Σε μία περίοδο προώθησης κρίσιμων αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, με αιχμή το Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση επέλεξε να χρήσει με κάθε επισημότητα τους επιχειρηματίες επίσημους συνεταίρους στην εφαρμογή της πολιτικής της στην Παιδεία. Η υπογραφή μνημονίου συνεργασίας μεταξύ του υπουργείου Παιδείας και 8 ιδρυμάτων που εκπροσωπούν επιχειρηματικούς ομίλους - κολοσσούς έρχεται σαν συνέχεια μίας πολιτικής που τα προσφέρει όλα στο μεγάλο κεφάλαιο.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που οι επιχειρήσεις εισβάλλουν στο χώρο της Παιδείας. Χρόνια τώρα, στο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ, το μεγάλο κεφάλαιο μπαινοβγαίνει στα σχολεία μέσα από διάφορα προγράμματα, χορηγίες, καινοτομίες κλπ. ενώ διεκδικεί περισσότερο αποφασιστικό ρόλο και στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης. Παράλληλα, αποτελεί δηλωμένη πρόθεση της κυβέρνησης η «σύμπραξη» με τους ιδιώτες στο χώρο της Παιδείας, με πρόσφατα παραδείγματα την παράδοση των σχολείων στους ιδιώτες μέσων των ΣΔΙΤ και τη συμφωνία - μαμούθ με τη «Microsoft» στο πλαίσιο της προώθησης των νέων τεχνολογιών. Το μνημόνιο συνεργασίας του υπουργείου Παιδείας με τα ιδρύματα Ευγενίδου, Κωστόπουλου, Λαμπράκη, Λεβέντη, Μποδοσάκη, Νιάρχου, Ωνάση και το Μορφωτικό Ιδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, έρχεται λοιπόν σαν ώριμο φρούτο, να συνεχίσει και να εντείνει την παρέμβαση του μεγάλου κεφαλαίου.

Οπως φαίνεται και από τις διακηρύξεις των ιδρυμάτων που συγκροτούν τη «Μορφωτική και Αναπτυξιακή Πρωτοβουλία», επιδίωξη είναι η εφαρμογή των στόχων της Λισαβόνας για Παιδεία και Ερευνα σφιχταγκαλιασμένη με τις επιχειρήσεις και μάλιστα σε διακρατικό εντός της ΕΕ επίπεδο. Απογυμνωμένη από το ρόλο της διαμόρφωσης ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και στραμμένη, για τα παιδιά του λαού, προς την εκγύμναση δεξιοτήτων. Μέσο για την επίτευξη του στόχου αυτού, είναι σε πρώτη φάση μια σειρά φαινομενικά ελκυστικών καινοτόμων προγραμμάτων, προκειμένου να αποσπάσουν τη συναίνεση εκπαιδευτικών, μαθητών και γονιών στις αναδιαρθρώσεις. Γιατί το ίδιο το περιεχόμενο των προγραμμάτων που προωθούνται στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας των ιδρυμάτων ενέχει τα στοιχεία που οδηγούν το περιεχόμενο του σχολείου στην υποβάθμιση, με όμορφο περιτύλιγμα.

Βέβαια, η επένδυση στην Παιδεία δε γίνεται χωρίς την προσδοκία ανταλλαγμάτων. Μέσα και από τη στήριξη που προσφέρει και το υπουργείο Παιδείας στην ωμή παρέμβαση των οκτώ επιχειρηματικών κολοσσών στα σχολεία, αναγορεύονται και τυπικά σε παράγοντα διαμόρφωσης της εκπαιδευτικής πολιτικής, τους δίνεται η δυνατότητα να διευρύνουν την παρέμβασή τους στο χώρο, να καθορίσουν ενεργά το περιεχόμενο και την αποστολή της Παιδείας. Το ίδιο το μεγάλο κεφάλαιο αναλαμβάνει δράση ώστε πιο αποφασιστικά να προωθηθούν οι σχεδιασμοί του για μια Παιδεία προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση των αναγκών του και μακριά από τις λαϊκές ανάγκες.

Η απροκάλυπτη αυτή εισβολή επιχειρήσεων στην Παιδεία, όπως και κάθε άλλη προσπάθεια του μεγάλου κεφαλαίου να παρέμβει στις συνειδήσεις της νεολαίας και να διαμορφώσει το μέλλον της μακριά από τις ανάγκες της, πρέπει να βρει απάντηση μέσα από τους αγώνες για τη διεκδίκηση της Παιδείας των πραγματικών λαϊκών αναγκών. Για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στην εκπαίδευση. Γίνεται όλο και πιο φανερό ότι η πολιτική που ακολουθείται κάθε άλλο παρά λαϊκή Παιδεία, πρόοδο για το λαό εξασφαλίζει. Αυτή κατακτιέται με την πάλη για την αποκάλυψη και απόκρουση της επίθεσης στα μορφωτικά δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.