1. Οσο η ζωή δεν είναι ζωή, ο άνθρωπος είναι αδύνατο να λειτουργεί ως άνθρωπος. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι τεχνικοί της εξουσίας και γι' αυτό φροντίζουν να διαιωνίζουν την κατάσταση.

2. Εγκαινιάστηκε το σπίτι - μουσείο του μεγάλου ζωγράφου Μπουζιάνη. «Επιτέλους» θα πουν ορισμένοι, «τουλάχιστον έγινε» θα πουν κάποιοι άλλοι. Κανείς ωστόσο δεν μιλά για την ελεεινή και τρισάθλια συμπεριφορά απέναντι στο ζωγράφο όχι μόνο από την πλευρά του κράτους, αλλά και από τον κόσμο των συναδέλφων του. Ο μόνος άξιος να μιλήσει για τον Μπουζιάνη και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους είναι ο Θάνος Κωνσταντινίδης. Ας μιλήσει.

3. Σ' αυτή τη χώρα, αν δεν πουλήσεις τη νιότη σου, καλό δεν βλέπεις.

4. Μια άκρως πνευματική εξαθλίωση: να είσαι μέλος ακροδεξιάς οργάνωσης.

5. Για τη λεηλασία του χρόνου μας, ο Σημιτότροφος Παπανδρέου έχει κερδίσει την περιφρόνησή μας.

6. Το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας βρωμά. Η υπεροχή της δικαιοσύνης πάνω στους κρατουμένους επιβάλλεται με άκρα μυστικότητα, πάντα στο σκοτάδι. Πού και πού ξεσπά καμία κρίση και μαθαίνουμε - χωρίς να παθαίνουμε τίποτα, εμείς οι φιλάνθρωποι χριστιανοί! - πως μια κόλαση κατοικεί δίπλα μας σαν μια ουδέτερη χώρα, περίπου σαν το Βατικανό του Κακού, χωρίς φυσικά τις ανέσεις του. Δεν υπάρχει περίπτωση επανένταξης κρατουμένου, και ο κάθε υπουργός το γνωρίζει καλά παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις, που δεν κοστίζουν τίποτα. Οποιος περάσει τα σύνορα στο Βατικανό του Κακού, γίνεται αυτόματα μόνιμος πολίτης του, και το μόνο που δεν περιμένει είναι δικαιοσύνη και προστασία. Το κάθε κατακάθι του μικροαστισμού αντιμετωπίζει τον παρία σαν τον έσχατο εχθρό της Δημοκρατίας. Το όνειρό του είναι να τους φορτώσει σ' ένα καράβι που θα ταξιδεύει για πάντα χωρίς προορισμό.

7. Την επόμενη φορά που θα συναντήσετε στο δρόμο σας έναν απελπισμένο, σκεφτείτε καλά πως μπορεί αύριο να είστε εσείς στη θέση του.

8. Στην άκρη του αγαπημένου μου καφέ «Ο διάβολος», η Λόρα Ράιτινγκ γράφει ένα ποίημα: «Ελάτε λέξεις, βγείτε έξω από τα στόματα / Βγείτε έξω από τις γλώσσες μέσα στα στόματα / και από ριψοκίνδυνες καρδιές μέσα στις γλώσσες / και από στόματα μέσα σε επιφυλακτικά κεφάλια / Ελάτε λέξεις, βγείτε έξω για να πάτε εκεί που το νόημα δεν περιπλέκεται από την ταραγμένη ύπαρξη της φωνής».

9. Οι νευρώσεις πολυτελείας αναγκάζουν την Ντόρα, γνωστή και ως Αγία Θηρεσία της Δεξιάς, να κάνει δικό της κόμμα. Θυμάμαι μια φράση του αγαπημένου μου Μπαίμε και πως είχα διαφωνήσει - το μειράκιον! - με τον μέγιστο. Ελεγε ο αθώος: «Η κόλαση και ο παράδεισος είναι συνθήκες που επιλέγει ελεύθερα ο άνθρωπος. Δεν είναι ούτε φιλανθρωπικό ούτε σωφρονιστικό ίδρυμα». Κι όμως για πολλά χρόνια ο παράδεισος της κυρίας Ντόρας υπήρξε η δική μας κόλαση. Τώρα, έξω από την εξουσία, περιφέρεται σαν ασθενής που ψάχνει απεγνωσμένα διανυκτερεύον φαρμακείο. Η συνθήκη του παραδείσου που μας επέβαλε με χίλιους τρόπους, θα είναι από δω και στο εξής η δική της κόλαση. Οπως ακριβώς έκανε μ' εμάς.