Ο λόγος του ΚΚΕ, πριν από τις πρόσφατες εκλογές, ήταν σαφής και ξεκάθαρος. Προειδοποιούσε τους εργαζόμενους ότι μετά τις εκλογές έρχονται τα χειρότερα και τους καλούσε με την ψήφο τους να καταδικάσουν και τα δύο κόμματα που διεκδικούσαν την κυβερνητική εξουσία. Το δίμηνο που μεσολάβησε από τις εκλογές αποδείχτηκε παραπάνω από αρκετό. Οι εκτιμήσεις που διατύπωνε το Κόμμα επιβεβαιώνονται. Η κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, έδειξε την αποφασιστικότητά της να οξύνει ακόμα περισσότερο την αντιλαϊκή της πολιτική. Δρομολόγησε, ήδη, τις διαδικασίες για τις παραπέρα αντιδραστικές αλλαγές στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Επιδεικνύει πυγμή στα ζητήματα της Παιδείας, αδιαφορώντας για τα αιτήματα μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών. Αφήνει τα πενιχρά λαϊκά εισοδήματα να κατατρώγονται από την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις. Και μαζί με όλα αυτά κατέθεσε προχτές και τον κρατικό προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς, βάσει του οποίου σχεδιάζει να επιβαρύνει με νέους φόρους και χαράτσια τα λαϊκά νοικοκυριά.

Ο προϋπολογισμός μπορεί να αποτελείται από πληθώρα αριθμών και στοιχείων, ωστόσο ένα είναι το βέβαιο: Είναι ένας αυστηρά ταξικός προϋπολογισμός, που περιφρονεί βάναυσα τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και υπηρετεί με συνέπεια την επιδίωξη της πλουτοκρατίας για επιτάχυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, αύξησης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Γι' αυτό αυξάνονται οι φόροι που πληρώνουν τα μόνιμα υποζύγια του φορολογικού συστήματος, γι' αυτό σε τομείς, όπως η Παιδεία, η Υγεία, η Κοινωνική Ασφάλιση, ο Πολιτισμός, δίνονται ακόμα λιγότερα κονδύλια από τα φετινά, γι' αυτό ένα σημαντικό μέρος των δημόσιων υπηρεσιών, που χρηματοδοτούνταν μέχρι πριν κάποια χρόνια από τον κρατικό προϋπολογισμό, πληρώνονται τώρα πανάκριβα από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Και όλα αυτά, επειδή μόνο χάρη στην ακόμα μεγαλύτερη επιβάρυνση αυτών που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν νέες φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, νέες χρηματοδοτήσεις των επιχειρήσεων, νέα προνόμια για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Βέβαια, οι κομμουνιστές, και πριν από τις εκλογές, δεν περιορίστηκαν μόνο στην προειδοποίηση για την επερχόμενη αντιλαϊκή καταιγίδα. Εγκαιρα - και χωρίς καμιά απολύτως παλινωδία, όπως ορισμένοι άλλοι - έβαλαν το δάκτυλο «επί τον τύπον των ήλων», τονίζοντας ότι η πολιτική και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ «αναπόφευκτα» οδηγεί σ' αυτές τις ακραίες αντιλαϊκές επιλογές, αφού και τα δύο κόμματα είναι ταυτισμένα με τη συνολική στρατηγική των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, που αποτυπώνεται στη στρατηγική της Λισαβόνας.

Ακόμα περισσότερο: Το ΚΚΕ - κι αυτό είναι το κύριο - καλούσε τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να πάρουν τα μέτρα τους. Να οργανώσουν την αντίστασή τους. Να ενισχύσουν τη συμμετοχή τους στο διεκδικητικό συνδικαλιστικό κίνημα. Να πάρουν μέρος, χωρίς καθυστερήσεις και ενδοιασμούς, στους αγώνες για την αποτροπή της κυβερνητικής επίθεσης, προβάλλοντας τα δικά τους αιτήματα: Πρώτ' απ' όλα, εισόδημα που να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κλπ., στοχεύοντας ταυτόχρονα στην οριστική ανατροπή αυτής και κάθε αντιλαϊκής πολιτικής. Να διαμηνύσουν την αποφασιστικότητά τους για πραγματικούς αγώνες, τους μόνους αγώνες που υπολογίζει η άρχουσα τάξη και τρέμει το πολιτικό της προσωπικό. Να συσπειρωθούν - και ενόψει της απεργίας στις 12 του Δεκέμβρη - στο ταξικό διεκδικητικό πλαίσιο αγώνα του ΠΑΜΕ.