Οι εμποροβιομήχανοι της Αθήνας, μαζί με το κατεβατό των αξιώσεων που προβάλλουν, προκειμένου να εξασφαλίσουν συμπληρωματική οικονομική ενίσχυση από τα δημόσια ταμεία, ρίχνουν και τις μπηχτές τους για το μνημόνιο, επαναλαμβάνοντας τις πάγιες θέσεις τους, σύμφωνα με τις οποίες πέραν του μνημονίου χρειάζονται μέτρα που να ευνοούν ακόμα περισσότερο το καθεστώς λειτουργίας των μεγάλων επιχειρήσεων.

Οι εκπρόσωποι του ΕΒΕΑ δείχνουν συνέπεια. Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε το μνημόνιο, ξεκαθάρισαν ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι ότι «η κυβέρνηση δεν πρέπει να κόβει από τους πάντες». Πρέπει, δηλαδή, να περιορίζει εισοδήματα και δικαιώματα επιλεκτικά, από τους εργάτες, τους υπαλλήλους, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους και τα κονδύλια που εξοικονομούνται από αυτού του είδους τη λεηλασία σε βάρος του λαού, θα πρέπει να δίνονται απευθείας στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτό κατά τη γνώμη τους σημαίνει «λήψη πρόσθετων μέτρων, προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης», μια και πάγια λαθροχειρία τους είναι να ταυτίζουν την ανάπτυξη με την κερδοφόρα πορεία των επιχειρήσεων. Γύρω από αυτό τον καμβά κινούνται οι μεγαλοεπιχειρηματίες, υπερθεματίζοντας για τα μέτρα αντιλαϊκού χαρακτήρα που παίρνει η κυβέρνηση και γκρινιάζοντας, είτε ζητώντας πρόσθετα κίνητρα και φοροαπαλλαγές, είτε επειδή θεωρούν ότι υπάρχουν καθυστερήσεις στο πρόγραμμα των χρηματοδοτήσεων του μεγάλου κεφαλαίου.

Οσο οξύνεται η οικονομική κρίση, τόσο θα εντείνονται οι τριβές ανάμεσα στις διάφορες ομάδες του μεγάλου κεφαλαίου και θα προκύπτουν φωνές, που ενώ συμφωνούν απόλυτα με τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, θα προβάλλουν ενστάσεις για επιμέρους πλευρές της. Με αυτή την έννοια, όλα όσα λέγονται περί αναπτυξιακής πολιτικής από τους μεγαλο-εμποροβιομήχανους, στην ουσία αποτελούν αιχμή για την επιλογή που έχει κάνει, σε αυτή τη φάση, η οικονομική ολιγαρχία, σε επίπεδο ΕΕ και όχι μόνο, να προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κρίση, στηρίζοντας κατά προτεραιότητα, το τραπεζικό κεφάλαιο. Ετσι, τα 78 δισ. ευρώ που έχουν δοθεί για την ενίσχυση των τραπεζών στη χώρα μας, γίνεται κίνητρο για τις άλλες ομάδες του κεφαλαίου, να απαιτούν ακόμα περισσότερα.

Αυτό κάνουν οι εμποροβιομήχανοι του ΕΒΕΑ. Πελαγοδρομώντας μέσα στις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα που προκαλεί το ίδιο το σύστημα και η βαθιά κρίση στην οποία βρίσκεται, βάζουν πλάτη και στηρίζουν την πολιτική μείωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων, παραπέρα ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, του ασφαλιστικού συστήματος, του συστήματος δημόσιας Υγείας και Παιδείας. Χειροκροτούν τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος των μικρών επιχειρήσεων τις οποίες θεωρούν βαρίδι για τη δική τους κερδοφορία, απαιτούν πλήρη ιδιωτικοποίηση και «άνοιγμα» όλων των αγορών και των επαγγελμάτων, ζητούν ακόμα περισσότερες φοροαπαλλαγές και μείωση των συντελεστών φορολογίας. Κύρια, αξιώνουν άμεση πρόσβαση και εκταμίευση των δεκάδων δισ. που υπάρχουν στο ΕΣΠΑ, κονδύλια που εκτιμούν ότι αποτελούν ανάσα για να σκαπουλάρουν την κρίση. Ταυτόχρονα, παραπονιούνται ότι στην υπόθεση της μοιρασιάς των λαφυραγωγημένων, είναι ριγμένοι.

Στο «διά ταύτα», οι εμποροβιομήχανοι, μαζί με τις υπόλοιπες ομάδες της ολιγαρχίας, αξιοποιώντας και την κυβέρνηση και το μνημόνιο που συνυπέγραψε με την τρόικα, ενισχύουν συνεχώς τη «μαύρη συμμαχία» ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Μια λυκοσυμμαχία από την οποία μόνο ο λαός, με το οργανωμένο και αγωνιστικό αντιμονοπωλιακό του μέτωπο, μπορεί να απαλλάξει τον τόπο.