Την ώρα που στην Ελλάδα, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (με τις ιδιωτικοποιήσεις και νέα «εργαλεία» όπως τα ΣΔΙΤ) - ολοκληρώνοντας το θεάρεστο έργο που άρχισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, το... ξαναγύρισαν στις «εθνικοποιήσεις»! Ετσι, την Κυριακή, την ώρα που ο Κ. Καραμανλής ανακοίνωνε στη ΔΕΘ την απόφαση της κυβέρνησής του να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής», του ΟΣΕ και άλλων κρατικών επιχειρήσεων ή υποδομών, η κυβέρνηση Μπους προχωρούσε στην κρατικοποίηση ακόμα δύο ιδιωτικών τραπεζών, μέσα σε λίγους μήνες. Της Fannie Mae και της Freddie Mac, οι οποίες οδηγήθηκαν από τα αφεντικά τους - δηλαδή ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλομετόχους - στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Οι καιροί αλλάζουν. Από τη δεκαετία του '70 και του '80, που οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Αγγλίας πρωτοστάτησαν στην εφαρμογή ενός εκτεταμένου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, τώρα ξαναπροβάλλουν στον ορίζοντα κρατικοποιήσεις. Τα τελευταία 30 χρόνια οι κυβερνήσεις Ρήγκαν και Θάτσερ και οι κάθε είδους θιασώτες της πολιτικής των «ρεγκανόμικς», επέβαλαν εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις με κύριο επιχείρημα πως «το κράτος δεν κάνει για επιχειρηματίας γιατί παράγει ζημιές». Τώρα, δικαιολογούν τις κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων, στο όνομα της προστασίας των εθνικών συμφερόντων και του κοινωνικού συνόλου! Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο υπουργός Οικονομίας των ΗΠΑ, Χ. Πόλσον, ο οποίος δικαιολογώντας τη στροφή της αμερικανικής κυβέρνησης σε πολιτικές κρατικοποιήσεων, δήλωσε: «Το σχέδιο εθνικοποίησης των εταιρειών χρηματοδότησης ενυπόθηκου χρέους Fannie Mae και Freddie Mac έχει σχεδιαστεί έτσι, ώστε να προστατεύσει τους Αμερικανούς φορολογούμενους»!

Μπορεί η κρατικοποίηση των δύο αμερικανικών τραπεζών, φαινομενικά να κινείται σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης, στην ουσία, όμως, δεν ξεφεύγει ρούπι από τα πλαίσια του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού και των αντιδραστικών επιλογών των κυβερνώντων. Με την απόφαση αυτή, η αμερικανική κυβέρνηση, δεν προστατεύει - όπως ισχυρίζεται ο Χ. Πόλσον - τα συμφέροντα των Αμερικανών εργαζομένων και φορολογουμένων, αλλά αποκλειστικά τα συμφέροντα των Αμερικανών κεφαλαιοκρατών. Το ίδιο ακριβώς έκαναν και οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όταν κρατικοποιούσαν υπερχρεωμένες και προβληματικές επιχειρήσεις («Ολυμπιακή», «Λάρκο», ΑΓΕΤ, «Πειραϊκή - Πατραϊκή» κλπ.). Με τις πολιτικές κρατικοποιήσεων - μετοχοποιήσεων που εφάρμοσαν στη δεκαετία '70 και '80, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απάλλαξαν τους Ωνάσηδες, Μποδοσάκηδες, Τσάτσους, Στρατοκατσαμπαίους κλπ. από τα φέσια που είχαν βάλει στις επιχειρήσεις, τα οποία φόρτωσαν στον κρατικό προϋπολογισμό - δηλαδή στους εργαζόμενους - με πρόσχημα την προστασία του «κοινωνικού οφέλους».

Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όσες από αυτές τις επιχειρήσεις «εξυγιάνθηκαν» και ξαναστήθηκαν στα πόδια τους - με την... κοινωνικοποίηση των χρεών των πρώην αφεντικών τους και με κρατικές επενδύσεις - παραδόθηκαν στη συνέχεια και πάλι στους ιδιώτες, μέσα από διάφορα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Βλέπετε, το καπιταλιστικό κράτος, λειτουργεί σαν συλλογικός καπιταλιστής. Οταν αγοράζει από τους ιδιώτες (χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και εμπορεύματα), πληρώνει το γάιδαρο σε τιμή αλόγου, ενώ όταν πουλάει (κρατικές επιχειρήσεις και εμπορεύματα ή υπηρεσίες) χρεώνει το άλογο σε τιμή γαϊδάρου! Γι' αυτό λέμε πως οι πολιτικές αυτές δε λύνουν τα προβλήματα των εργαζομένων, με μικροαλλαγές και μπαλώματα, και πρέπει να ανατρέπονται.