Η ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών ξαναφέρνει στο προσκήνιο το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας. Οι απολύσεις που μοιράζει η ΕΤΜΑ, η αναγκαστική άδεια στην οποία υποχρεώνει τους 500 εργάτες στη Νάουσα ο μεγαλοβιομήχανος Λαναράς, η αγωνία των κατοίκων του Εβρου, καθώς τρία από τα πέντε εργοστάσια στο νομό μπορεί και να βάλουν λουκέτο. Ολα τούτα, επιβεβαιώνουν ξανά και ξανά ότι η ανεργία δεν παίρνει από γιατρειά στις σημερινές συνθήκες. Βέβαια, η κυρίαρχη τάξη και οι εκπρόσωποί της, επιχειρούν να υπονομεύσουν αυτή την αλήθεια. Και δήθεν υποδεικνύουν «λύσεις» στους εργαζόμενους. Να ενισχυθεί - λένε - η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Να προχωρήσουν πιο γρήγορα οι λεγόμενες «διαρθρωτικές» αλλαγές. Με άλλα λόγια, να ξεχαρβαλωθούν ακόμα περισσότερο οι εργασιακές σχέσεις, να μεγαλώσουν κι άλλο οι στρατιές των ανέργων και των υποαπασχολούμενων, να εξασφαλιστούν νέα προνόμια και υπερκέρδη στην ολιγαρχία του πλούτου.

Αυτός είναι ο ένας δρόμος. Ο δρόμος της πλουτοκρατίας, της ΕΕ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μέσα σ' αυτό το δρόμο ο λαός μας προκοπή δε θα δει. «Ανάπτυξη» μπορεί να έχουμε. Αλλαγές θα δούμε. Αλλά πραγματική αλλαγή προς όφελος των εργαζομένων και πάλι δε θα δούμε. Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτά που προτείνει η ολιγαρχία, και απαρέγκλιτα υλοποιούν οι κυβερνήσεις, είναι ακριβώς η πολιτική που - εκτός των άλλων - κλείνει και εργοστάσια και θεριεύει την ανεργία. Το «φάρμακό τους» είναι φαρμάκι για την εργατιά.

Είναι αυτός ο δρόμος μονόδρομος; Οι κομμουνιστές απερίφραστα λένε «Οχι». Μονόδρομος είναι μόνο για τους καπιταλιστές. Αντίθετα, το ΚΚΕ, με παρρησία, διακηρύσσει ότι υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Ενας δρόμος, στον οποίο δε χωράνε ούτε οι καπιταλιστές, ούτε τα κέρδη τους. Αυτός ο δρόμος όμως απαιτεί, όλος ο πλούτος - και τέτοιος υπάρχει πολύς στη χώρα μας - να ανήκει στους εργαζόμενους και το λαό. Ολα τα μέσα παραγωγής να ανήκουν σε αυτούς που τα 'χτισαν και τα βάζουν σε κίνηση, στους εργαζόμενους και όχι στα παράσιτα. Να είναι δηλαδή «λαϊκή περιουσία» στην πραγματικότητα. Και, βέβαια, αυτή η λαϊκή περιουσία και στο σύνολό της η λαϊκή οικονομία, να έχει ριζικά διαφορετικούς προσανατολισμούς και στόχους. Πρώτος και βασικός, η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Μια λαϊκή οικονομία που λειτουργεί αποκλειστικά για να εξυπηρετήσει τις διευρυμένες ανάγκες της λαϊκής - εργατικής οικογένειας. Που υπάρχει και αναπτύσσεται, για να δημιουργεί θέσεις εργασίας, να προσφέρει αναβαθμισμένες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας. Μια οικονομία που εξασφαλίζει δωρεάν Παιδεία για όλα τα παιδιά και έχει σκοπό την ολόπλευρη πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου.

Μια τέτοια όμως οικονομία απαιτεί και μια άλλη εξουσία. Τη λαϊκή εξουσία. Γιατί τη λαϊκή οικονομία, μπορεί να την οικοδομήσει μόνον η εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αποφασιστικό βήμα σε αυτή την κατεύθυνση θα είναι η συγκρότηση του Μετώπου. Αυτόν το «δρόμο» δείχνει σήμερα το ΚΚΕ. Αυτόν το δρόμο παλεύει με όλες τις δυνάμεις του. Αυτός είναι και ο μοναδικός λαϊκός δρόμος.