Είναι πρόκληση. Αισθητική, οικονομική, κοινωνική. Είναι πρόκληση να βαφτίζεις το κιτς, την υποκουλτούρα, την ευτέλεια πολιτισμό. Είναι πρόκληση να σκορπάς ασύστολα δημόσιο χρήμα, για μια πανάκριβη ρωμαϊκού τύπου γιουρο-φιέστα, που τίποτα κοινό δεν έχει με τον πολιτισμό το δικό σου, αλλά και της κάθε ευρωπαϊκής χώρας. Είναι πρόκληση να καλείς τον εργάτη που παλεύει για το μεροκάματο, τον συνταξιούχο που παίρνει τρεις κι εξήντα, το νέο που βρίσκεται αντιμέτωπος με την ανεργία, βομβαρδίζοντάς τους νυχθημερόν να τραγουδήσουν χαζοχαρούμενα τη σταύρωσή τους. Είναι πρόκληση να βλέπεις το παρόν - πολιτιστικό και όχι μόνο - να γίνεται αντικείμενο αρπαχτής, σύγχυσης, ισοπέδωσης και κερδοσκοπίας των εταιριών.

Είναι πρόκληση ο 51ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Γιουροβίζιον και για το ότι φέτος στήνεται στις πλάτες του ελληνικού λαού. Ο πακτωλός χρημάτων ρέει άφθονος... Για όλο το «πακέτο», αλλά και το «περιτύλιγμα» αυτής της πανάκριβης γκλαμουριάς, η οποία όπως φαίνεται θα ξεπεράσει αρκετά τα 12 εκατομμύρια ευρώ, που η ΕΡΤ υποστηρίζει. Ομως, έτσι κι αλλιώς, η «εθνική υπόθεση» και η «καλή εικόνα της χώρας», που έχουν γίνει τσίχλα στα μυρηκάζοντα στόματα των εγχώριων «μαέστρων» της φιέστας, αλλά και της πολιτικής ηγεσίας, απαιτεί θυσίες. Μήπως εκείνοι πληρώνουν το μάρμαρο μιας ακόμη ταφόπλακάς μας; Αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να θυσιάσουν «everything» στο βωμό της μουσικής ομογενοποίησης και της ευρωσύγχυσης. Να τα δώσουν όλα - όχι τα δικά τους, αλλά τα δικά μας - για την αποθέωση του τίποτα!

Τι κι αν την ίδια ώρα ο αληθινός πολιτισμός είναι αφημένος στην τύχη του και οι άνθρωποί του στενάζουν και φυτοζωούν; Τι κι αν κρατικοί πολιτιστικοί οργανισμοί - δέσμιοι της συστηματικής υποχρηματοδότησής τους από το υπουργείο Πολιτισμού - αντιμετωπίζουν τεράστια, ασφυκτικά προβλήματα; Τι κι αν η λόγια ή η έντεχνη ελληνική μουσική, το λαϊκό και παραδοσιακό τραγούδι έχουν εξοβελιστεί από τις εταιρίες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ενώ σημαντικοί δημιουργοί έχουν τεθεί στο περιθώριο; Τι κι αν είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης, που δεν έχει ένα κατάλληλο κτίριο όπερας και που οι ορχήστρες μας μοιάζουν σαν τους περιπλανώμενους πένητες, προκειμένου να κάνουν το αυτονόητο, να παρουσιάσουν το έργο τους;

Το δημόσιο χρήμα - με τη συνενοχή και των δύο μεγάλων κομμάτων - πάει αλλού. Στο πανάκριβο ευρωσόου της εμπορευματοποίησης και της πολιτιστικής χειραγώγησης, από το οποίο παρελαύνουν δείχνοντας τις αστραφτερές οδοντοστοιχίες τους γαλαζοπράσινοι πολιτικοί. Γιατί, τούτη η φιέστα μαζί μ' όλα τ' άλλα χτυπά ίσια στις συνειδήσεις. Ιδιαίτερα των νέων, προκειμένου να τους ενσταλάζει τις σάπιες αξίες του γερασμένου καπιταλισμού, ως πολιτισμό! Για να κόβει την ανάσα ζωής των ανθρώπων, προκειμένου να γίνονται πιο εύκολα θύματα της σύγχρονης βαρβαρότητας. Και την ίδια ώρα, να ζουμάρουν οι προβολείς της τύφλωσης πάνω στη γονυπετή πρωθιέρεια του «everything», στην πράσινη κόμη του Πολωνού Αντρέ, στα τερατόμορφα ανδρείκελα, στις ζαρτιέρες της πληθωρικής Τζένι απ' την Ανδόρα. Για να γελοιοποιηθεί κάθε ίχνος πολιτιστικής αξίας, για να επιτευχθεί η μαζική ευρω - ύπνωση... Για να βγάλουν κι άλλα διαφημιστές, κανάλια, δισκογραφικά μεγαθήρια, εταιρίες, χορηγοί... Μέχρι πότε;