Λίγες βδομάδες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες στο Λεκανοπέδιο Αττικής, κατά τη διάρκεια των οποίων θρηνήσαμε και τέσσερα θύματα, ήρθε η σειρά της πολύπαθης Σάμου, για να αποδειχτεί πόσο αθωράκιστη είναι η χώρα μας στις φυσικές καταστροφές. Ευτυχώς, αυτή τη φορά δε θρηνήσαμε θύματα, προφανώς από τύχη, αλλά οι ζημιές που προκλήθηκαν σε αγροτικές καλλιέργειες, σε σπίτια και έργα υποδομής είναι ακόμη ανυπολόγιστες, ενώ στη μνήμη των περισσότερων κατοίκων του νησιού η προχτεσινή νύχτα θα μένει χαραγμένη για χρόνια, ως ανάλογη της «νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου»...

Κι όμως, και η περίπτωση αυτή δεν αποτελεί παρά το χρονικό μιας προαναγγελθείσας καταστροφής. Πρόκειται απλώς για ένα γεγονός που όλοι θα έπρεπε να περιμένουν, καθώς: Μόλις πριν ένα χρόνο - το καλοκαίρι του 2000 - οι αλλεπάλληλες πυρκαγιές άφησαν πίσω τους χιλιάδες στρέμματα καμένων δασών, μετατρέποντας τη Σάμο σε ένα «φαιό νταμάρι» ανήμπορο να ανακόψει τα νερά της βροχής. Ολη αυτή η κατάσταση επιδεινώθηκε εξαιτίας των μπαζωμένων και εγκιβωτισμένων ρεμάτων και χειμάρρων που περνούν μέσα από κατοικημένες περιοχές, περιορίζοντας ακόμη περισσότερο τη διέλευση του νερού.

Ολα αυτά είναι απόρροια της εγκληματικής δράσης όλων των κυβερνήσεων και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που αφήνουν να παραβιάζεται διαρκώς όλο και πιο βάναυσα η φύση με την αντιδασική τους πολιτική, που νομιμοποιούν με κάθε τρόπο την αυθαίρετη δόμηση, που επιβραβεύουν τους καταπατητές και τους οικοπεδοφάγους, τώρα πια και επίσημα, μετά την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος. Κανένα ουσιαστικό έργο υποδομής δεν έγινε για να θωρακίσει το νησί με μια στοιχειώδη αντιπλημμυρική προστασία. Αυτό το εκρηκτικό μείγμα έφερε και τους κατοίκους της Σάμου στην τραγική αυτή «κατάσταση πολιορκίας».

Για χρόνια, λοιπόν, τη χώρα μας περιζώνει ένας αδυσώπητος «φαύλος κύκλος», ο κύκλος της καταστροφής, που ένα πράγμα επιβεβαιώνει: Οτι για τους κυβερνώντες η ανθρώπινη ζωή και οι περιουσίες που οι εργαζόμενοι με τόσο μόχθο απέκτησαν, μπορούν άνετα να θυσιαστούν στο βωμό των κερδών του κεφαλαίου, το οποίο υπηρετούν με την πολιτική τους. Κι όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική, ο λαός θα την πληρώνει με πλημμύρες το χειμώνα, με πυρκαγιές το καλοκαίρι και με μόνιμο το άγχος της επιβίωσης, βαδίζοντας πάντα σε τεντωμένο σχοινί. Γι' αυτό και η μόνη λύση να σπάσει κάποτε αυτός ο κύκλος της καταστροφής είναι να καταλάβει πως η πιο άγρια και αληθινή θεομηνία είναι ακριβώς αυτή η πολιτική και να αναλάβει δράση για την ανατροπή της.