Δεν ήταν ούτε απλή ούτε μια οποιαδήποτε μάχη η προχτεσινή πανεργατική απεργία. Ηταν μια σκληρή και εφ' όλης της ύλης αναμέτρηση με την πλουτοκρατία, που η εργοδοσία μαζί με τα πολιτικά της κόμματα και τα συνδικαλιστικά της δεκανίκια προσπάθησαν συντονισμένα και λυσσαλέα να εμποδίσουν, ακριβώς γιατί γνώριζαν τα νέα εφόδια με τα οποία μπορεί να εξοπλίσει τους εργαζόμενους. Μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης που οδηγεί σε ένταση της τρομοκρατίας και της εργοδοτικής επιθετικότητας με απολύσεις κ.τλ., μέσα σε καταιγίδα νέων αντεργατικών μέτρων που εξαγγέλθηκαν το τελευταίο δεκαήμερο με τον εκβιασμό της κυβέρνησης «όλοι να αναλογιστούμε το εθνικό μας καθήκον», δηλαδή την ενίσχυση του κεφαλαίου, μέσα σε ωμή στοχοποίηση της λαϊκής πάλης που ξεκίνησε με απειλές ενάντια στα μπλόκα της φτωχομεσαίας αγροτιάς και έφτασε μέχρι την απαίτηση να σταματήσουν οι απεργίες. Οι εργαζόμενοι αξιοποίησαν τη δύναμη της τάξης τους και ύψωσαν το ανάστημά τους.

Με τον πήχη της απαιτητικότητας να έχει μπει ψηλά ήδη από τη μεγάλη απεργία στις 17 Δεκέμβρη, δεκάδες χιλιάδες απεργοί εργατοϋπάλληλοι από όλη τη χώρα, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ντόπιοι και μετανάστες, με κάθε εργασιακή σχέση, κάθε ηλικίας, διαδήλωσαν προχτές με το ΠΑΜΕ σε 67 πόλεις όλης της χώρας, πήραν τη θέση τους στο αντίπαλο από το κεφάλαιο στρατόπεδο. Διαδήλωσαν ότι απορρίπτουν όχι μόνο τα ληστρικά μέτρα που φορτώνουν νέα βάρη στις πλάτες του λαού, αλλά και ότι δυναμώνει καθημερινά η ολόπλευρη δράση για να πάψει να πληρώνει ο λαός και την κρίση και την ανταγωνιστικότητα. Διαδήλωσαν μαζί και η φτωχομεσαία αγροτιά και οι μικρομαγαζάτορες και μικροβιοτέχνες ενάντια στις απαιτήσεις των μονοπωλίων που, συγκεντρώνοντας την παραγωγή, υπονομεύουν από κάθε πλευρά την ποιότητα ζωής της λαϊκής οικογένειας. Διαδήλωσαν την αποφασιστικότητά τους να δυναμώσει η σύγκρουση με την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό που καλλιεργεί το κεφάλαιο μαζί με τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς του υπηρέτες, να οξυνθεί η ιδεολογικοπολιτική μάχη, να ωριμάζουν όλο και πιο γοργά οι εργατικές συνειδήσεις, να στεριώνουν οι βάσεις για τον παλλαϊκό ξεσηκωμό.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η προχτεσινή απεργία αποτέλεσε σοβαρή παρακαταθήκη για την κλιμάκωση της πάλης το επόμενο διάστημα. Παρακαταθήκη που μπήκε σε μεγάλο βαθμό από την ίδια την απαιτητικότητα με την οποία έγιναν οι προετοιμασίες. Οργώνοντας τόπους δουλειάς και λαϊκές γειτονιές όχι μόνο με ένα κάλεσμα αντίστασης στην αντιλαϊκή λαίλαπα, αλλά με προσκλητήριο οργάνωσης της πάλης που θα επιτρέψει στο λαό να περάσει στην αντεπίθεση, για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του με τον πλούτο που παράγουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, χιλιάδες εργάτες πήραν στα δικά τους χέρια την υπόθεση της απεργίας. Νέες δυνάμεις μπήκαν στη μάχη. Ο σπόρος της ανυπακοής έπεσε και σε νέους κλάδους και χώρους εργασίας.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση θα δοθεί και η μάχη για την απεργία στις 24 Φλεβάρη, κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που αξιοποιούν κάθε κινητοποίηση για την ενσωμάτωση των εργαζομένων, υπονομεύουν τους αγώνες, στηρίζουν την εξουσία της πλουτοκρατίας. Αλλά, όπως έδειξε και η προχτεσινή απεργία, όσο θεριεύει η ταξική ενότητα, η ολόπλευρη, οργανωτική, πολιτική, ιδεολογική ισχυροποίηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της τόσο θα ενισχύεται η αποτελεσματικότητα και η προοπτική των αγώνων της.