Με εντυπωσιακή ομοψυχία απάντησαν οι δεκαπέντε ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο προσκλητήριο των Ηνωμένων Πολιτειών για την παγκόσμια «αντιτρομοκρατική σταυροφορία». Στην κοινή δήλωση των «δεκαπέντε», που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, γίνεται προσπάθεια ανάδειξης ενός ιδιαίτερου και ξεχωριστού ρόλου της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις διεθνείς εξελίξεις. Δεν μπορεί, όμως, να αποκρυβεί η υπαλληλική σχέση των Ευρωπαίων «εταίρων» προς τις ΗΠΑ. Επικύρωση αυτής της σχέσης είχαμε την περασμένη Τετάρτη, όταν οι Ευρωπαίοι δέχτηκαν άρον - άρον την ενεργοποίηση του άρθρου 5 του ΝΑΤΟικού συμφώνου. Εβαλαν, έτσι, τις υπογραφές τους σε ένα λευκό χαρτί, το οποίο θα συμπληρώσουν αύριο ο Πρόεδρος Μπους και η ηγεσία του αμερικανικού Πενταγώνου για το πού, πότε και πώς θα χτυπήσουν οι συμμαχικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ για να αποκαταστήσουν την «τάξη» τους. Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ «αξιοποιούν» το χτύπημα της περασμένης Τρίτης για να επιβεβαιώσουν και να ενισχύσουν την παγκόσμια ηγεμονία τους και φαίνεται ότι το πετυχαίνουν.

Ωστόσο, οι «δεκαπέντε» συστρατευόμενοι υπό τις ΗΠΑ στην «αντιτρομοκρατική σταυροφορία» επιχειρούν να αξιοποιήσουν (και αυτοί) τα γεγονότα, πρώτα για να προωθήσουν και τα δικά τους συμφέροντα, αλλά και για να επιβάλουν το νόμο της σιωπής στο εσωτερικό των χωρών τους. Το μήνυμα που εκπέμπουν οι νέοι «σταυροφόροι» είναι σαφές: «Θα "τελειώσουμε" κάθε χώρα που ενισχύει την τρομοκρατία», όπως έγραφε χτες η «Νιου Γιορκ Τάιμς». Αυτό το μήνυμα θα μπορούσε να διαβαστεί και ως εξής: «Θα "τελειώσουμε" κάθε χώρα που δε συμφωνεί με την άποψή μας για την τρομοκρατία». Πολύ εύκολα, όμως, αυτό το μήνυμα θα μπορούσε να μεταφερθεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ και των κρατών - μελών της ΕΕ κάπως έτσι: «Θα "τελειώσουμε" με κάθε φωνή, κάθε δύναμη, κάθε κίνημα, που δε συμμερίζεται τους στόχους και τα μέσα της σταυροφορίας μας». Η απόσταση μεταξύ των τριών εκδοχών είναι ελάχιστη.

Εξάλλου, στο μήνυμά τους, οι «δεκαπέντε» με σαφήνεια προσδιορίζουν την εγκαθίδρυση ενός τρομοκρατικού καθεστώτος, στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας με την ενεργοποίηση των αποφάσεων για τον «ενιαίο δικαστικό χώρο», για την ευρωαστυνομία και τον ευρωστρατό, που τίθενται στην υπηρεσία των «δημοκρατικών αρχών» και για τη «συνέχιση της λειτουργίας της κοινωνίας μας».

Κάποιοι εγχώριοι θιασώτες της «ευρωπαϊκής ταυτότητας» υποστηρίζουν ότι η συμμετοχή της ΕΕ σ' αυτήν την εκστρατεία θα λειτουργήσει ως αντίβαρο στις ακραίες θέσεις της αμερικανικής ηγεσίας. Πρόκειται, βεβαίως, για μια επικίνδυνη αυταπάτη, αφού έχουμε νωπά ακόμη τα δείγματα της ευρωαμερικανικής αγριότητας κατά την επιδρομή εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Τότε, που στην τρομοκρατική επίθεση του ΝΑΤΟ οι Ευρωπαίοι διαγκωνίζονταν με τους Αμερικάνους, για το ποιος θα προκαλέσει τις περισσότερες «παράπλευρες απώλειες».