«Αφιερώματα, συνεντεύξεις, λευκώματα, βιβλία, εκδηλώσεις: η Δύση γιορτάζει με μεγαλοπρέπεια τα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους. Την ίδια ώρα, οι άμεσα εμπλεκόμενοι απλώς αδιαφορούν. Μια πρώτη γεύση πήραμε τον Νοέμβριο του 1999, όταν στις επετειακές εκδηλώσεις που έγιναν στο Βερολίνο έλαβαν μέρος πολύ λιγότεροι άνθρωποι απ' ό,τι αναμενόταν. Στις μικρότερες πόλεις και την ύπαιθρο, η ημερομηνία αυτή λέει ακόμη λιγότερα πράγματα (...) Οι "επαναστάσεις" της Ανατολικής Ευρώπης δεν ήταν αληθινά λαϊκά κινήματα, γράφει ο Γάλλος καθηγητής Ζερόμ Ερτό στο βιβλίο του "1989 στην Ανατολική Ευρώπη: μια αμφιλεγόμενη ανάμνηση" (Εκδ. L΄Αube). Οι διαδηλώσεις που έγιναν στην Ανατολική Γερμανία, τη Ρουμανία ή την Τσεχοσλοβακία δεν αφορούσαν παρά ένα μικρό μέρος του πληθυσμού» (ο Μ. Μητσός στα ΝΕΑ).

«Εχει κάποιο πρόβλημα η ηγεσία του ΚΚΕ μετά τις εκλογές (...) μήπως φταίει σε κάτι η γραμμή, η τακτική, η επικοινωνία, ο τρόπος με τον οποίο το κόμμα απευθύνεται στους εργαζόμενους και στον κόσμο;» (η απορία του Θ. Καρτερού στην ΑΥΓΗ).

«Δεν μπορώ παρά να είμαι ευτυχής (...) που η ταινία (...) οδήγησε όχι μόνο να ξαναρχίσει να συζητιέται ο Εμφύλιος, αλλά και τους ανθρώπους σε συμφιλίωση» (ο Π. Βούλγαρης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).