1. Η γλώσσα νόμο δεν έχει και τρόμο τσακίζει.

2. Η γλώσσα δεν είναι φοβισμένο σκυλί.

3. Η ψήφιση του τρομονόμου προσβάλλει τη γλώσσα στη ρίζα της, που είναι η ελευθερία.

4. Η ψευδαίσθηση έχει καταβάλει τον υπουργό Δικαιοσύνης. Μη γνωρίζοντας τι ποιεί και η δεξιά και η αριστερά του, καταφεύγει στην έσχατη λύση: την αγκαλιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Βρίσκει κατανόηση από τον εχθρό του, τον οποίο εγκωμιάζει, αγνοώντας πόσο ανατριχιαστικά μοιάζουν μεταξύ τους.

5. Με τον τρομονόμο ήρθε η ώρα να τιμηθεί η καταγωγή των χαφιέδων. Οπως λέει κι ένας σοφός σύντροφος, οι χαφιέδες κατάγονται από τους λεγόμενους νικητές του Εμφυλίου, που «δεν ήταν γενναίοι, ούτε μακρόθυμοι, ζούσαν σε μια φρενίτιδα μίσους και εκδίκησης και δεν ήταν διορατικοί για να δουν ότι βλάπτουν τη χώρα με το να αποκεφαλίζουν παραγωγικές και πνευματικές δυνάμεις. Δέχτηκαν να προέχει το συμφέρον μιας τάξης, έχοντας την κάλυψη και την εγγύηση των ξένων προστατών τους».

6. Ακόμα και το απόκοσμο, όταν το αγγίζει η κυβέρνηση, γίνεται υπόκοσμος. Εκεί κατεβαίνει η ίδια για να βρει υλικό για τις υπηρεσίες της, τις μυστικά ανεξέλεγκτες, επαληθεύοντας, χωρίς να το καταλάβει, αυτό που έλεγε στη Συμβατική, στις 24 του Απρίλη του 1793, ο Σαιν Ζυστ: «Σε μια τέτοια κοινωνία, όπου δε χρειάζονταν παρά κλέφτες, άνθρωποι κίβδηλοι, αποφασισμένοι για κάθε έγκλημα, η εκπαίδευση, που την αποτελούσαν κανόνες, ξεχνιόταν από τη στιγμή που έβγαινε κανείς στον κόσμο. Δε χρησίμευε παρά στο να κάνει πιο εκλεπτυσμένο το πνεύμα σε βάρος της καρδιάς. Για να είναι λοιπόν κανείς άνθρωπος με καλό όνομα, έπρεπε να ποδοπατήσει τη φύση. Ο νόμος έβλεπε σαν έγκλημα τις πιο αγνές προθέσεις. Για να είναι κανείς συνετός, έπρεπε να είναι τέρας (...). Δε ζούσε κανείς παρά μόνο για να ξεγελάσει ή να ξεγελαστεί. Και όλα αυτά τα τρομακτικά ελαττώματα τα θεωρούσαν συνδεδεμένα με την ανθρώπινη φύση, ενώ δεν απορρέανε παρά μόνο από τον ηγεμόνα και τη φύση της διακυβέρνησης (...). Ολα είναι καταπίεση και καταστολή».

7. Οτιδήποτε μεγεθύνεται ως τρομακτικό από τα δελτία ειδήσεων γελοιοποιείται. Παράδειγμα; Εχασε ο Λυκουρέζος το περίστροφό του. Μεγάλος άνθρωπος είναι, μπορεί κάπου να το ξέχασε.

8. Ομηρος. Αυτή θα είναι η κατάσταση του πολίτη στα χέρια εκείνου που θα αποφασίσει να τον καταδώσει ως ύποπτο για τρομοκρατικές ενέργειες. Σύμφωνα με τον τρομονόμο, οι μάρτυρες έχουν τη δυνατότητα να μη δημοσιοποιείται το όνομά τους ούτε και στο δικαστήριο. Αν και όμηρος λοιπόν, έχω το δικαίωμα να ζητήσω από τον υπουργό Δικαιοσύνης, πριν κατατεθεί ο νόμος για την τρομοκρατία, να μπορώ να διαλέγω τον προσωπικό μου χαφιέ, γιατί, ως Ευρωπαίος πολίτης που έχει συνείδηση ότι ο χρόνος είναι χρήμα, θα μπορούσα να τον ενημερώνω κατευθείαν, χωρίς καθυστερήσεις, για τα ελαττώματα που μου χάρισε η μητέρα φύση. Θα προτιμούσα επίσης ο δικός μου χαφιές να συνδυάζει τη χαμέρπεια με την κολακεία, να μην πλατειάζει και να «καρφώνει» με στιλ.

9. Πώς τους ξέφυγε, αλήθεια; Ενώ δικάζουν τη σκέψη με τα άρθρα, 183, 185, 186 και 187 του ποινικού κώδικα, πώς δεν έχουν ποινικοποιήσει και το ρίγος;

10. Αλλά ο Ελληνας πάντα θα ξεφεύγει, γιατί, όπως γράφει ο Εμπεδοκλής, είναι φυγάς θεόθεν και αλήτης.