1. Μέσα από τον ασυνάρτητο λόγο των δύο κατ' επίφασιν μονομάχων ξεπηδάνε οι ποινές που θα υποστούμε.

2. Η συνείδησή μας στα μάτια τους παίρνει τη μορφή παλαβομάρας. Δε βρίσκουν καμία ευλογοφανή αιτία να εξηγήσουν πώς αρνιόμαστε ν' απαλλαγούμε από την έμμονη ιδέα μας περί ισότητας.

3. Η εμβρυακή πνευματική τους κατάσταση καθορίζει τη συμπεριφορά τους. Απέναντι στο αίτημα για τη ζωή του εργάτη, θυμίζουν εκείνον που μπροστά σ' έναν επαίτη ψάχνει αρκετή ώρα τα ψιλά του για να βρει το κέρμα που θεωρεί ότι πρέπει να δώσει.

4. Το σύστημα επιβιώνει γιατί στηρίζεται στο φόβο. Οι φορείς του είναι ανθρωπάκια που τρέμουν μη χάσουν τη βολή και την αξιοθρήνητη ζωούλα τους. Φοβούνται ο ένας τον άλλον. Για να θυμηθώ πάλι και πάντα τον αγαπημένο μου Σιοράν, η μόνη σχέση που έχουμε με όλον αυτόν το συρφετό είναι η σχέση που έχει μια φτυσιά μ' ένα άστρο.

5. Η απόλυτη έλλειψη λογικής γεννά Κωστάκηδες, Γιωργάκηδες και μια θάλασσα από υποτακτικούς που μας βασανίζουν.

6. Το αγαπημένο μου θέαμα: η στιγμή που η αόριστη Αριστερά αφήνει τον άμβωνα, την ντελικάτη μισανθρωπία και τις αντιεξουσιαστικές μεταμορφώσεις και μετρά τα κουκιά.

7. Ψυχική ναυτία: αυτή είναι η κατάσταση που προκαλεί κάθε εμφάνιση Καρατζαφέρη. Είναι ο μόνος πολιτικός που κολακεύει τον εαυτό του δημόσια από τα ξημερώματα μέχρι τη βαθιά νύχτα. Εφευρέτης του Καρατζαφέρη είναι ο Μητσοτάκης, του οποίου η βιοτεχνία έχει το προνόμιο να ρίχνει στην αγορά μόνο ελαττωματικά προϊόντα. Ο Καραγκιόζης Νάρκισσος είναι η ταινία παραγωγής του ΛΑΟΣ, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Αρχηγός. Πρεμιέρα στις εκλογές.

8. 'Η εμείς ή αυτοί. Σ' αυτήν την αναμέτρηση, θα πρέπει η περιφρόνηση απέναντι σε κάθε μέσο που μετέρχονται οι αντίπαλοί μας να είναι η πρώτη ύλη για τον καθένα. Συχνάζοντας στο κέντρο της Αθήνας για δεκαετίες, έχω παρακολουθήσει καραβάνια ολόκληρα από γενιές που - αλίμονο - χάθηκαν επιβεβαιώνοντας τραγικά το αριστούργημα του Μπαλζάκ «Χαμένες ψευδαισθήσεις». Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα προστεθεί ακόμα μια γενιά στις άλλες δίχως πάθος και γνώμη θύμα θεάματος και του δικομματισμού. Είναι προτιμότερο να μας πάρει, και να μας σηκώσει ο διάολος παρά να πέσουμε στα χέρια τους. Καλλιέργησαν με υπομονή χρόνια ολόκληρα στον κινηματογράφο, στη λογοτεχνία και στα τραγούδια μας τον ήρωα, το μοναχικό καουμπόι σε συνθήκες ζωής σαν διαφήμιση του «Μάρλμπορο». Τίποτα χειρότερο. Ετσι απροστάτευτος, ο καθένας βαδίζει προσποιούμενος ότι δε λυγίζει μπροστά στη στημένη μηχανή του κράτους. Οσοι βρισκόμαστε στις ίδιες γραμμές πρέπει να μας γίνει συνείδηση ότι πρέπει να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Ετσι θα αποφύγουμε να γίνουμε αυτό που λέει η Αντιγόνη στην τραγωδία του Σοφοκλή για τον αδερφό της: «γλυκός για τ' όρνια θησαυρός». Ας μην τους κάνουμε τη χάρη. 'Η εμείς ή αυτοί.