Χαρακτηριστικές του ρόλου που παίζουν συγκεκριμένες δυνάμεις στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων ήταν οι τελευταίες ανακοινώσεις που εξέδωσαν η Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΤΟΕ) και η Πολιτική Κίνηση «Ελληνικών Πετρελαίων» του ΣΥΝ. Στην πρώτη περίπτωση και μπροστά στις διαπραγματεύσεις για την κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η ηγεσία της ΟΤΟΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση» και άλλες εργοδοτικές παρατάξεις) λέει πως «η συνεννόηση και η συμφωνία μεταξύ ΟΤΟΕ και τραπεζών δεν είναι μόνο προς όφελος των τραπεζοϋπαλλήλων, αλλά είναι κυρίως προς όφελος των τραπεζών και της προοπτικής τους». Με αυτό τον τρόπο διαμόρφωσε το πλαίσιο της υποταγής των εργαζομένων στα συμφέροντα των μεγαλοτραπεζιτών. Στην πράξη στηρίζουν και ενισχύουν την κερδοφορία των τραπεζών, οι οποίες, εκτός των άλλων, «μπούκωσαν» όλα αυτά τα χρόνια από τις κρατικές και κυβερνητικές χρηματοδοτήσεις.

Στη δεύτερη περίπτωση, η Πολιτική Κίνηση «Ελληνικών Πετρελαίων» του ΣΥΝ, με ανακοίνωσή της για τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, φτάνει στο σημείο να καλεί τους εργαζόμενους των ΕΛΠΕ να αγωνιστούν για την εφαρμογή των αποφάσεων του ...Ευρωκοινοβουλίου. Σημειώνεται: «Οι πολιτικές που ψήφισε το Ευρωκοινοβούλιο όσο κι άλλες εναλλακτικές πολιτικές, που δε φορτώνουν την κρίση στους εργαζόμενους και στα κράτη, πρέπει να εφαρμοστούν εδώ και τώρα και όχι μετά από πολλά χρόνια...». Στο όνομα δήθεν των «ρεαλιστικών στόχων και διεκδικήσεων», φτάνουν στο σημείο να θέλουν την εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωκοινοβουλίου, ενός θεσμού του κεφαλαίου που φροντίζει για τα συμφέροντά του, τις οποίες μάλιστα, ανερυθρίαστα, τις παρουσιάζουν και ως ...προοδευτικές.

Είναι προφανές πως οι παραπάνω δεν είναι οι μοναδικές περιπτώσεις, που οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, είτε αυτοτελώς είτε στα όργανα συνδικαλιστικών φορέων, έστω και με μικρές παραλλαγές στην προπαγάνδα τους, στηρίζουν το κεφάλαιο, απλά οι πιο πρόσφατες. Είναι, όμως, ενδεικτικές της τακτικής που ακολουθούν. Δεν είναι ότι σπέρνουν μόνο αυταπάτες. Είναι ότι προωθούν τη γραμμή της συναίνεσης, τη γραμμή της υποταγής στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών. Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί η τακτική της ΟΤΟΕ, που ζητά συνεννόηση με τους τραπεζίτες η οποία θα ωφελεί δήθεν και τους τραπεζοϋπάλληλους αλλά κυρίως το τραπεζικό κεφάλαιο; Στην ουσία, εκείνο που λέει είναι πως μπορούν να «εξυπηρετηθούν» τόσο οι εργαζόμενοι όσο και το κεφάλαιο. Είναι, όμως, δυνατό να ωφελούνται ταυτόχρονα δύο τάξεις που τα συμφέροντά τους είναι αντίθετα; Και βέβαια όχι. Ξέρουν πολύ καλά πως εκείνο που εξυπηρετούν είναι τα συμφέροντα των μεγαλοτραπεζιτών. Αντίστοιχα, η πρακτική των δυνάμεων του ΣΥΝ στα ΕΛΠΕ δεν είναι τίποτε άλλο από μια υπόκλιση στην εργοδοσία.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τέτοιες πρακτικές και λογικές. Ισα ίσα, το αντίθετο. Οι δυνάμεις αυτές, είτε ηθελημένα είτε όχι, οδηγούν την εργατική τάξη στην αγκαλιά της πλουτοκρατίας. Η πολιτική τους, η πρακτική τους και τα αιτήματά τους έχουν ως μοιραία κατάληξη την υποταγή στο μεγάλο κεφάλαιο, τόσο ιδεολογικά όσο και πολιτικά - συνδικαλιστικά. Ομως, οι εργαζόμενοι, τα πλατιά λαϊκά στρώματα έχουν πλέον εμπειρία. Πρέπει να δώσουν ηχηρή απάντηση σε όλες αυτές τις δυνάμεις. Να τους γυρίσουν την πλάτη και να ενισχύσουν τον ταξικό πόλο του συνδικαλιστικού κινήματος, το ΠΑΜΕ, να συμπορευτούν πολιτικά με το ΚΚΕ.