Το χωριό φυτρωμένο λίγο πιο κει απ' το έμπα του Κόλπου της Γέρας, αραξοβόλι των ψαράδων, που καρδιοχτυπάνε για τα «εργαλεία» τους όταν αγριέψει ο καιρός μια και δεν υπάρχει λιμενοβραχίονας για να προφυλάξει τις ψαρόβαρκες. Αντίθετα, στον Κόλπο στήθηκαν και λειτουργούν ιχθυοτροφεία και εγκαταστάσεις με κρηπιδώματα εταιρίας πετρελαιοειδών, που καταστρέφουν τον υγρότοπο. Η κατάσταση αυτή έχει σοβαρές επιπτώσεις στο όλο οικοσύστημα της Λέσβου! Το νησί έχει πάνω από 1.400 είδη και υποείδη φυτών, ενώ στους υγρότοπους των Κόλπων της Γέρας και της Καλλονής έχουν καταγραφεί 134 είδη πουλιών, 66 απ' τα οποία είναι μεταναστευτικά. Ανάμεσά τους τα Φλαμίνγκο, η Αλκυόνα, ο Κοκκινέλης. Χρόνια τώρα, οι βουλευτές του ΚΚΕ, η Δημοτική Αρχή Μυτιλήνης, το Τοπικό Συμβούλιο Λουτρών διαμαρτύρονται, αλλά συναντάνε την αδιαφορία του νομάρχη και του υπουργού Αιγαίου!

Το «μπακαλικέλι», που μιλάμε, είναι στην Πηγαδάκια της Λέσβου. Ψαράδικος συνοικισμός του Κόλπου της Γέρας, που ανήκει στο Ντίπι. Εγκαταστάθηκαν κι εδώ πρόσφυγες απ' τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το «μπακαλικέλι» λοιπόν έχει απ' όλα. Τρόφιμα, ψωμί, ζαρζαβατικά και τοπικά γλυκά του κουταλιού: Αντζούρι, Βράσμα (πετιμέζι), Ηδύποτα: Ρόδι και Σουμάδα, Ταψιού: Κουλουράκια μεθυσμένα και Τυπλούδια. Ξεχασμένες γεύσεις που ξυπνάνε στη μνήμη μυρουδιές απ' την εποχή των γιαγιάδων μας. Η Λέσβος έχει φτάσει σήμερα τις 75.000 από τις 150.000 σαν αποτέλεσμα της εξοντωτικής κυβερνητικής πολιτικής για τους ελαιοπαραγωγούς και κτηνοτρόφους και των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των χωριών του ακριτικού νησιού, απ' το κόψιμο των ενισχύσεων στα βοειδή, στα κρασιά, στην πατατοκαλλιέργεια, στη μελισσοκομία.

Το «μπακαλικέλι», εκτός των άλλων ψήνει και καφέ, διαθέτει και ούζο με σαρδέλα και «τγανέλια» για μεζέ. Και το μεσημέρι φέρνει και το «Ριζοσπάστη». Τον διαβάζουν κύρια ηλικιωμένοι εργάτες γης, συνταξιούχοι ναυτεργάτες του χωριού, που για χρόνια όργωσαν θάλασσες κι ωκεανούς κι ήρθαν εδώ, στον τόπο που πρωτοείδαν τον ήλιο να «φουντάρουν άγκυρα» για πάντα με μοναδικό έσοδο την εξευτελιστική σύνταξη του ΝΑΤ. Οι νέοι λιγοστοί, φευγάτοι δουλεύουν στη Μυτιλήνη και πιο πολλοί στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη. Ο τόπος δεν τους κρατάει. Δεν πάνε να μαζέψουν τον καρπό απ' το λιόδεντρα, δε συμφέρει πια... Οι τιμές που ορίζει η κυβέρνηση δεν καλύπτουν τα έξοδά τους. Ακριβά τα «λιόδιχτυα», τα φυτοφάρμακα, υψηλοί οι τόκοι στην Αγροτική Τράπεζα. Χαρακτηριστική είναι η δραματική μείωση του αριθμού των λιόδεντρων. Παλιά έφταναν τα 11 εκατομμύρια ρίζες. Τώρα; Μη ρωτάτε... Επόμενα, όπως και στ' άλλα Αιγαιοπελαγίτικα νησιά, να έχουν πέσει πολύ χαμηλά οι ρυθμοί της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής ανάπτυξης, έτσι που πολλοί νέοι έχουν υιοθετήσει αναγκαστικά την άποψη ότι «από το να είσαι αγρότης ή στην καλύτερη περίπτωση βιομηχανικός εργάτης, είναι προτιμότερο να είσαι σερβιτόρος στη Χαλκιδική, στη Μύκονο, στη Ρόδο...»! Η κυβερνητική πολιτική έχει οδηγήσει τον κόσμο και στη Λέσβο στην αναγκαστική επιλογή του... να νοικιάζουν το καλοκαίρι τα δωμάτια του σπιτιού τους στους επισκέπτες.

Οταν τα μελτέμια αναταράζουν τη θάλασσα του Κόλπου της Γέρας, υπάρχει αναδουλιά. Οι σαρδέλες και οι κέφαλοι χάνονται, οι ψαράδες μαζεύονται στο «μπακαλικέλι» και η κουβέντα ανάβει. Θέματα; Πολλά και καυτά. Το περιβόητο 5χίλιαρο το μήνα, το ΕΚΑΣ, ο αγροτικός γιατρός που δεν ήρθε γιατί έπαθε βλάβη το αυτοκίνητό του, η αβάσταχτη φορολογία που βάζουν ανάλογα με το μήκος της ψαρόβαρκας, ο κίνδυνος των νέων απ' το μισθοφορικό στρατό, ο τρομονόμος, τα ακριβά εισιτήρια στα καράβια, ο Σημίτης, ο Καραμανλής κι ο Χριστόδουλος, που σκεπάζονται με το ίδιο πάπλωμα! Κι εδώ ακούστηκε με την ντοπιολαλιά αυτό το ωραίο: «Σάλια Μπάλια δέκα τσβάλια». Δηλαδή, δέκα τσουβάλια ανοησίες. Τους ακούσαμε να μιλάνε και για το ΚΚΕ, με το στόμα του Μιχάλη. Κι είπε κάτι ο Μιχάλης που ομολογώ δεν το 'χα ξανακούσει: «Υπάρχουν ορισμένοι δικοί μας φευγάτοι απ' το Κόμμα. Αλλοι πήγαν στον ΣΥΝ, άλλοι στο σπίτι τους. Πέρασε καιρός και τώρα κατάλαβαν τι έκαναν. Θέλουν να γυρίσουν, αλλά ντρέπονται, νιώθουν μετανιωμένοι. Δυο απ' αυτούς εδώ στο χωριό είναι ο... και ο...» κι είπε το ονόματα. «Πώς να ομολογήσουν τι έκαναν; Αυτούς πρέπει εμείς να τους βοηθήσουμε να 'ρθουνε πάλι κοντά μας. Να τους δώσουμε το χέρι». Ο απλοϊκός Μυτιληνιός, ο σύντροφος Μιχάλης, έδωσε το νόημα της συσπείρωσης, για το μέτωπο του λαού...