«Τι ακριβώς συμβαίνει με τα καύσιμα στην Ελλάδα; Γιατί κάθε τόσο προκαλείται αναταραχή, τις συνέπειες της οποίας πληρώνουν οι καταναλωτές και συνολικά η οικονομία; Ποιοι ακριβώς παράγοντες αναπαράγουν την αναρχία στη συγκεκριμένη αγορά και τροφοδοτούν το αλαλούμ με το οποίο βρισκόμαστε πάλι αντιμέτωποι; (...) Συντεχνίες, όπως οι βυτιοφορείς, ανά πάσα στιγμή μπορούν να ακινητοποιήσουν την οικονομία, ενώ η παραδοσιακή πελατειακή αντίληψη του κράτους στη χορήγηση αδειών για βενζινάδικα έχει δημιουργήσει περίπου 7.500 σημεία πώλησης, όσα έχει και η Ισπανία με τετραπλάσιο πληθυσμό. Oλα αυτά δεν είναι άγνωστα στην Πολιτεία. Εχουν εκδοθεί στο παρελθόν πορίσματα, τα οποία πρότειναν συγκεκριμένες λύσεις και παρεμβάσεις. Αλλά μένουν ακόμη στα χαρτιά. Καθώς για δεύτερη φορά από το περασμένο καλοκαίρι το πρόβλημα στα καύσιμα αναζωπυρώνεται ανεξέλεγκτα, η κοινή γνώμη αγανακτεί και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ζητάει: επιτέλους τέλος! Η κυβέρνηση πρέπει να κινηθεί αποφασιστικά και σε αυτό το μέτωπο. Χωρίς συμβιβασμούς να σπάσει τα στεγανά, να αποδιαρθρώσει τα κυκλώματα και να επιβάλει τη μόνη υγιή και βιώσιμη λύση σε αυτή τη μεγάλη αγορά: διαφάνεια με ενιαίους και σταθερούς κανόνες» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ)

«Στις μεταβατικές περιόδους, σε χρόνους αλλαγών και επιλογών, ταλαντεύσεις δεν χωρούν. Και είναι χαρακτηριστικό ότι στην παρούσα φάση οι ταλαντεύσεις είναι αυτές που συντηρούν την αντιπαράθεση άλλοτε με τους ιδιοκτήτες φορτηγών δημοσίας χρήσεως και άλλοτε με τους ιδιοκτήτες πρατηρίων υγρών καυσίμων. Καλώς ή κακώς ο καιρός των συμβιβασμών παρήλθε. Τώρα μόνο οι επιλογές μετρούν» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).