Σάββατο 29 Σεπτέμβρη 2012 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Το επίπεδο των τιμών

Το επίπεδο των τιμών αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες, των οποίων το εισόδημα μειώνεται και λεηλατείται με διάφορους τρόπους, μήνα το μήνα, όλο και περισσότερο. Η λίστα των αναγκών που δεν καλύπτονται μεγαλώνει διαρκώς. Ξέροντας πόσο βασανιστική έχει κάνει, με την πολιτική της τη διαβίωση για εκατομμύρια οικογένειες, για τους άνεργους, αλλά και για πάρα πολλούς εργαζόμενους και συνταξιούχους, η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ, επιχειρώντας να εμφανιστεί ως αποτελεσματικός διαχειριστής της κρίσης, ανακαλύπτει, κατά καιρούς, διάφορες τιμές που «έπεσαν». Τις πιο πολλές φορές δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά και στις περιπτώσεις που μετά από μεγάλες ανατιμήσεις υπήρξε κάποια μείωση τιμής, πρόκειται για δευτερεύουσας σημασίας προϊόντα και υπηρεσίες ή για μειώσεις που δυστυχώς δεν μπορούν να αξιοποιηθούν πλέον από τα «τσακισμένα» νοικοκυριά. Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, η θέση-δήλωση του ΣΕΒ ότι επιβαρυντικοί παράγοντες κόστους «δεν επιτρέπουν τη μείωση των τιμών», αποτελεί πρόκληση και εμπαιγμό για το δοκιμαζόμενο λαό. Αποκάλυψη - ξανά - του πραγματικού αποκρουστικού προσώπου του μεγάλου κεφαλαίου. Επιβεβαίωση και πάλι ότι η εξυπηρέτηση της κερδοφορίας της πλουτοκρατίας πάει κόντρα, θέτει σε κίνδυνο ακόμη και τη φυσική ύπαρξη των εργαζομένων.

Η διατήρηση των υψηλών τιμών σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης φαντάζει ...«παρασπονδία» για την αστική πολιτική οικονομία και την οικονομία της αγοράς, όπου υποτίθεται ισχύει ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Η ζήτηση, μετά από τέσσερα χρόνια κρίσης, έχει πέσει στα Τάρταρα, οι τιμές όμως παραμένουν υψηλές. Το γεγονός ότι ο ΣΕΒ επικαλείται μια σειρά επί μέρους παράγοντες, προκειμένου να δικαιολογήσει την αδυναμία των βιομηχανιών να μειώσουν τις τιμές τους, αποδεικνύει την απόλυτη προσήλωσή τους στην υπόθεση του κέρδους και της συσσώρευσης κεφαλαίου. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες λένε ότι δεν μπορούν να μειώσουν τις τιμές, ωστόσο στην πραγματικότητα δεν θέλουν κάτι τέτοιο. Εχοντας συσσωρεύσει αμύθητα κέρδη, όλες τις προηγούμενες δεκαετίες, σήμερα είναι σε θέση να εξακολουθούν να κερδίζουν ποντάροντας όχι στους μεγάλους τζίρους, αλλά στις υψηλές τιμές. Ετσι, οι μονάδες που αντέχουν εξακολουθούν να είναι κερδοφόρες, ενώ παράλληλα διευκολύνεται και η διαδικασία «καταστροφής κεφαλαίων», αφού κάποιες άλλες επιχειρήσεις δεν θα αντέξουν τελικά τον ανταγωνισμό και θα κλείσουν.

Βέβαια, απώτερος στόχος των μεγαλοεπιχειρηματιών, στόχος μόνιμος και χωρίς παρεκκλίσεις, είναι η ακόμη μεγαλύτερη μείωση των μισθών, παρότι στα λόγια μπορεί να υποστηρίζεται ότι η μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους δεν αποτελεί λύση για τη μείωση των τιμών. Οταν ο ΣΕΒ θεωρεί ότι μια αύξηση 20% του κόστους ηλεκτρικής ενέργειας για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες μπορεί να αντισταθμιστεί μόνο με τη μείωση μισθολογικού κόστους κατά 80%, δίνει ένα έμμεσο, αλλά σαφές δείγμα των διαθέσεων των μεγαλοβιομηχάνων. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Η φρίκη που αντιπροσωπεύουν οι αξιώσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών και τα συναφή σχέδια συγκυβέρνησης - τρόικας δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ, μικρομεσαίοι αγρότες, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι, όλοι μαζί οφείλουν και μπορούν να αποτελέσουν ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης που θα τσακίσει τα σχέδια της άρχουσας τάξης. Υπάρχει καιρός, υπάρχει και λύση, με λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ