Δεν εκπλήσσει κανέναν η υποτέλεια, που επιδεικνύει «εφ' όλης της ύλης» η κυβέρνηση Σημίτη και η οποία με θεαματικό τρόπο επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια της ΝΑΤΟικής άσκησης «Destined Glory». Αυτό που πρέπει να κατανοηθεί και συνειδητοποιηθεί είναι ότι αυτή η κυβέρνηση, με την πολιτική που εφαρμόζει στο πλαίσιο της «νέας τάξης», δε θα μπορούσε να έχει διαφορετική στάση. Δεν μπορεί, δηλαδή, να υπάρχουν αυταπάτες ότι αυτή η κυβέρνηση θα μπορούσε να δείξει στάση ανυπακοής και απειθαρχίας σε επιλογές του ΝΑΤΟ, που βλάπτουν εξόφθαλμα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας ή την ειρήνη και ασφάλεια στην περιοχή.

Ολόγος είναι απλός. Η κυβέρνηση έχει συνειδητά επιλέξει να «επιλύσει» τα χρονίζοντα προβλήματα εξωτερικής πολιτικής στο πλαίσιο της «νέας τάξης» και του «δικαίου» της. Είναι φανερό ότι έχει εναποθέσει τη «διευθέτηση» των ελληνοτουρκικών σχέσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για Αιγαίο και Κυπριακό, στις «ιδέες» και στα «σχέδια» των ΗΠΑ και της ΕΕ για την περιοχή. Σχέδια, τα οποία είναι αυτονόητο ότι εξυπηρετούν, πρώτα και κύρια, τα συμφέροντα των κυρίαρχων της «νέας τάξης» και, δευτερευόντως, τους στυλοβάτες τους στην περιοχή, δηλαδή κυρίως την Τουρκία και το Ισραήλ. Παρόλο που η «αναθεωρημένη» εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, ιδιαίτερα μετά τα Ιμια, έχει δώσει σαφή δείγματα γραφής ότι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, η κυβέρνηση, όχι μόνο δε βγάζει τα αναγκαία συμπεράσματα ώστε να την αλλάξει, αλλά επιμένει σε αυτή με μεγαλύτερο πάθος.

Προσδοκά, προφανώς, ότι η στάση της αυτή θα «εκτιμηθεί» από τις ηγεσίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και θα της ανατεθεί κάποιος «σημαντικός ρόλος», κυρίως στην «ενδοχώρα» των Βαλκανίων. Ο διακαής πόθος της άρχουσας τάξης και του πολιτικού προσωπικού της, να κατακτήσει έναν τέτοιο ρόλο, έχει οδηγήσει στη χάραξη νέας στρατηγικής, η οποία ανέχεται, αν δε συμμετέχει άμεσα, τόσο τη δρομολογημένη νομιμοποίηση της διχοτόμησης της Κύπρου, όσο και το διαμελισμό του Αιγαίου υπό αμερικανική επικυριαρχία. Αυτός είναι ο λόγος που έχει ήδη συγκατανεύσει στη Νέα Δομή του ΝΑΤΟ, η οποία κατοχυρώνει τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου στη διάθεση της «συμμαχίας», η οποία με τη σειρά της μπορεί να τον εκχωρεί στη «σημαντική σύμμαχο», την Τουρκία. Η πρόσφατη ΝΑΤΟική άσκηση ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η κυβέρνηση, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, δεν έχει καμία διάθεση να διεκδικήσει και υπερασπίσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Τα θυσιάζει για το καλό της συμμαχίας των δολοφόνων και των σχεδίων της εγχώριας άρχουσας τάξης.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου έσπευσαν να διαβεβαιώσουν ότι δεν πρόκειται να αλλάξει η πολιτική «προσέγγισης» με την Τουρκία, αδιαφορώντας επιδεικτικά για το σε ποια βάση αυτή κτίζεται, αν είναι αμοιβαία επωφελής και, κυρίως, αν υπηρετεί την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή. Το «βλέμμα» τους είναι σταθερά προσηλωμένο στη μοιρασιά της λείας στα Βαλκάνια και τη δημιουργία «ζωνών επιρροής». Αυτούς τους στόχους εξυπηρετεί η Διαβαλκανική Συνάντηση Κορυφής που πραγματοποιήθηκε χτες στα Σκόπια.

Πρόκειται, ασφαλώς, για επικίνδυνη και τυχοδιωκτική πολιτική, που επιφυλάσσει νέες περιπέτειες για τη χώρα και το λαό. Δεν μπορεί, λοιπόν, να αφεθεί η κυβέρνηση και οι διάφοροι προστάτες της να διαφεντεύουν τις τύχες της χώρας, ερήμην του λαού και σε βάρος των συμφερόντων του. Είναι επιτακτική ανάγκη, λοιπόν, να δυναμώσει αποφασιστικά το φιλειρηνικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ώστε να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.