Πέμπτη 16 Σεπτέμβρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τα παιδιά και τα πεδία εκμετάλλευσης

Γρηγοριάδης Κώστας

Πρώτα δημιουργούν και πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα κάθε είδους των παιδιών κι έπειτα πλουτίζουν από την «αντιμέτωπισή» τους. Γιατί, στον καπιταλισμό, αφού το παρόν και το μέλλον των παιδιών χτυπιέται ολόπλευρα (με την υπονόμευση της δημόσιας υγείας, το σμπαράλιασμα της οικογενειακής ζωής των εργαζομένων, μέσω π.χ. της ελαστικοποίησης του χρόνου εργασίας, τον έλεγχο της πρόσβασης και του περιεχομένου της μόρφωσης από τα μονοπωλιακά συμφέροντα), έρχονται μετά οι κυβερνήσεις να διευκολύνουν και να διαφημίζουν το «κοινωνικό έργο» των εταιρειών που πουλάνε τη θεραπεία της ανθρώπινης αρρώστιας, ακόμα κι αυτής των μικρών παιδιών. Ετσι, το Παιδιατρικό νοσοκομείο του Ομίλου «Υγεία» ξεκίνησε πρόσφατα τμήμα Εφηβικής Ιατρικής για υπηρεσίες όπως η εφηβιατρική αγωγή Υγείας (εμβολιαστική κάλυψη, σεξουαλική αγωγή, πρόληψη ατυχημάτων, επιπτώσεις χρήσης και εθισμός σε ναρκωτικές ουσίες, χρήση και ασφάλεια διαδικτύου, χρόνια νοσήματα), ο έλεγχος βάρους - παχυσαρκίας, οι διαταραχές πρόσληψης τροφής, η Συμβουλευτική Γονέων - Οικογένειας για διαχείριση κρίσεων κ.λπ. Μάλιστα, για να αποκτήσει πελατεία το «Υγεία» με την Olympic Air παρέχουν στους επιβάτες των εσωτερικών πτήσεων της εταιρείας, από τις 12 - 14 Σεπτέμβρη 2010, την πρώτη επίσκεψη στο Τμήμα με έκπτωση.

Αφού, λοιπόν, η σχολική ιατρική και η Αγωγή Υγείας έχουν διαγραφεί και ως έννοιες απ' το δημόσιο σύστημα Υγείας, έμεινε πεδίο δόξης λαμπρό για την επιχειρηματική δραστηριότητα, που συμπληρώνεται με κάθε είδους εθελοντισμό και Μή Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) σε δημόσιο επίπεδο. Επίσης, αφού «τρελάνουν» τα παιδιά με το εκπαιδευτικό σύστημα των βάρβαρων αποκλεισμών, έρχεται μετά η διαχείριση των (οικογενειακών) κρίσεων - και μάλιστα με το αζημίωτο - δημιουργώντας ένα ακόμα πεδίο απροκάλυπτης εκμετάλλευσης για κερδοφορία με αντικείμενο την υγεία του παιδιού.

Η «καραμέλα» της μεσογειακής διατροφής...

Να στραφεί η γεωργία της χώρας στη μεσογειακή διατροφή ζήτησε ο πρωθυπουργός από τη ΔΕΘ, ενώ η ίδια πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, πλήττει καίρια την παραγωγή αγροτικών προϊόντων και τους μικρομεσαίους αγρότες. Η κυβέρνηση λανσάρει τη στροφή στη μεσογειακή διατροφή ως επικοινωνιακό τρικ δημιουργίας ψεύτικων ελπίδων για τη φτωχή αγροτιά, μπροστά στο αδιέξοδο που προκαλεί η ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική.

Η πολιτική της ΕΕ και του ΠΟΕ έχουν πλήξει την εγχώρια αγροτική παραγωγή και παραδοσιακές καλλιέργειες όπως η σταφίδα, το λάδι, τα οπωροκηπευτικά έχουν συρρικνωθεί, ενώ το ίδιο ισχύει για τον καπνό, τα τεύτλα, το βαμβάκι, το στάρι. Τα μεσογειακά προϊόντα είναι υγιεινά, αλλά αυτό δεν εξασφαλίζει από μόνο του την απορρόφηση της ντόπιας παραγωγής και τιμές επιβίωσης στους μικρομεσαίους αγρότες. Γιατί, πολλά από τα τρόφιμα, που συμπεριλαμβάνονται στη μεσογειακή διατροφή, αν και τα παράγουμε, μένουν απούλητα και σαπίζουν στις αποθήκες, γιατί εισάγονται ομοειδή προϊόντα. Για παράδειγμα, οι τιμές κινούνται σε εξευτελιστικά επίπεδα σε προϊόντα όπως τα κρασοστάφυλα, το λάδι, το συμπύρηνο ροδάκινο και τα χυμοποιήσιμα πορτοκάλια. Επίσης, οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς και του κέρδους μπορούν να επιβάλουν μια μεσογειακή διατροφή που θα γίνεται με λάδι από το Μαρόκο ή την Ισπανία, ντομάτες από Πολωνία ή Ολλανδία, μήλα Ιταλίας, αχλάδια Αργεντινής, χυμούς Βραζιλίας, κόκκινο κρασί Χιλής ή Αυστραλίας, πορτοκάλια Ν. Αφρικής κ.ο.κ.

Πλαφόν τέλος!

«Βλέπουμε ότι η τιμή των διυλιστηρίων "τσιμπάει" κι έτσι σκεφτόμαστε να αυξήσουμε τα επίπεδα του πλαφόν». Αυτό δήλωσε χτες ο Ρόβλιας, αποκαλύπτοντας τα σχέδια της κυβέρνησης να αυξήσει εκ νέου τις ανώτατες τιμές στα καύσιμα. Μια ώρα αργότερα, ανακοίνωσε ότι αίρεται κάθε πλαφόν στις τιμές των καυσίμων! Ετσι, μέσα σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα, αποκαλύφθηκε πόσο κάλπικα ήταν τα επιχειρήματα της κυβέρνησης, όταν, ανακοινώνοντας την απόφαση για το πλαφόν, έλεγε ότι πρόκειται για μια επιλογή που στοχεύει στην πάταξη της κερδοσκοπίας και την προστασία των καταναλωτών.

Ετσι κάνει πάντα το ΠΑΣΟΚ. Αναποδογυρίζει με τέτοια ευκολία την πραγματικότητα, που χάνονται τα όρια ανάμεσα στην ανοιχτή πολιτική εξαπάτηση και την απροκάλυπτη περιφρόνηση της νοημοσύνης των εργαζομένων. Γιατί, πάει πολύ οι υπουργοί της κυβέρνησης, που μέσα σε λίγους μήνες αύξησε δύο φορές τους ειδικούς φόρους και τον ΦΠΑ, με αποτέλεσμα να πυροδοτήσει ανατιμήσεις των καυσίμων σε ποσοστά που φτάνουν το 50% και 60%, να βγαίνουν σήμερα και να μιλάνε για «προστασία των καταναλωτών». Και δεν είναι μόνον αυτό. Μιλάνε για προστασία αυτοί, που κατάφεραν με τα καραγκιοζιλίκια του πλαφόν, να προκαλέσουν και νέες ανατιμήσεις στις βενζίνες.

Για ποια «προστασία» μπορεί να γίνει λόγος, όταν η ανώτατη τιμή που ορίστηκε ήταν πάνω από τις τιμές της αγοράς; Για ποια «προστασία» μιλάνε όταν το πλαφόν μπαίνει στην τιμή πρατηρίου, ενώ αφήνονται ελεύθερες οι τιμές των διυλιστηρίων; Τι σόι «προστασία» βάζει νέες φωτιές στις τιμές; Με τι θράσος μιλάνε για «προστασία» αυτοί, που υιοθετούν ότι η κοινωνία πρέπει να χορεύει με βάση τις χρηματιστηριακές τιμές, επειδή έτσι εξασφαλίζεται η ανταγωνιστικότητα του Λάτση, του Βαρδινογιάννη κ.λπ.; Συμπαιγνία της κυβέρνησης και των μονοπωλίων του κλάδου σε βάρος των εργαζομένων είναι και τίποτα περισσότερο.

Δεν πρέπει να υπάρχουν αυταπάτες. Καμιά κυβέρνηση, που έχει στρατηγικό στόχο τη στήριξη και την παραπέρα ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, καμιά κυβέρνηση, που καθοδηγείται από τα συμφέροντα και τις αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου, δεν είναι σε θέση να πάρει μέτρα για την προστασία των καταναλωτών από την κερδοσκοπία. Και δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, επειδή το ίδιο το επιχειρηματικό κέρδος είναι ο μπούσουλας που καθορίζει το περιεχόμενο κάθε μέτρου και πολιτικής.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απ' ό,τι φαίνεται, αυτή τη φορά, δεν κατάφερε καν να αξιοποιήσει το προπαγανδιστικό πυροτέχνημα που εκτόξευσε κι έτσι το θαύμα κράτησε τις ...τρεις μέρες που αναλογεί σε όλα τα θαύματα. Και τελικά, η κοροϊδία με το ΠΑΣΟΚικού τύπου πλαφόν έσπρωξε τις τιμές των καυσίμων σε υψηλότερα επίπεδα... Αυτό που χρειάζονται άμεσα οι εργαζόμενοι που στενάζουν κάτω από τις επιπτώσεις της κυβερνητικής πολιτικής, είναι να μπορούν να καλύπτουν τις καθημερινές τους ανάγκες σε καύσιμα, απαλλαγμένα από τις συνεχείς ανατιμήσεις στους ειδικούς φόρους (ίσα ίσα να μειωθούν δραστικά) και τον ΦΠΑ. Το δε πρόβλημα της κερδοσκοπίας, που λένε, θα λυθεί μόνο όταν μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τους κερδοσκόπους, τις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου και τα αφεντικά. Αυτό μπορεί να το πετύχει η λαϊκή εξουσία - οικονομία, όπου το πετρέλαιο και τα προϊόντα του, μαζί με τους άλλους κλάδους της ενέργειας, θα λειτουργούν στο πλαίσιο της σχεδιοποιημένης κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, με αποκλειστικό στόχο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.


Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

... και οι λαϊκές ανάγκες

Η Ελλάδα μπορεί να παράγει σχεδόν τα πάντα που έχουν σχέση με τη διατροφή, αλλά και άλλα αγροτικά προϊόντα ως πρώτη ύλη για τη βιομηχανία, π.χ. κλωστοϋφαντουργία και να κάνει εξαγωγές. Αυτή η πραγματικότητα υπήρχε πριν την ενταξη στην τότε ΕΟΚ, σήμερα ΕΕ. Η αντιστροφή αυτής της πραγματικότητας σε βάρος των εργαζομένων και της φτωχής αγροτιάς, οφείλεται στο κεφάλαιο που επενδύει μόνο εκεί που βγάζει περισσότερα κέρδη. Και από τις εισαγωγές κερδίζει καταστρέφοντας παραγωγικές δυνάμεις στην αγροτική οικονομία και κλάδους στη Βιομηχανία. Αυτά υπηρετεί η ΚΑΠ, συνολικά η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής και μια ανάπτυξη της γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας που θα παράγει καλά ποιοτικά και φτηνά προϊόντα, θα εξυπηρετεί και θα καλύπτει της διατροφικές ανάγκες του λαού και όχι τα συμφέροντα των μονοπωλίων και την κερδοφορία τους. Αυτό όμως απαιτεί έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης της οικονομίας, όπου θα υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός, καθετοποιημένες κρατικές επιχειρήσεις και παραγωγικοί συνεταιρισμοί για τους μικροπαραγωγούς.

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ο Γιάννης ο Δημαράς ζήτησε το χρίσμα από το ΠΑΣΟΚ πριν από λίγες μέρες. Δεν του το 'δωσε το ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν τα καταλαβαίνω αυτά. Ο ανεξάρτητος δεν ζητάει χρίσματα. Ο ανεξάρτητος κατεβαίνει κι όποιος θέλει τον υποστηρίζει». Με τον τρόπο αυτό ο Β. Οικονόμου, πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, καρφώνει το συνάδελφό του, με τον οποίο πριν από μερικούς μήνες συστεγάζονταν στο κόμμα με το πρόγραμμα του οποίου εκλέχτηκαν και τώρα διαγκωνίζονται για το ποιος είναι περισσότερο ανεξάρτητος. Ο μεν Οικονόμου στηρίζει τον Α. Μητρόπουλο για την Περιφέρεια και τον λανσάρει σαν ανεξάρτητο, ενώ μέχρι χτες ήταν μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και ζητάει από τον Γ. Παπανδρέου να επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο με τη Γερμανία! Στηρίζει δηλαδή, έναν υποψήφιο που βολεύει το ΠΑΣΟΚ, αφού καλλιεργεί αυταπάτες ότι από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας μπορεί να υπάρξει φιλαλαϊκή διέξοδος όπως διακηρύττει και η κυβέρνηση. Την ίδια ώρα, ο Β. Οικονόμου κατηγορεί τον Γ. Δημαρά ότι είναι ΠΑΣΟΚ. Και σωστά κάνει. Αυτό που δεν λέει όμως, είναι ότι τόσο ο Δημαράς, όσο και ο ίδιος ο Οικονόμου με τον Μητρόπουλο είναι όλοι τους ΠΑΣΟΚ. Οχι μόνο επειδή πολιτεύτηκαν και εκλέχτηκαν με το αντιλαϊκό του πρόγραμμα, αλλά επειδή και σήμερα στηρίζουν τη στρατηγική του, σηκώνοντας ανέξοδες κορώνες κατά του μνημονίου, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εξειδικευμένη εφαρμογή των όσων έλεγε το ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμά του. Στην υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου και τον περιορισμό της στην ακίνδυνη για την κυρίαρχη πολιτική διαμαρτυρία στοχεύουν όλοι τους, μαζί και ο ΣΥΝ που στηρίζει Μητρόπουλο. Από κοντά και ο Αλαβάνος, οι θέσεις του οποίου καμιά φιλολαϊκή προοπτική δεν περιέχουν και τις αναπαρήγαγε προχτές ο Μητρόπουλος, με τον οποίο υποτίθεται πως είναι αντίπαλοι στις εκλογές. Ο λαός πρέπει να οξύνει το κριτήριό του. Να καταδικάσει όλους εκείνους που την επόμενη των εκλογών θα μεταγγίσουν την ψήφο του στο βαρέλι της ανοχής στην κυβερνητική πολιτική, θα την καταγράψουν σαν έλλειψη διάθεσης να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα προς όφελός του. Σ' αυτές τις εκλογές, η ψήφος στη «Λαϊκή Συσπείρωση», την οποία στηρίζει το ΚΚΕ, είναι η μόνη ψήφος που μπορεί να πιάσει πραγματικά τόπο για τα λαϊκά συμφέροντα.


Γρηγοριάδης Κώστας

Συνεταίρος της αντιλαϊκής πολιτικής

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι μέσες πραγματικές αποδοχές ανά απασχολούμενο αναμένεται να μειωθούν κατά 4,1% το 2010 μετά από αύξηση 4,2% κατά το 2009 και 1,1% το 2008»...

«Η αγοραστική δύναμη του μέσου πραγματικού μισθού έχει πρακτικά μείνει στάσιμη από το 2004». Βρίθει από τέτοιες δήθεν «ουδέτερες» διατυπώσεις η ετήσια έκθεση της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) για την οικονομία, που εν πολλοίς βασίζεται σε στοιχεία που περιλαμβάνονται σε εκθέσεις της Κομισιόν. Ομως, το ερώτημα είναι ένα: Ποιο είναι το πολιτικό «διά ταύτα» αυτών των μελετών; Η απάντηση από την πλευρά της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ έχει δοθεί στην πράξη: την κρίση θα συνεχίσουν να την πληρώνουν οι εργαζόμενοι, παρόλο που δε φταίνε! Γιατί τι άλλο σημαίνει η υπογραφή της επαίσχυντης συλλογικής σύμβασης εργασίας που καταδικάζει τους εργαζόμενους σε μείωση των μισθών τα επόμενα χρόνια; Τι άλλο σημαίνουν οι δηλώσεις του προέδρου ότι προτιμά να μειώνονται οι μισθοί αν είναι να σώζονται θέσεις εργασίας; Τι άλλο σημαίνει η ανάδειξη της ανταγωνιστικότητας (του κεφαλαίου) σε ύψιστη προτεραιότητα και αυτοσκοπό του συνδικαλιστικού κινήματος; Τι άλλο σημαίνει η καλλιέργεια κλίματος ανοχής απέναντι στην κυβέρνηση; Ενα πράγμα σημαίνουν αυτά και πολλά ακόμα: Οτι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ είναι στυλοβάτης της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής και κάνει τα πάντα για τη σωτηρία του κεφαλαίου και για να κρατήσει τους εργαζόμενους με σκυμμένο κεφάλι.

Οι εφοπλιστές και η «ποιότητα υπηρεσιών»

Μπορεί η προστασία της υγείας να αποτελεί ... εργαλείο διαφήμισης για μια ναυτιλιακή εταιρεία; Γνωστή ακτοπλοϊκή εταιρεία απαντά απροσχημάτιστα, ναι. Ανακοινώνοντας ότι - μαζί με γνωστή ασφαλιστική εταιρεία - εφαρμόζει πρόγραμμα Αμεσης Ιατρικής Βοήθειας. Με το υπάρχον πρόγραμμα, η εταιρεία εκτιμά και σημειώνει σε σχετική της ανακοίνωση πως «αποδεικνύει στην πράξη την συνεχή προσπάθεια για παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών θαλάσσιας μεταφοράς».

Μόνο που, υπηρεσίες όπως αυτές που ισχυρίζεται ότι παρέχει το πρόγραμμα (π.χ. υγειονομική μεταφορά, φροντίδα των ανήλικων παιδιών του παθόντος επιβάτη) δε μπορεί να εξαρτώνται από το αν «ευαισθητοποιείται» μια εταιρεία την εκάστοτε περίοδο να ασχολείται με αυτόν τον τομέα. Για παράδειγμα, τι επιστημονικό προσωπικό θα απασχολείται για τέτοια προγράμματα; Θα απασχολείται σε συνθήκες «ανταγωνιστικότητας» ή συνθήκες που θα διασφαλίζουν την ασφάλεια και των εργαζομένων και των ασθενών (γιατί αν π.χ. ένας νοσηλευτής ή οδηγός ασθενοφόρου τρέχει σαν τρελός για να προλάβει, σίγουρα απειλείται και η δική του υγεία). Επειτα, πάει πολύ να βγαίνουν οι εφοπλιστές να ισχυρίζονται πως προσπαθούν να παρέχουν «υψηλής ποιότητας υπηρεσίες θαλάσσιας μεταφοράς». «Υψηλή ποιότητα» (θα πρέπει να) σημαίνει πάνω απ' όλα ασφάλεια. Ομως, η αύξηση των κερδών των ιδιοκτητών των πλοίων ποτέ δε θα συνδυαστεί με την ασφάλεια ούτε των επιβατών ούτε των ναυτεργατών. Οι θάλασσες είναι γεμάτες πλοία που λόγω «κόστους» και «ανταγωνιστικότητας» δε συντηρούνται όπως απαιτεί η ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής. Τα πληρώματα είναι ελλιπή και με χαμηλούς μισθούς ακριβώς για να πληρώνουν λιγότερα ως ένα από τα μέτρα εξασφάλισης της ανταγωνιστικότητας. Οι ναυτεργάτες δουλεύουν 12 και 14 και 16 ώρες, οι συνθήκες εργασίας βάζουν σε κίνδυνο όλους όσοι είναι πάνω στο πλοίο. Ολα αυτά, ποια «ποιότητα» υπηρεσιών διασφαλίζουν;

Πολιτική καθαρά αντεργατική

Οτι η πολιτική της κυβέρνησης δεν είναι νεοφιλελεύθερη προσπάθησε να εξηγήσει, σε συνέντευξή της στο ραδιοφωνικό σταθμό «102 FM» της Θεσσαλονίκης, η υπουργός Εργασίας, προσπαθώντας να κρύψει τον καθαρά ταξικό και αντεργατικό χαρακτήρα της κυβερνητικής στρατηγικής.

Ετσι, η υπουργός Λ. Κατσέλη επιχειρεί να πείσει ότι σε καμία περίπτωση δεν ασκεί η κυβέρνησή της φιλελεύθερη πολιτική και, μεταξύ άλλων, σημειώνει χαρακτηριστικά: «...Δεν είναι το νέο φορολογικό σύστημα, που πέρασε και θα εφαρμόζεται από το 2011, δεν είναι η κοινωνική πολιτική μέσω των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, που ασκείται με την επιχορήγηση των ασφαλιστικών εισφορών. Αυτά δεν είναι νεοφιλελεύθερες συνταγές. Αυτά είναι συνταγές μιας κυβέρνησης, η οποία θέλει να στηρίξει το πραγματικό εισόδημα των ανθρώπων και να δημιουργήσει ένα κοινωνικό δίχτυ ασφάλειας».

Θα σταθούμε στην «κοινωνική» πολιτική που ασκεί ο ΟΑΕΔ, για να σημειώσουμε ότι πρώτον, από όσο γνωρίζουμε, το επίδομα ανεργίας παραμένει στα εξευτελιστικά επίπεδα των 454 ευρώ και σε αυτά τα επίπεδα θα παραμείνει για πολύ καιρό. Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, πρόκειται για προγράμματα οικονομικής ενίσχυσης όχι όμως των εργαζομένων - ανέργων, αλλά των επιχειρηματιών στο όνομα δημιουργίας θέσεων εργασίας. Η επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών είναι «ζεστό» χρήμα των εργαζομένων, που εισφέρουν στον Οργανισμό, το οποίο οδηγείται απευθείας στις τσέπες των μεγαλοεργοδοτών, με αντάλλαγμα να απασχολήσουν για κάποιο χρονικό διάστημα εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή, οι περισσότεροι άνεργοι μένουν εντελώς απροστάτευτοι, ενώ το διάστημα της ανεργίας μεγαλώνει για τη συντριπτική τους πλειοψηφία.

Είτε, λοιπόν, την ονομάσουν «νεοφιλελεύθερη» είτε «σοσιαλδημοκρατική» την πολιτική τους, η ουσία παραμένει η ίδια: Πρόκειται για μια πολιτική υπεράσπισης του κεφαλαίου στο διάβα της οποίας τσακίζεται κάθε κατάκτηση και κάθε δικαίωμα της εργατικής τάξης.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ολοι στης νιότης τη γιορτή!

Αρχίζει σήμερα το 36ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Μια μεγάλη νεανική γιορτή που φέτος στήνεται στη Δυτική Αθήνα, στο πάρκο «Αντ. Τρίτσης», στο Ιλιον. Μια πολιτική γιορτή που γίνεται δίπλα σε εργατογειτονιές, που έχουν υποφέρει πολλά. Γίνεται σε ένα μεγάλο και όμορφο πάρκο, που οι ΚΝίτες και τα μέλη του ΚΚΕ έχουν δώσει μάχες εδώ και χρόνια, για να μη ρημάξει στην εγκατάλειψη και για να μην παραδοθεί βορά στα αδηφάγα επιχειρηματικά συμφέροντα. Σ' αυτό το χώρο δίνει το ραντεβού της από σήμερα η ΚΝΕ, με τη νεολαία όλης της Αττικής, με ανθρώπους του μόχθου κάθε ηλικίας και τους καλεί στη γιορτή του Φεστιβάλ.

Και έχει σημασία το μαζικό «παρών» της νεολαίας σε αυτό το ραντεβού. Εχει σημασία για κάθε νέο να βρεθεί εκεί: Να περπατήσει ανάμεσα στα περίπτερα και κάτω από τα γιγαντοσυνθήματα που τον καλούν να παλέψει για τα δικαιώματά του, για τη ζωή του. Να πάρει μέρος στις συζητήσεις για τη σημερινή πραγματικότητα και πώς να την αλλάξουμε σε όφελος του λαού και της νεολαίας. Να πιάσει στα χέρια του πινέλα και μουσικά όργανα, να παίξει, να τραγουδήσει, να δημιουργήσει κόντρα στον πλαστικό πολιτισμό που του πλασάρουν. Να πάρει ένα πολιτικό βιβλίο, όπλο στο λαϊκό αγώνα. Να βρει στα λογοτεχνικά βιβλία τη δύναμη του λόγου της επανάστασης και να αφουγκραστεί τους ποιητές του έμμετρου λόγου, του κινηματογράφου, του θεάτρου, πολλούς από τους οποίους δεν γνωρίζει ή άλλους που στεγνά και χωρίς περιεχόμενο του έμαθαν στο σχολειό και ίσως τώρα τους έχει ξεχάσει. Να πάρει μια αίτηση εγγραφής στο σωματείο του, να κουβεντιάσει με το μετανάστη που ίσως ζει δίπλα του, στη γειτονιά του, να μάθει για τα προβλήματα και τις εξελίξεις στο κίνημα σε χώρες που φαίνονται ή είναι μακρινές.

Στο Φεστιβάλ αντανακλώνται η δύναμη και η ομορφιά του αγώνα για κάθε πτυχή της ζωής, κόντρα στη μοιρολατρία, η δύναμη του συλλογικού και οργανωμένου αγώνα, κόντρα στο χάος και το βούρκο του ατομισμού, που έντεχνα και απλόχερα καλλιεργούνται στη νεολαία. Είναι μια μοναδική γιορτή, ζωντανό δείγμα για το τι όμορφα πράγματα μπορούν να κάνουν οι νέοι, στηριγμένοι στο μεράκι τους και στη δική τους δύναμη, κόντρα στις επιλογές των χορηγών, που διαμορφώνουν μόδες ανάλογα με τα οικονομικά τους συμφέροντα. Να δει, έστω σε μικρογραφία, έναν όμορφο κόσμο αλλοιώτικο απ'αυτόν που του πλασάρει καθημερινά η αστική κουλτούρα.

Γιορτή, διδαχή και εμπειρία είναι το Φεστιβάλ για κάθε άνθρωπο του μόχθου και ιδιαίτερα για τους νέους, ιδιαίτερα σήμερα. Σήμερα που τα καλέσματα υποταγής έχουν γίνει... «εθνική» θηλιά, τάχα για να γλιτώσουμε, τάχα για τις «καλύτερες μέρες» που ούτε φαίνονται κι ούτε θα φανούν στο «βάθος του τούνελ»... Κόντρα σ' αυτά τα κηρύγματα, το Φεστιβάλ φωτίζει τη λύση. Γιατί με το ΚΚΕ υπάρχει λύση: Να συναντηθούμε στο δρόμο της ανατροπής! Ολοι όσοι έχουμε συμφέρον από την κατάργηση των εκμεταλλευτών και της κοινωνίας τους! Ολοι όσοι παράγουμε τον πλούτο, μπορούμε να τον κάνουμε δικό μας. Εκεί υπάρχει η λύση. Σ' αυτόν το δρόμο που θα βαδίσει η εργατική τάξη με τους συμμάχους της. Εκεί είναι η θέση και της νέας γενιάς, της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ