Η επικαιρότητα των μηνυμάτων του ξεσηκωμού του 1973 μνημονεύεται κάθε χρόνο στην επέτειο του «Πολυτεχνείου» και τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, μνημονεύεται από όλες σχεδόν τις πολιτικές δυνάμεις. Για πάνω από δύο δεκαετίες, οι πιο συντηρητικές δυνάμεις της αστικής τάξης προσπάθησαν λυσσαλέα να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη το Πολυτεχνείο, να καταργήσουν το γιορτασμό ή, στην καλύτερη περίπτωση, να το μετατρέψουν σε μια μουσειακή εκδήλωση. Υπάρχουν ακόμα και σήμερα τέτοιες φωνές, ωστόσο επειδή δεν κατάφεραν να το διαγράψουν, τώρα το μνημονεύουν όλοι, προσπαθώντας να το φέρουν στα μέτρα τους. Οι ίδιες δυνάμεις, δηλαδή, που τσακίζουν δικαιώματα και κατακτήσεις ή καλούν το λαό να κάνει πίσω από τις πραγματικές ανάγκες του σε κάθε είδους διεκδίκηση, οι ίδιες δυνάμεις κάνουν λόγο για «διαχρονική» επικαιρότητα των οραμάτων και των μηνυμάτων του Πολυτεχνείου.

Ποιο είναι, όμως, το πραγματικό μήνυμα, τι χρειάζεται να σκεφτεί σήμερα ο λαός και η νεολαία με αφορμή την επέτειο του 1973; Πρώτον, ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Οτι ο λαός κι η νεολαία μπορούν να τα βάλουν με τα θηρία, να πάρουν το μέλλον τους στα χέρια τους. Σαφώς, με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου δε νικήθηκε ο ιμπεριαλισμός. Ωστόσο, η Ιστορία διδάσκει, και μέσα από αυτές τις σελίδες της, ότι ο συντονισμένος παλλαϊκός αγώνας μπορεί να προκαλέσει ρήγματα, να ανοίξει δρόμους.

Δεύτερον, είναι πιο ξεκάθαρο σήμερα, με ποια συνθήματα, ποια αιτήματα, ποιο στρατηγικό στόχο μπορεί ο λαός να ανοίξει το δρόμο για την ικανοποίηση των αναγκών του. Το σύνθημα του 1973 «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία - Εξω οι ΗΠΑ - Εξω το ΝΑΤΟ» είναι πράγματι επίκαιρο, αλλά δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα με κανέναν άλλο τρόπο παρά με το να αλλάξει χέρια η εξουσία. Μόνο το ΚΚΕ προτείνει σήμερα στο λαό έναν τέτοιο δρόμο. Μόνο η Λαϊκή Οικονομία και Εξουσία μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του λαού στο εισόδημα, στη δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους, στην ολόπλευρη μόρφωση χωρίς διακρίσεις και στο σύνολο των κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού. Ελεύθερος θα είναι ο εργάτης μόνο όταν απαλλαγεί από τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Η έννοια της «εθνικής ανεξαρτησίας» δεν μπορεί να νοείται χωρίς ρήξη, σύγκρουση και αποσύνδεση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και την εξουσία των μονοπωλίων στη χώρα μας.

Καμιά δήθεν εναλλακτική διαχείριση του καπιταλισμού δεν μπορεί να φέρει τέτοια ευνοϊκά αποτελέσματα για το λαό. Ιδιαίτερα τώρα, με το ξέσπασμα της νέας καπιταλιστικής κρίσης, αποκαλύπτονται μία μία όλες οι δυνάμεις που καλούν το λαό να κάνει θυσίες για το κεφάλαιο, να υποστείλει τη σημαία των αγώνων μην τυχόν κι έρθει η «καταστροφή»... για τους κεφαλαιοκράτες. Δεν μπορούν αυτές οι δυνάμεις να μετουσιώσουν στους αγώνες του σήμερα τα «οράματα» του Πολυτεχνείου. Γι' αυτό και αλλάζουν το περιεχόμενό του, προσπαθούν να το φέρουν στα μέτρα τους. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που ακολουθεί το σύνθημα «καμιά θυσία για την πλουτοκρατία». Είναι το μόνο κόμμα που έχει καταθέσει μια σειρά από προτάσεις προστασίας του λαϊκού εισοδήματος και συνολικά των δικαιωμάτων του λαού. Είναι το μόνο κόμμα που εκφράζει γνήσια τα συμφέροντα του λαού, της εργατικής τάξης, της νεολαίας.