Τα ερωτήματα προκύπτουν αβίαστα: Γιατί η διοίκηση της ΟΜΕ-ΟΤΕ αποφάσισε να προχωρήσει σε 24ωρες απεργίες; Γιατί το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ άρχισαν τώρα να μιλάνε για ξεπούλημα και εκποίηση του ΟΤΕ; Η απάντηση μπορεί να φαίνεται εύλογη και αθώα: Επειδή, η «Ντόιτσε Τέλεκομ» απέκτησε το 20% του ΟΤΕ.

Σωστά, αλλά πού ήταν όλοι τους, όταν τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις της ΝΔ και - κυρίως - του ΠΑΣΟΚ παραχωρούσαν «πακέτα επί πακέτων» μετοχών του ΟΤΕ και άλλων ΔΕΚΟ σε αρπαχτικά του ιδιωτικού τομέα; Πού ήταν, όταν άλλης προέλευσης πολυεθνικές έβαζαν χέρι στην ιδιοκτησία του ελληνικού λαού; Τι έχουν να πουν οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ, που τώρα διαρρηγνύουν, όψιμα, τα ιμάτιά τους, όταν πριν λίγα χρόνια συζητούσαν για τους ...όρους απελευθέρωσης των αγορών;

Η ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων είναι πολύ πρόσφατη για να περάσει η υποκρισία με την οποία κάποιοι προσπαθούν να θολώσουν τα νερά. Η ΟΜΕ-ΟΤΕ έβαλε πλάτη στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που παρέδωσαν στο ιδιωτικό κεφάλαιο πάνω από το 60% του ΟΤΕ. Το Μάρτη του 1996, μάλιστα, συζητούσαν με ποιους όρους οι εργαζόμενοι στον Οργανισμό θα έπαιρναν μετοχές, το δέλεαρ που προσέφερε το ΠΑΣΟΚ για να εξαγοράσει τη συναίνεση των εργαζομένων στο έγκλημα. Ποιο ήταν τότε το στίγμα της πλειοψηφίας της ΟΜΕ; Οτι «ο ΟΤΕ αν δεν εκσυγχρονιστεί και δεν αναπτυχθεί με ή χωρίς μετοχοποίηση δεν έχει μέλλον». Τώρα, μιλούν για ξεπούλημα.

Για το ΠΑΣΟΚ, ό,τι και να ειπωθεί είναι λίγο. Τα έχει πει όλα (Ιούνης 2001) ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου, που κόμπαζε ότι «η γενική βαθμολογία είναι άριστα 10, σε ότι αφορά τη μετοχοποίηση. Με την κίνηση αυτή, ο ΟΤΕ καθίσταται η πρώτη μεγάλη ελληνική δημόσια επιχείρηση όπου το ποσοστό του Δημοσίου πέφτει κάτω από το 51%. Πλέον, το Δημόσιο στον ΟΤΕ παραμένει ένας μειοψηφών μέτοχος και ασκεί τα δικαιώματά του με την αυστηρή έννοια και μέσα στα αυστηρά πλαίσια του μειοψηφούντος μετόχου με ποσοστό της τάξεως του 34%». Τώρα, μιλούν για ξεπούλημα.

Μεγάλες είναι και οι ευθύνες του ΣΥΝ. Και επειδή από την πρώτη στιγμή τις περισσότερες φορές συντάχθηκε με την κυβερνητική πλειοψηφία στην ΟΜΕ, αλλά και επειδή ...θεσμική θέση του ήταν να διαπραγματευτεί τους ...όρους της ιδιωτικοποίησης, αφού ο ΣΥΝ, ουσιαστικά, υιοθέτησε τη λογική της απελευθέρωσης των αγορών και δέχτηκε - ως δείγμα εκσυγχρονισμού - τις ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ. Ετσι, το μόνο που βρήκε να πει, το 1998, όταν το ΠΑΣΟΚ - αξιοποιώντας και τη δική του στάση - προχώρησε στη δεύτερη φάση της ιδιωτικοποίησης, ήταν ότι «η κυβέρνηση παραβιάζει τις δικές της δεσμεύσεις» για το ποσοστό, ψέγοντας τους κυβερνώντες ότι έχουν «εγκαταλείψει την προετοιμασία του ΟΤΕ, με κίνδυνο να μην μπορέσει να ανταποκριθεί στην πλήρη απελευθέρωση της τηλεπικοινωνιακής αγοράς». Τώρα, μιλούν για ξεπούλημα.

Οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ κάνουν πολύ καλά και κινητοποιούνται. Μόνο που οφείλουν να γνωρίζουν τα δεδομένα. Και αυτά βροντοφωνάζουν ότι το δίλημμα είναι ένα και μοναδικό: `Η πορεύεσαι στη λογική του κεφαλαίου, της «απελευθέρωσης» και της «ιδιωτικοποίησης», οπότε, με μαθηματική ακρίβεια, θα σου προκύπτουν διάφορες «Ντόιτσε Τέλεκομ», ή θα παλεύεις αποφασιστικά για ενιαίο δημόσιο φορέα, 100% στο Δημόσιο, όχι καπιταλιστικό, αλλά λαϊκή περιουσία.