Πυκνώνουν οι φωνές, που, για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, αναλαμβάνουν να δημοσιοποιήσουν τις ανησυχίες της σε ό,τι αφορά την ικανότητα του αστικού πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί με επάρκεια την καπιταλιστική κρίση προς όφελός της. Προπαγανδιστές του κεφαλαίου, που υπερασπίζονται με νύχια και δόντια την αντιλαϊκή στρατηγική του μνημονίου, κάτω από την πίεση της κλιμακούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας, εκφράζουν αμφιβολίες για το κατά πόσον το υπάρχον πολιτικό προσωπικό μπορεί να διαχειριστεί με αποτελεσματικότητα τις αντιδράσεις που πυροδοτεί η κυρίαρχη πολιτική, με δεδομένη την ένταση της επίθεσης το επόμενο διάστημα.

Αναγορεύουν τη στρατηγική του μνημονίου σε μονόδρομο και, ταυτόχρονα, ισχυρίζονται ότι τα άλλα κόμματα, πλην του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δεν έχουν προτάσεις και πολιτική πρόταση διεξόδου από την κρίση. Τσουβαλιάζουν σκόπιμα το ΚΚΕ με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, για να κρύψουν ότι είναι το μόνο κόμμα που διαθέτει ρεαλιστική πρόταση διεξόδου προς το συμφέρον του λαού, ριζικά αντίθετη με αυτήν που υπερασπίζονται όλα τα άλλα κόμματα και η πλουτοκρατία, γι' αυτό και επικίνδυνη για την εξουσία τους. Στόχος τους είναι να καλλιεργήσουν τη μοιρολατρία, την απογοήτευση και την ηττοπάθεια στους εργαζόμενους και το λαό. Καλούν την κυβέρνηση να ισχυροποιήσει τις προϋποθέσεις για βάθεμα της συνεργασίας των αστικών κομμάτων, μέχρι το επίπεδο της διακυβέρνησης, για να προχωρήσουν οι αντιλαϊκές ανατροπές που έχει ανάγκη η πλουτοκρατία.

Κινδυνολογούν με το χρέος και απειλούν ότι η κυβέρνηση δε θα πληρώσει συντάξεις και μισθούς, αν δεν πάρει τις επόμενες δόσεις του δανείου από την τρόικα. Ξέρουν καλά ότι ούτε ένα ευρώ από τα δάνεια δεν πάει σε μισθούς και συντάξεις. Ολα πάνε για την αποπληρωμή του χρέους, για την εξυπηρέτηση, δηλαδή, της πλουτοκρατίας. Η λαϊκή οικογένεια αντιλαμβάνεται πλέον πιο καθαρά ότι η κυρίαρχη πολιτική και τα κόμματά της είναι υπεύθυνα για την επιδείνωση των όρων με τους οποίους ζει και κερδίζει το ψωμί της. Το αστικό πολιτικό σύστημα αναγνωρίζει τη φθορά του και τους κινδύνους που αυτή δημιουργεί για τη σταθερότητα της εξουσίας τους. Την ίδια ώρα, όμως, δεν μπορεί να κάνει πίσω από τη στρατηγική που έχει χαράξει για να ξεκολλήσει την ντόπια πλουτοκρατία και το ευρωενωσιακό κεφάλαιο από την καπιταλιστική κρίση.

Η ανησυχία τους αντανακλά το φόβο για τη δύναμη του λαού, που βήμα το βήμα επανέρχεται στο προσκήνιο και προκαλεί ισχυρούς κραδασμούς στο αστικό πολιτικό σύστημα. Ξέρουν ότι η ρωγμή σήμερα μπορεί αύριο, κάτω από την επίδραση του ΚΚΕ και του ταξικού εργατικού κινήματος, να γίνει ρήγμα που θα τους γκρεμίσει. Αυτό προσπαθούν να προλάβουν. Στον πυρήνα κάθε εναλλακτικής λύσης που προβάλλουν, βρίσκονται τα μονοπώλια και η εξουσία τους. Αυτά υπηρετούν και αυτά θέλουν να θωρακίσουν. Το πραγματικό συμφέρον του λαού βρίσκεται απέναντί τους. Στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ, στο δυνάμωμα της οργανωμένης συλλογικής ανυπακοής. Στην ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου και των κομμάτων του, στον άλλο δρόμο ανάπτυξης, με λαϊκή εξουσία και οικονομία.