φίλιων χωρών», καθώς και τα παιχνίδια και οι «συνεννοήσεις», που καταγράφουν το γνωστό κυνισμό και την εγκληματική φύση του ιμπεριαλισμού.

Προς τι, λοιπόν, τόσος θόρυβος για την ιστοσελίδα; Αλλά και τον ίδιο τον Ασάντζ, βραβευμένο μεταξύ άλλων από τον «εκπρόσωπο Τύπου» του κεφαλαίου, το περιοδικό «Εκόνομιστ», που διώκεται πια «ως ο μεγαλύτερος εχθρός των ΗΠΑ»; Οι απαντήσεις σίγουρα δεν εμπεριέχονται στα τηλεγραφήματα που δημοσιοποιεί σταδιακά το Wikileaks, αλλά και τα διάφορα αστικά ΜΜΕ ανά τον κόσμο, με τα οποία συνεργάστηκε εκ των προτέρων. Το σίριαλ της δίωξης του Ασάντζ για «σεξουαλικά εγκλήματα» στη Σουηδία και των αντιδράσεων τείνει να συσκοτίσει τους πραγματικούς λόγους και τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από την υποτιθέμενη διερευνητική δημοσιογραφία...