«Εκτακτο σχέδιο», «πανστρατιά δημόσιου και ιδιωτικού τομέα», «συνεργαζόμαστε για το καλύτερο» και άλλα παρόμοια συνοδεύουν από προχτές τις κυβερνητικές ανακοινώσεις για τη δήθεν «ενίσχυση» του συστήματος Υγείας.

Εδώ εντάσσεται και η «εθελούσια παραχώρηση» των δύο ιδιωτικών κλινικών στην Αττική, με την κυβέρνηση να βρίσκει και πάλι ευκαιρία αποθέωσης του ιδιωτικού τομέα, στο πλαίσιο της πολιτικής συμπράξεων με το δημόσιο σύστημα Υγείας. Βεβαίως, η προπαγανδιστική σκόνη που σηκώνουν κυβέρνηση και κλινικάρχες - επιχειρηματικοί όμιλοι της Υγείας δύσκολα κρύβει την πραγματική εικόνα.

Πρώτον, ότι ακόμα και αυτή η «αξιοποίηση» του ιδιωτικού τομέα γίνεται με το αζημίωτο. Δηλαδή με κριτήριο όχι απλά το πώς δεν θα θιγούν τα κέρδη των κλινικαρχών, αλλά το πώς η πανδημία θα γίνει «ευκαιρία» για στήριξη της κερδοφορίας και στον συγκεκριμένο κλάδο. Σε αυτό άλλωστε προσβλέπει η ΠΝΠ που «πέρασε» πέρσι τέτοιο καιρό η κυβέρνηση, με την οποία διπλασιάστηκε το «νοίκι» που θα παίρνουν οι κλινικάρχες όταν «παραχωρούν» κλίνες ΜΕΘ στο δημόσιο σύστημα για τη νοσηλεία μη Covid ασθενών.

Αυτή η πολιτική αποτελεί το «άγιο δισκοπότηρο» όχι μόνο για την κυβέρνηση, αλλά για όλα τα αστικά κόμματα. Κάθε φορά που το υπουργείο Υγείας καλείται να απαντήσει γιατί σε αυτές τις κρίσιμες ώρες δεν επιτάσσει τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας, τονίζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση «μη αποζημίωσης», ενώ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει θέση για τα παζάρια με τους κλινικάρχες, προτείνοντας αυξήσεις στα ημερήσια νοσήλια ΜΕΘ «λόγω μείωσης του τζίρου» τους.

Δεύτερον, ότι η περιβόητη «συνεργασία» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, με τα πολυποίκιλα δωράκια προς τους κλινικάρχες, τα οποία προφανώς φορτώνονται στους φορολογούμενους, τους έρχεται σαν «μάννα εξ ουρανού». Δεν είναι τυχαίες οι επισημάνσεις παραγόντων της «αγοράς», ότι αυτή την περίοδο οι μεγάλες κλινικές έχουν ...αναδουλειές και μπορούν να διαθέσουν κλίνες, βλέποντας ότι «έχουν να λαμβάνουν» ζεστό κρατικό χρήμα, που θα αναπληρώσει τη χαμένη πελατεία τους.

Τρίτον, ότι τα περιβόητα «έκτακτα σχέδια» της κυβέρνησης δεν έρχονται να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της μετατροπής του συστήματος Υγείας σε «μιας νόσου». Δεν παύει δηλαδή να ισχύει η περικοπή κατά 80% των χειρουργείων, δεν «θεραπεύονται» οι μεγάλες πληγές που ανοίγουν λόγω των αναβολών σε μια σειρά σημαντικές εξετάσεις ή άλλες σύνθετες ιατρικές πράξεις.

Η «πανστρατιά» λοιπόν για την οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση μεταφράζεται σε μερικές επιπλέον κλίνες από τον ιδιωτικό τομέα, σταγόνα στον ωκεανό των ελλείψεων, που έρχονται να υπηρετήσουν ακόμα περισσότερο την προσαρμογή όλων των δημόσιων νοσοκομείων σε μονάδες Covid, επιβεβαιώνοντας ότι το κριτήριο στη διαχείριση της πανδημίας δεν είναι η προστασία της υγείας και τη ζωής του λαού, αλλά η διασφάλιση όρων κερδοφορίας και ανάκαμψης για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Η κατάσταση στο σύστημα Υγείας θα ήταν σήμερα διαφορετική αν είχαν γίνει πράξη όσα εδώ κι ένα χρόνο προτείνουν και διεκδικούν οι φορείς των υγειονομικών και τα εργατικά σωματεία. Η κυβέρνηση όμως απορρίπτει τα αιτήματά τους, επειδή αντιμετωπίζει ως «κόστος» την προστασία της υγείας του λαού που στερεί κρατικούς πόρους από την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο αγώνας για επίταξη του ιδιωτικού τομέα Υγείας, χωρίς καμιά αποζημίωση, η ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας σε βασικούς κρίκους υπερμετάδοσης του κορονοϊού, είναι τώρα αναγκαίος όσο ποτέ, κόντρα στην προσπάθεια της κυβέρνησης από τη μια να καλλιεργήσει εφησυχασμό ότι «όπου να 'ναι τελειώνουμε με την πανδημία» και από την άλλη να σπείρει τρόμο και να επιβάλει σιωπητήριο, με ένταση της αστυνομοκρατίας και της κρατικής καταστολής.

Αποφασιστική συνέχεια και σταθμό σ' αυτόν τον αγώνα αποτελεί το παναττικό συλλαλητήριο της ερχόμενης Τετάρτης, με κοινό κάλεσμα Ομοσπονδιών και Συνδικάτων.