Δεν τον γνώριζα. Είχα βρεθεί στη Χαλκίδα για δουλιά. Μπήκα να πάρω μια σούπα και να πάω για ύπνο. Φίλος της περιπέτειας, βέβαια, πλήρωσα και βγήκα μαζί του έξω. «Που πάμε», ρωτάω. «Στην απόδειξη», μου λέει και με πιάνει αγκαζέ. Σε πέντε λεπτά ήμασταν πάνω από την παλιά γέφυρα. «Βλέπεις τα νερά;» μου λέει. «Τράβα στη Βουλή, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στον Οργανισμό Ενωμένων Εθνών, και πάρε μια απόφαση, και μάλιστα με ομοφωνία και όχι με τις ψήφους της κυβέρνησης μόνον, και διέταξε τα νερά να σταματήσουν. Θα σ' ακούσουν; Δε θα σ' ακούσουν, βέβαια. Γιατί τα νερά, όπως και οι άνθρωποι, υπακούουν μόνον σε ανώτερους νόμους, στους φυσικούς νόμους και όχι στους ευκαιριακούς (συγκυριακούς), ας τους χαρακτηρίσουμε έτσι για να συνεννοηθούμε, αλλά και γιατί τέτοιοι είναι! Στους συγκυριακούς νόμους, δηλαδή, που ψηφίζονται από τις διάφορες Βουλές, οι οποίες εκφράζουν τη θέληση της εξουσίας, της δεδομένης ιστορικής στιγμής».

«Ναι, αλλά έδειχνες κρυφά, σαν να μην το πίστευες», του λέω. «Μπορεί να έχεις και δίκιο», μου απολογείται! «Το σωστό θα ήταν να φωνάξω, να, εδώ τον γράφω το νόμο σας. Ομως, αυτό δεν είναι «ευγενικό» και από την άλλη, δε συσπειρώνει! Και εγώ δε θέλω να ξεσπάσω, θέλω να πείσω! Θέλω να πείσω, ακόμα και αυτούς που από άγνοια αποδέχονται την ακινησία! Ομως, παράλληλα, δεν μπορούσα να κρύψω την οργή μου, γι' αυτό έδειχνα εκεί που έδειχνα με το χέρι μου».

«Τώρα, τι βλέπεις να γίνεται»; τον ρωτάω. Το «τώρα» είναι σχετικό, δεν μπορώ να σου απαντήσω»! μου λέει. Για το «αύριο», το οποίο μπορεί να είναι και το σήμερα ή, ακόμα, και το χτες, η ζωή και οι άνθρωποι θα ακολουθήσουν τους νόμους της φύσης(και της εξέλιξης της κοινωνίας) και όχι τους ευκαιριακούς (συγκυριακούς) νόμους της συγκεκριμένης, μάλιστα, Βουλής! Το νέο θα ανατρέψει το παλιό, είναι σίγουρο, το οποίο νέο στη συνέχεια θα γίνει και αυτό παλιό και θα ανατραπεί από το νέο. Αυτός είναι ο φυσικός νόμος. Ο νόμος που υπακούουν τα νερά στον Ευρώτα, που υπακούουν τα ανθρώπινα όντα όλης της Γης ή όπου αλλού υπάρχουν αν υπάρχουν άνθρωποι»!

«Αυτό το «κάτι» άλλο, είμαστε εμείς», μου είπε. «Ο νόμος για την παιδεία (γι' αυτόν μιλούσαμε τόση ώρα) «λογικά» άρχισε να καταργείται, αμέσως με την ψήφισή του! Ομως, αυτό το «λογικά» δεν έρχεται από μόνο του. Θα χυθεί πολύς ιδρώτας και πολύ αίμα (ίσως). Ο ιδρώτας και το αίμα είναι αυτό το «κάτι» που παρεμβαίνει στη νομοτέλεια και την ενεργοποιεί! Χωρίς τον ιδρώτα και το αίμα (ίσως), δεν κινούνται τα νερά στον Ευρώτα! Σκέφτεστε πόσο πληκτική θα ήταν η ζωή στη Χαλκίδα χωρίς την κίνηση των νερών; Σκέφτεστε πόσο πληκτική θα ήταν η ζωή χωρίς την κατάργηση των ευκαιριακών (συγκυριακών) νόμων, χωρίς την κίνηση της ιστορίας;