Μα το κράτος, σύμφωνα με τη μέχρι τώρα, αλλά και την αυριανή, δική τους λογική και πολιτική, είναι άχρηστο, αναξιόπιστο, ανίκανο στα οικονομικά! ΔΕΗ, ΟΤΕ, «Ολυμπιακή», κλπ., ολόκληρη η δημόσια περιουσία πρέπει, συνοπτικά και χωρίς πολλές κουβέντες, να περάσει στα άγια και ικανά ιδιωτικά χέρια! Τα χέρια, δηλαδή, που τα κάνανε μούσκεμα. Που τρέχει τώρα να μαζέψει το κράτος τους, που χτες το λέγανε άχρηστο και ανίκανο! Ποιος δουλεύει, ποιον, τελικά;

Η Γουόλ Στριτ, αλλά και άλλοι μικρότεροι οικονομικά δρόμοι, όλα τα μεγάλα και μικρά χρηματιστήρια, από τη μια άκρη της Γης στην άλλη, οι κορόνες και οι κολόνες του καπιταλισμού, με άλλα λόγια, σείστηκαν, βούλιαξαν σωστότερα. Και από κοντά ετοιμάζονται να βουλιάξουν, αν δεν έχουν ήδη βουλιάξει, και άλλοι παραγωγικοί τομείς της οικονομίας (βιομηχανία, κλπ.). Ομως, μην ανησυχείτε! Το κράτος, το αναξιόπιστο κράτος, αυτό το άθλιο κράτος, σπεύδει να βάλει και εδώ τα στήθια του. «Θα κινηθούμε επιθετικά», δήλωσε το πρώτο αστέρι (υπηρέτης) του καπιταλισμού, ο Πρόεδρος Μπους. Και από κοντά, βέβαια, ο Μπερλουσκόνι, ο Θαπατέρο, η Μέρκελ, ο Σαρκοζί. Από αυτή την «επιθετική πολιτική» των μεγάλων σκυλιών, δε λείπει και το δικό μας, ο κύριος Καραμανλής! Γαβ, κι αυτός! Ολοι για το καλό του καπιταλισμού.

Το καπιταλιστικό κράτος, οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις έχουν συγκεκριμένη αποστολή. Το καπιταλιστικό κράτος, και οι κυβερνήσεις του, κατ' επέκταση, υπάρχουν μόνο και μόνο για να διευκολύνουν την ιδιωτική πρωτοβουλία. Να εμποδίζουν και να διορθώνουν, όπου προλαβαίνουν και όπου αυτό είναι μπορετό, τις κακοτιμονιές της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Είναι η δικλείδα που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του συστήματος της ελεύθερης αγοράς. Είναι ο αιμοδότης των απατεώνων!

Ολες οι στιγμές, και προπαντός οι κορυφαίες στιγμές, βοηθούν να αντλούμε συμπεράσματα. Μελετήστε σε βάθος την κρίση, και τη σημερινή κρίση, και βγάλτε τα σωστά συμπεράσματα. Η ελεύθερη οικονομία, με μαθηματική ακρίβεια και κατά τακτά χρονικά διαστήματα, οδηγεί την ανθρωπότητα στο χείλος του γκρεμού. Και τότε παρεμβαίνει το καπιταλιστικό κράτος, άλλοτε βοηθώντας και άλλοτε κηρύσσοντας πολέμους, για να βγει ο καπιταλισμός από την κρίση. Η σωστή επιλογή, βέβαια, είναι, η δημιουργία ενός κράτος που θα προβλέπει, που θα σχεδιάζει, που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, ένα σοσιαλιστικό, ένα κομμουνιστικό κράτος και όχι ένας κράτος Μαφίας, ένα κράτος της Γουόλ Στριτ και των παρόδων της.