1. Μόνο η καθημερινότητα μπορεί να σε φωτίσει. Μέσα της ζυγίζεις, σε ζυγίζουνε, προχωράς ή μένεις στάσιμος, γίνεσαι αυτό που είσαι κατά βάθος. Ολα τα άλλα παραμύθια, άμμος που τρέχει, πέφτει και γλιστρά μέσα από τις παλάμες.

2. Ο,τι έχω μάθει το έχω μάθει μέσα στο δρόμο.

3. Παραμυθιασμένος ή ανίδεος, δεν έχει καμιά απολύτως σημασία. Οποιος γυρνά την πλάτη στην πραγματικότητα είναι καταδικασμένος να βουλιάξει στη λησμονιά.

4. Αν δεν παίζεις στα ίδια με τον άλλο, δεν προκύπτει φιλία. Οσοι χώθηκαν σε παρέες κυρίως πλουσίων, για ευνόητους λόγους, δεν άργησαν να γίνουν καρπαζοεισπράκτορες. Οι πλούσιοι δε θέλουν φίλους, θέλουν διασκεδαστές.

5. Πόσους κλονισμούς χρειάζεται ένας διανοούμενος για να βγει από την καθημερινή μιζέρια; Πόσους κλονισμούς χρειάζεται ένας καλλιτέχνης για να πάψει να είναι παγόνι; Πόσους σεισμούς χρειάζεται ένας ακαδημαϊκός για να βγει από το ίδρυμά του και να δει ξανά το φως;

6. Οταν μιλάνε περί αισθητικής, σωπαίνω. Είναι ντροπή σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς να δίνεις φωνή σε νευρώσεις πολυτελείας.

7. Δεν είμαι απόλυτος, η ζωή είναι απόλυτη.

8. Το είδαμε κι αυτό. Σε γνωστό τηλεοπτικό κανάλι παρουσίασαν σε διαφημιστικό σποτ τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη με την εξής λεζάντα: «Εγινα κλέφτης για χάρη σας, ψηφίστε με (να βγω ο καλύτερος Ελληνας)», θυμήθηκα τα λόγια του Ζιλμπέρ Κοντ, παλιού μέλους του ανώτερου τηλεοπτικού συμβουλίου της Γαλλίας: «Ο διαφημιστικός βομβαρδισμός, οι εμπορικές δολοπλοκίες μεταμφιεσμένες σε παιχνίδια κάθε είδους πλήττουν το λαό κατευθείαν στην ψυχή όπως σε άλλες εποχές τα ξένα στρατεύματα έπληξαν τη χώρα. Το θάρρος των πρώτων αντιστασιακών δεν ενσαρκώνεται σήμερα στους ταχυδακτυλουργούς, τρακαδόρους, σαλτιμπάγκους, χορευτές ή ζογκλέρ της μόδας».

9. Τα περισσότερα λογοτεχνικά βιβλία που κυκλοφορούν είναι για τα σκουπίδια. Αυτό όμως δε σημαίνει πως από ένα σκουπίδι δεν μπορεί να προκύψει καλό κάποιο βιβλίο.

10. Ο καημένος ο πρωθυπουργός, με τόσους κόλακες γύρω του, τόσες θλιβερές μετριότητες, κατάντησε ένας ακόμη ψευδομάρτυρας της ζωής, από αυτούς που χρησιμοποιούν οι επιτήδειοι δικηγόροι για να στηρίξουν τον πελάτη τους.

11. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες με τη συμπεριφορά τους απέναντί μας θυμίζουν εκείνες τις αξιοσέβαστες οικογένειες της κυριακάτικης εξόδου που ενοχλούνται, σφόδρα, όταν αναγκάζονται έστω για μια στιγμή να διακόψουν το γεύμα τους επειδή κάποιος επαίτης τους «παρενοχλεί».

12. Την πλήξη της η δυτική κοινωνία την έκανε οικονομική καταστροφή. Είναι γνωστό ποιοι θα πληρώσουν και πώς. Αυτοί όμως που με κάνουν να χάνω την ψυχραιμία μου είναι τα πάσης φύσεως μέντιουμ τσογλάνια που, μέσα από τα κοστούμια που τους «φοράνε», συνεχίζουν να διαδίδουν πως η κρίση είναι παροδική. Παπαγαλάκια της κυρίαρχης ιδεολογίας, καταβάλλουν γενναίες προσπάθειες για να εξαπατήσουν τον πολίτη.

13. Επιστροφή στην απορία του ποιητή μέσα από ένα τετράστιχο του Χόρχε Λουίς Μπόρχες: «Και άλλοι πέθαναν, αλλά αυτό στο παρελθόν ανήκει, τότε που ήταν (ως γνωστόν) η τέλεια εποχή για να πεθάνεις. Μα γίνεται ποτέ εγώ, υπήκοος του Γιακούμπ Αλμανσούρ, σαν τον Αριστοτέλη ή τα τριαντάφυλλα να πεθαίνω;».