Γιατί η φτώχεια, η εγκατάλειψη κι η αρρώστια στη χώρα θέλουν τη δικιά τους μπύρα. Γιατί ο στρατός της πρέπει να μπορεί να ράβει και να κεντάει τον άγιο του όπλου του στο μανίκι, μεγίστη αντίσταση στα μονοπώλια της κάθε αμαρτωλής Λόκχηντ που θέλει μια πεντακοσάρα εκατομμύρια για τέσσερα αεροσκάφη τυφλά, ανάπηρα και μισοδιαλυμένα. Γιατί η χειμαζόμενη γερμανική καπνοβιομηχανία θα βγάλει φράγκα απ΄τα καπνιστικά βίτσια των προσφύγων.
Αν δώσεις, για παράδειγμα, πεντακόσια μύρια για συντάξεις, επιδόματα, φάρμακα και ζωή αναπήρων, χαλάει το σύστημα. Αποκτούν μάτια και χέρια και πόδια, κρίση και δύναμη ελεύθερης, απ' την ανημπόρια των φριχτών ευρωβόρων αναγκών, ζωής, χιλιάδες άνθρωποι. Αλλά πού είναι το κέρδος;
Αν καταφέρνεις τέλος πάντων να πείθεις με τούτα και με κείνα τα μικρά κι εύκολα σπεκουλαπόψια*, ότι το μόνο κόκκινο σ' αυτόν τον τόπο είναι τα δάνεια, ο δράκος δηλαδή που σου δίνει αριστερή κοψιά και ξεγελάς εσύ με χάρτινα σπαθιά κάθε αντίσταση που πάει να οργανωθεί, τότε τα κέρδη σου ρευστοποιούνται πάραυτα στον ιστορικό χωρόχρονο της εγκαυματικής πραγματικότητας.
Και τότε, όλο και κάποιος θα σκεφτεί πως το πειρατικό που εγκαταστάθηκε στον πολιτικό ορίζοντα με ψεύτικα λάβαρα, πρέπει και μπορεί να ανατραπεί. Να καταποντιστεί. Να ανασάνουμε απ' την αναγκαστικά τιμημένη υποταγή σε ταξικά αλλότρια κελεύσματα. Να γλιτώσουμε από τα εκ καπιταλιστικού ορισμού, κακοήθη κέρδη τους. Γιατί αυτό το διευθυντήριο της προπαγάνδας, που βάζει παρελκυστικές λεζάντες στη στιγμιαία απεικόνιση της φρικώδους πραγματικότητας, απέχει μόλις ένα... τσιγάρο δρόμο απ' το στίγμα του ναυαγίου στον ευξείνιο μαύρο χάρτη. Είναι πλέον επώνυμο, ορατό και αποκρυπτογραφημένο...
Υ.Γ. * Τα σπεκουλαπόψια: Εφτιαξα τη λέξη, σκόπιμα με δίγλωσση ρίζα. Κι αν αντέξει, αποπειράθηκα ομολογώ, να εκφράζει τις φανταχτερές, επιστημονικοφανείς, ενίοτε κυνικές και λυρικές συνάμα, «προσωπικές» απόψεις, που εκτοξεύονται κυρίως στα τσιτάτα της κοινωνικής δικτύωσης, αλλά εσχάτως και από τα ντόπια και διεθνή διαμορφωτήρια της λεγόμενης κοινής γνώμης. Πετιούνται σπεκουλαδόρικα, ως επίσημα και μη τιτιβίσματα, την κατάλληλη στιγμή, για να μη δει κανείς την οχιά που σαλεύει στον κόρφο τους. Είναι η σπέκουλα ως άποψη και η άποψη με σπέκουλα.
Υ.Γ. 2: Τα μετέπειτα γρονθοκοπήματα και οι τραμπουκισμοί απλώς επιβεβαίωσαν τα ήδη γραμμένα εδώ.