Για πρώτη φορά, επί ηπειρωτικού αμερικανικού εδάφους, τόσο μεγάλο πλήθος διαδήλωσε για ένα και μόνο σκοπό: τον τερματισμό της κούρσας των εξοπλισμών και την οριστική ανατροπή του προδιαγραφόμενου ζοφερού μέλλοντος της οικουμένης, αιχμάλωτης στον τρόμο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Ολα αυτά μέχρι την αυγή της νέας χιλιετίας... όταν ο νεοεκλεγείς, και εκλεγείς με χιλιάδες ερωτηματικά και αμφισβητήσεις ως προς τη νομιμότητά του, Τζορτζ Μπους τζούνιορ, ανακοίνωνε περιχαρής την πρόθεσή του να θέσει σε άμεση εφαρμογή το σχέδιό του για την ανάπτυξη «Εθνικού Αντιπυραυλικού Αμυντικού Συστήματος». Την Πρωτομαγιά, το σχέδιο γινόταν «πραγματικότητα» και το «βρέφος» Μπους, δείχνοντας ταυτοχρόνως και καλή διαγωγή, δήλωνε ότι οι ΗΠΑ θα προχωρήσουν σε μονομερείς περικοπές του πυρηνικού οπλοστασίου. Με μία ουσιαστική διαφορά: η πρόταση ενέχει την πιθανότητα εγκατάλειψης της τακτικής των διαπραγματεύσεων για τα στρατηγικά όπλα, καθώς, σύμφωνα με τους Αμερικανούς αξιωματούχους «η λήξη της ψυχροπολεμικής εποχής σημαίνει και το τέλος της ανάγκης νέων διαπραγματεύσεων για τους εξοπλισμούς με τη Ρωσία, εφόσον αυτή δε θεωρείται πλέον εχθρός των ΗΠΑ», εν αντιθέσει με τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τόσο οι ΗΠΑ όσο και όλος ο δυτικός κόσμος σε ένα ασταθές περιβάλλον από τα «κράτη -ταραξίες». Κράτη ταραξίες, όπως η ΛΔ Κορέας, το Ιράκ, το Ιράν και, κυρίως, αν και ποτέ δεν κατονομάστηκε, η Κίνα!

Ετσι, η Ουάσιγκτον υποστηρίζει ότι καθώς βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν ασταθή κόσμο δε θα πρέπει να αυτοεγκλωβιστεί στους περιορισμούς που θέτουν οι διεθνείς συνθήκες, αλλά αντίθετα κάθε χώρα, και της Ρωσίας περιλαμβανομένης, θα πρέπει να μπορεί και να αποφασίζει ελεύθερα πόσα πυρηνικά όπλα χρειάζεται.