Για να συγκαλυφθούν οι τεράστιες ευθύνες τους στο έγκλημα των Τεμπών, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζονται στο ποιος υπηρέτησε καλύτερα την πολιτική της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρομικών μεταφορών. Πού βλέπουν και οι δύο τη «λύση»; Μα ακριβώς στη συνέχιση και την κλιμάκωση της ίδιας πολιτικής που μας έφερε ως εδώ.

«Δεν προλάβαμε να εξυγιάνουμε τον ΟΣΕ, όπως κάναμε με την "Ολυμπιακή" ή τον ΟΤΕ και γι' αυτό έγινε το δυστύχημα», ισχυρίζεται αισχρά η ΝΔ. «Καλώς έγινε η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η μη τήρηση των συμφωνηθέντων με ευθύνη της ΝΔ έφερε το δυστύχημα», συμπληρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, που υπερασπίζεται την ...«καλή» ιδιωτικοποίηση και «απελευθέρωση».

Δηλαδή, «όχι Γιάννης, Γιαννάκης» σε ό,τι αφορά το κύριο: Την αντιλαϊκή σκυταλοδρομία όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια, όπου ο ένας έκοβε και ο άλλος έραβε στον σιδηρόδρομο, με κριτήριο το τι συμφέρει το κεφάλαιο και όχι βέβαια τον λαό.

Κι αυτό ισχύει είτε μιλάμε για τις ιδιωτικοποιημένες εταιρείες, που προέκυψαν μετά τον τεμαχισμό του σιδηροδρομικού έργου, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, είτε για τον κρατικό ΟΣΕ, που λειτουργεί με τα ίδια ακριβώς κριτήρια αύξησης των κερδών και μείωσης του κόστους.

Με τα παραδείγματα που επικαλείται μάλιστα, η κυβέρνηση ...πέτυχε διάνα! Για ποιους ήταν επιτυχημένη η «εξυγίανση» του ΟΤΕ, που έγινε με τους νόμους της «απελευθέρωσης», για να έχει υποτίθεται ο λαός «φτηνότερες» και «αναβαθμισμένες» υπηρεσίες, περισσότερες και καλύτερες θέσεις εργασίας;

Μόνο την πρώτη πενταετία, χάθηκαν περισσότερες από 5.000 θέσεις εργασίας και άλλες τόσες αμέσως μετά, με συγκαλυμμένες απολύσεις που βαφτίστηκαν «εθελούσιες έξοδοι». Η ραγδαία μείωση του προσωπικού συνδυάστηκε με «απογείωση» της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Οι νέες προσλήψεις γίνονται με τους νόμους της «ευελιξίας» που ψήφισαν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ. Οι εργολαβίες κάνουν θραύση, κλιμακώθηκαν η εργοδοτική τρομοκρατία και οι συνδικαλιστικές διώξεις.

Το «σπάσιμο του μονοπωλίου» του ΟΤΕ, που ήταν το βασικό «επιχείρημα» της «απελευθέρωσης», οδήγησε στο μοίρασμα της πίτας ανάμεσα σε τρία πολυεθνικά μεγαθήρια.

Για τον λαό οι τηλεπικοινωνίες και το διαδίκτυο παραμένουν πολύ ακριβά, καθ' ομολογία της Αρχής Τηλεπικοινωνιών. Οι διαμαρτυρίες για τις χρεώσεις και τα τεχνικά προβλήματα εκτοξεύτηκαν το 2020, όταν αυξήθηκαν και οι ανάγκες λόγω κορονοϊού.

Στον αντίποδα, τα κέρδη του «διαδόχου» του ΟΤΕ τρέχουν με ταχύτητες ...οπτικής ίνας: Το 2021 αυξήθηκαν κατά 23,5% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (από 154,8 εκατ. ευρώ σε 191,2 εκατ. ευρώ), καταβάλλοντας στους μετόχους μέρισμα 180 εκατ. ευρώ!

Απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς, απ' αυτήν την πολιτική κερδισμένα είναι τα μονοπώλια που βρίσκουν νέα πεδία κερδοφόρων επενδύσεων, αξιοποιώντας μάλιστα πανάκριβες κρατικές υποδομές που έχει χρυσοπληρώσει και συνεχίζει να πληρώνει ο λαός. Χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.

Και αυτό το βίωσαν τραγικά οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, που προειδοποιούσαν για το φοβερό δυστύχημα, όπως αντιδρούσαν στις αντεργατικές ανατροπές και στην υποστελέχωση, που εκτός από την εντατικοποίηση και την υπερεκμετάλλευση, μείωναν σταδιακά και την ικανότητα του ανθρώπινου παράγοντα να αποτρέψει ένα δυστύχημα.

Το ίδιο ισχύει και για την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, με τη σύμβαση που υπέγραψαν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ιταλικοί σιδηρόδρομοι και την οποία υπερασπίζονται τα στελέχη του.

Οπως έχει αποδειχθεί σε δεκάδες περιπτώσεις, λύση στο πρόβλημα δεν μπορεί να αποτελέσει η πολιτική που συνιστά τη δημιουργό αιτία του. Ετσι και στην περίπτωση των μεταφορών, λύση δεν μπορεί να αποτελέσουν η προσήλωση στη στρατηγική της ΕΕ για την «απελευθέρωση» των μεταφορών, η παραπέρα υλοποίησή της.

Το έγκλημα δεν πρέπει να αξιοποιηθεί για να «τρέξουν» πιο γρήγορα οι αντιλαϊκές ανατροπές στον σιδηρόδρομο, με έμφαση στη μεταφορά εμπορευμάτων, για την αναβάθμιση της χώρας στον χάρτη των ευρωπαϊκών - ΝΑΤΟικών μεταφορών, όπως επιδιώκουν και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σύγχρονος, φτηνός και ασφαλής σιδηρόδρομος για τον λαό δεν μπορεί να υπάρξει όσο κινείται στις ράγες του καπιταλιστικού κέρδους. Μόνο ο λαός με την πάλη του μπορεί να αλλάξει πορεία, κάνοντας την οργή του για το δυστύχημα δύναμη πραγματικής ανατροπής.