Τελικά η κυβέρνηση της ΝΔ δε θα μπορούσε να μην ακολουθήσει την πεπατημένη. Να καταγγέλλει, δηλαδή, τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ότι παρέλαβε «καμένη γη» και «άδεια ταμεία». Είναι το βολικό άλλοθι, τόσο για την απεμπόληση των όποιων υποτίθεται φιλολαϊκών προεκλογικών δεσμεύσεων, όσο και για την επιβολή σκληρών πολιτικών λιτότητας, σε βάρος εκείνων, οι οποίοι δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη, ούτε για τα άδεια ταμεία, ούτε για την καμένη γη... Δηλαδή, τα λαϊκά στρώματα.

Ολη αυτή η ιστορία των ελλειμμάτων, της δημιουργικής λογιστικής, της ...εξαπάτησης των Ευρωπαίων εταίρων, σχετικά με την οικονομία, μοιάζει με θέατρο του παραλόγου. Πρωταγωνιστές, εκείνοι που συνειδητά επιδιώκουν την αποκοίμιση και παραπλάνηση του ακροατηρίου... Με λίγα λόγια, Ευρωπαϊκή Ενωση, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, μας εμπαίζουν κανονικά. Μας εξαπατούν και επιχειρούν μια άνευ όρων αντιστροφή της πραγματικότητας.

Αν επιχειρήσουμε να εξηγήσουμε την κατάσταση μέσα από τη φετιχοποίηση των ελλειμμάτων και του χρέους, θα καταλήξουμε σε αδιέξοδο. Αντίθετα, αν επιχειρήσουμε να δούμε τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, σε σχέση με τους στόχους οικονομικής πολιτικής που έθεσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - για λογαριασμό της αστικής τάξης, φυσικά - τότε μπορούμε να βρούμε την άκρη του νήματος.

Ποια ήταν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της οικονομικής πολιτικής των τελευταίων 15 χρόνων; Πρώτον, μια - πρωτοφανούς σφοδρότητας - επίθεση, σε βάρος των λαϊκών κατακτήσεων, η οποία δικαιολογήθηκε στο όνομα της επίτευξης των κριτηρίων της ΟΝΕ. Δεύτερον, ο εκσυγχρονισμός των δημόσιων υποδομών, με κεφάλαια από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τον εθνικό κρατικό προϋπολογισμό. Με λίγα λόγια, έκριναν ότι ήταν χρυσή ευκαιρία, το «ελληνικό» κεφάλαιο να αξιοποιήσει τα κοινοτικά πακέτα, για να ανανεώσει τις δημόσιες υποδομές και να τις εκμεταλλεύεται επίσης. Για να γίνουν οι εθνικοί άξονες, τα αεροδρόμια, οι γέφυρες, τα λιμάνια, για να ικανοποιηθεί το αδηφάγο κύκλωμα των εργολάβων, χρειάστηκε πακτωλός κεφαλαίων. Το 50% περίπου το πήραν από την ΕΕ, το υπόλοιπο 50% καλύφθηκε από τραπεζικό δανεισμό. Αν σ' αυτά προσθέσουμε τις, τεράστιων διαστάσεων, αδιαφανείς, εξοπλιστικές δαπάνες και τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων - όπου το δημόσιο χρήμα έρεε άφθονο - τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά τα χρόνια ακολουθήθηκε επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, και άρα οι κρατικοί προϋπολογισμοί ήταν ελλειμματικοί.

Τώρα, παραγνωρίζουν(;) ό,τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια. Αποσιωπούν ότι οι δημόσιες υποδομές, που χρηματοδοτήθηκαν από τον ελληνικό λαό, παραδίδονται με ληστρικούς όρους σε επιχειρηματικούς ομίλους. Και, από πάνω, φωνάζουν, σαν τους Φαρισαίους έξω από το ναό, ότι η Ελλάδα παρουσιάζει υπερβολικό έλλειμμα... Δε λένε την παραμικρή λέξη, για τις κοινωνικές επιπτώσεις που επήλθαν από την εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Οτι, δηλαδή, η «ισχυρή» οικονομία εκτίναξε στα ύψη τα επιχειρηματικά κέρδη προκαλώντας, και οδήγησε στη συγκέντρωση πλούτου σε ένα μικρό αριθμό επιχειρηματικών οικογενειών. Ούτε ότι την ίδια περίοδο η ανεργία εκτινάχτηκε, ο μικρός αγροτικός κλήρος απαλλοτριώνεται, ενώ 3 εκατομμύρια Ελληνες πολίτες θεωρούνται νεόπτωχοι. Ολα αυτά τα διαγράφουν και ετοιμάζουν νέο σκληρό πρόγραμμα λιτότητας. Ας έχουν, όμως, υπόψη τους ότι ο ελληνικός λαός δεν τρώει κουτόχορτο...