Πέμπτη 22 Νοέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Βίαιο ξεκλήρισμα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βίαιο ξεκλήρισμα επιφυλάσσει η ακολουθούμενη πολιτική της ΕΕ για τους μικρούς και φτωχούς αγρότες. Οπως ανακοινώθηκε στο σχέδιο των αρνητικών προτάσεων της Κομισιόν για το λεγόμενο έλεγχο υγείας της ΚΑΠ, θα αυξηθεί η ελάχιστη έκταση που δε θα δίνεται καθόλου επιδότηση και μέχρι τώρα είναι τα 3 στρέμματα.

Ομως, αν όπως λέγεται, το όριο αυτό γίνει 10 στρέμματα, τότε πολλές δεκάδες αγροτικά νοικοκυριά θα μείνουν χωρίς καθόλου επιδότηση και δε θα μπορούν καν να παράγουν με τις υπάρχουσες εξευτελιστικές τιμές. Δηλαδή θα οδηγηθούν αναγκαστικά σε σταμάτημα της αγροτικής δραστηριότητας και σε εγκατάλειψη των χωραφιών τους. Και όπως το πάει η Κομισιόν, μέσα στα επόμενα χρόνια το όριο αυτό μπορεί να αυξηθεί κι άλλο, γιατί όπως είναι γνωστό η ΚΑΠ θα αναθεωρηθεί ξανά το 2013... Φαίνεται λοιπόν ολοκάθαρα πως η μικρομεσαία αγροτιά δεν έχει μέλλον όσο ακολουθείται η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και την οποία εφαρμόζουν κατά γράμμα και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση.

Πολυπαραταξιακή παραπλάνηση

Το Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ) αποφάσισε χτες να απορρίψει την πρόταση του υπουργού Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλου (9/11/2007) για τη σύναψη Συλλογικής Σύμβασης με την οποία στην ουσία καταργείται ο σταθερός εργάσιμος χρόνος, όπως προβλέπει σχετική κοινοτική οδηγία. Η απόφαση αυτή φαίνεται να αναιρεί την απόφαση της Εκτελεστικής Γραμματείας της ΟΕΝΓΕ που στις 9/11/2007 - με τις ψήφους ΠΑΣΚ και ΔΗΚΝΙ - αποδέχτηκε την πρόταση του Αβραμόπουλου.

Στην ουσία όμως κινείται στην ίδια λογική, καθώς επαναφέρει παλιότερο πλαίσιο της ΟΕΝΓΕ, που και εκείνο κινείται στα πλαίσια της διευθέτησης του χρόνου εργασίας (απόφαση της 19/7/2007). Μόνο που αυτή τη φορά η απόφαση - εκτός από τους δύο - υπερψηφίστηκε και από τις «Αγωνιστική Ενότητα Γιατρών» (ΑΕΓ), ΑΡΣΙ και «Νυστέρι». Εχουμε δηλαδή πολυπαραταξιακή μαζική παραπλάνηση των νοσοκομειακών γιατρών που υποθηκεύει τη σταθερή ημερήσια εργασία και ανοίγει κερκόπορτες στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Η ουσία βρίσκεται στην πρόταση της «Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης Γιατρών» για την καθιέρωση εξάωρου, πενθήμερου, 30ωρου, με μια εφημερία τη βδομάδα, αύξηση του αριθμού των εφημερευόντων ειδικευόμενων και ειδικευμένων γιατρών, με βασικό μισθό 1.700 ευρώ για το νεοπροσλαμβανόμενο γιατρό και ουσιαστικές αυξήσεις για όσους υπηρετούν.

Ετσι καλύπτονται οι ανάγκες τόσο των γιατρών, ως εργαζομένων, αλλά και των ασθενών για υπηρεσίες. Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις...

Ζητούμενο η συνολική αντιπαράθεση

Ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς που, σύμφωνα με την εκτίμηση της ΟΛΜΕ φτάνουν τους 1.000, καθυστερήσεις στη διανομή των βιβλίων στους μαθητές, προβλήματα στην υλικοτεχνική υποδομή των σχολείων, συνέχιση της υποχρηματοδότησης, εργασιακές σχέσεις -λάστιχο στην εκπαίδευση, αναξιοκρατικές επιλογές στελεχών είναι η εικόνα της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης όπως την περιέγραψαν χτες σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της ΟΛΜΕ. Πρόκειται για συνέπεια των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που επιχειρούνται σε όλους τους τομείς, με στόχο την εξυπηρέτηση μιας πολιτικής που υπαγορεύει ότι όλα και όλοι θα δουλεύουν για να αυξάνονται τα υπερκέρδη των λίγων. Μιας πολιτικής με την οποία οι πλειοψηφίες της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ αποφεύγουν να αντιπαρατεθούν, να την αντιπαλέψουν με όρους ταξικούς, να απαντήσουν με αιτήματα και διεκδικήσεις που ξεφεύγουν από τα όρια του «εφικτού» της στρατηγικής του μεγάλου κεφαλαίου. Το βάρος πέφτει στους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς, που καλούνται να δώσουν στους αγώνες περιεχόμενο πραγματικής σύγκρουσης με όσα υπονομεύουν τα δικαιώματα των παιδιών του λαού στη μόρφωση και των οικογενειών τους, που υποθηκεύουν το ίδιο το μέλλον τους.

Ανέξοδες εξαγγελίες

Κόβει ο ένας, ράβει ο άλλος, το αποτέλεσμα μηδέν εις το πηλίκο για τους καταναλωτές, που καθημερινά βρίσκονται εκτεθειμένοι απέναντι στην επικίνδυνη κερδοσκοπία μικρότερων ή μεγαλύτερων αετονύχηδων, που δε διστάζουν στο όνομα του κέρδους να βάλουν σε κίνδυνο την υγεία των ανθρώπων. Ο λόγος για την κυβέρνηση και τους νομάρχες, που μέχρι στιγμής και μετά τις τελευταίες εκλογές εξαντλούν τη «συνεργασία» τους στο επίπεδο των ελέγχων στην αγορά σε συναντήσεις και δηλώσεις καλών προθέσεων. Μόνο που τα ευχολόγια και οι ανέξοδες εξαγγελίες περί αδιευκρίνιστων ενεργειών που τοποθετούνται στο ...άγνωστο μέλλον σε συνδυασμό με τη συνολική κυβερνητική πολιτική γύρω από τον έλεγχο των τροφίμων, όσο τα τρόφιμα είναι εμπόρευμα των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων για αποκόμιση κέρδους στην αγορά, όχι μόνο δε λύνουν, αλλά διαιωνίζουν και οξύνουν τα προβλήματα.

Η μόλυνση του νερού

Τα όσα συμβαίνουν στον Ασωπό ποταμό, με τη μετατροπή του σε χαβούζα των βιομηχανικών αποβλήτων, τη μόλυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα και το πόσιμο νερό να κρίνεται πλέον ακατάλληλο, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Κάτω απ' αυτήν την «κορυφή», κρύβεται η συνολική θέση των κυβερνήσεων, για το πώς νοείται η «ανάπτυξη» στη χώρα. Η διαρκής ενίσχυση των βιομηχάνων, η αδιαφορία για το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής και, εν τέλει, για την ίδια τη ζωή των εργαζομένων, σε συνδυασμό με την πολιτική που ευνοεί τα γρήγορα και μεγάλα κέρδη του κεφαλαίου, αναδεικνύουν ορισμένους από τους λόγους για τα όσα συμβαίνουν. Και η υποκρισία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, όταν συνοδεύεται από τις μεγαλόστομες εκφράσεις των κυβερνήσεων, και της ΝΔ τώρα και του ΠΑΣΟΚ προηγούμενα, δήθεν περί ανάγκης προστασίας του περιβάλλοντος. Εφτασαν στο σημείο να κάνουν «τα στραβά μάτια» σε βιομηχανίες που άνοιγαν γεωτρήσεις για να πετούν τα απόβλητά τους μολύνοντας και έτσι τον υδροφόρο ορίζοντα.

Το «σήμα κινδύνου» για τη μόλυνση του νερού, που εκπέμπει η Ομοσπονδία Συλλόγων Ωρωπού, με επιστολή της προς την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, αναδεικνύει μια σειρά από ζητήματα, τα οποία μόνο καινούρια δεν είναι. Οι προτάσεις της Ομοσπονδίας είναι συγκεκριμένες: Δημιουργία κεντρικής μονάδας βιολογικού καθαρισμού τριτοβάθμιας επεξεργασίας. Κατάργηση του ΠΔ της χούντας. Καταγραφή των βιομηχάνων που μολύνουν τον Ασωπό. Απαγόρευση νέας σύνδεσης βιομηχανιών με το ποτάμι. Ακύρωση της διυπουργικής απόφασης στη ΒΙΠΕ Τανάγρας, η οποία προβλέπει εγκατάσταση 300 και πλέον ρυπογόνων εργοστασίων με αποδέκτη τον Ασωπό. Τα δίκαια αυτά αιτήματα - που το ΚΚΕ κατέθεσε ως αναφορά στη Βουλή - προστίθενται σε μια σειρά επιπρόσθετων προτάσεων τόσο της Επιτροπής Αγώνα για το μολυσμένο νερό του Ασωπού, όσο και άλλων συλλόγων και κινήσεων. Προτάσεις, οι οποίες, όσο κι αν είναι αναγκαίες, ωστόσο, πέφτουν πάνω στις θέσεις των κυβερνήσεων.

Το θέμα της μόλυνσης του υδροφόρου ορίζοντα του Ασωπού, αν και είναι γνωστό από το 1996, δεν αντιμετωπίστηκε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ πρώτα και της ΝΔ σήμερα. Αντιθέτως, το άφησαν να οξυνθεί, παίρνοντας τις σημερινές τραγικές διαστάσεις, όπου εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της ευρύτερης παρα-Ασώπειας περιοχής στερούνται πόσιμου νερού. Η οξύτητα του προβλήματος αναγκάζει την κυβέρνηση να προχωρήσει σε κάποια ημίμετρα (π.χ., πρόστιμα σε εταιρείες που βρέθηκαν ότι μολύνουν τον Ασωπό), αλλά, σε καμιά περίπτωση, δε δίνεται ουσιαστική λύση στο πρόβλημα. Τούτο, δεν συμβαίνει διότι υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο. Διότι η πολιτική βούληση, και της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης, συνίσταται στην ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου.

Τα συνολικά περιβαλλοντικά προβλήματα, που όμως αφορούν άμεσα στη ζωή των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, δεν είναι ξεκρέμαστα από τη συνολική οικονομική πολιτική ανάπτυξης, την οποία ακολουθεί η εκάστοτε κυβέρνηση. Στο πλαίσιο της βιομηχανικής καπιταλιστικής ανάπτυξης, τα περιβαλλοντικά προβλήματα, που σε τελευταία ανάλυση φέρνουν αργό θάνατο στην ανθρώπινη ζωή, συνεχώς θα οξύνονται. Για τούτο το λόγο πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή κινητοποίηση για το περιβάλλον, που, όμως, σχετίζεται άμεσα με τα συνολικά ζητήματα της ανάπτυξης, της δημόσιας υγείας. Απαιτείται, μαζί με τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων, συνολική κοινωνικοπολιτική πάλη ανατροπής της πολιτικής του καπιταλισμού που σκοτώνει...


Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Συγκοινωνιακά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ «σύγχρονες και φιλικές προς τον πολίτη» θέλει λέει ο πρωθυπουργός που συναντήθηκε χτες με τον υπουργό Μεταφορών. Μόνο που τα τρένα, τα τρόλεϊ και τα λεωφορεία είναι λίγο δύσκολο να μάθουν... «καλούς τρόπους».

Ετσι λοιπόν «φιλικό» με τους πολίτες είναι ένα μέσο συγκοινωνίας που έχει συχνά δρομολόγια (άρα ο κόσμος δε στοιβάζεται μέσα ως ψάρι σε κονσέρβα) και φτηνό εισιτήριο.

Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται σχεδιασμός με βάση τις ανάγκες του κόσμου και φυσικά χρειάζονται χρήματα και δημόσιες επενδύσεις, από αυτές που δεν υφίστανται (ούτε και) στο φετινό προϋπολογισμό.

Επίσης πρέπει να φύγουν από τη μέση όλες αυτές οι «κοινοπραξίες» με τις οποίες οι κυβερνήσεις συνεργάζονται τα τελευταία 15 χρόνια και απομυζούν χρήματα από τις ανάγκες μετακίνησης των εργαζομένων.

Οταν λοιπόν θα λύσει τα παραπάνω... μικροπροβλήματα ο πρωθυπουργός, τότε ίσως να πιστέψουμε κι εμείς την ευαισθησία τους για το πώς μετακινούμαστε. Εως τότε θα θεωρούμε ότι η κυβέρνηση μάς δουλεύει.

ΤΙ ΠΑΘΑΝΕ ΕΚΕΙ στο ΠΑΣΟΚ; Γιατί στείλανε κλιμάκια προκειμένου να εξετάσουν και να έχουν γνώμη για την κατάσταση με τις πλημμύρες στη Θράκη και την Πελοπόννησο;

Τους πληροφορούμε ότι δεν έχουν τίποτε καινούριο να μάθουν. Από τότε που ήταν αυτοί κυβέρνηση τίποτε δεν έχει αλλάξει. Ούτε ένα ουσιαστικό αντιπλημμυρικό έργο δεν έχει γίνει, κανένας μακροπρόθεσμος σχεδιασμός δεν υπάρχει, απλά η κάθε κυβέρνηση ξοδεύει κάποια ψίχουλα όταν γίνεται μεγάλη ζημιά.

Αν πάλι το κάνουν έτσι, για να ασκήσουν κάποια υποτυπώδη αντιπολίτευση, τους συνιστούμε να αποφύγουν τον κόπο και τα ταξίδια. Ας καθίσουν μπροστά στον καθρέφτη, ας σκεφτούν με ειλικρίνεια (αφού κανείς δε θα τους ακούει) τι θα έλεγαν στον εαυτό τους και μετά ας τα πουν στη Νέα Δημοκρατία.


Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

«Δείκτης» εξάπλωσης της φτώχειας

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Το έλεγε και το ξανάλεγε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να προσθέσει κάποιες φιλολαϊκές πινελιές στον βαθιά αντιλαϊκό προϋπολογισμό του 2008. «Από την 1.1.2008 το αφορολόγητο αυξάνεται στις 12.000 ευρώ για κάθε φορολογούμενο, από 11.000 ευρώ που ήταν το 2007. Αυτό σημαίνει ότι 3.300.000 φορολογούμενοι απαλλάσσονται πλήρως από το φόρο. Επαναλαμβάνω: 3.300.000 φορολογούμενοι απαλλάσσονται πλήρως από το φόρο». Προφανώς, ο Θ. Ρουσόπουλος, όπως και άλλα στελέχη, που πιπιλάνε την ίδια καραμέλα, δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτό δεν είναι επιχείρημα υπέρ της κυβέρνησης, αλλά εναντίον της. Ο λόγος είναι ολοφάνερος. Το εισόδημα πάνω από 3.300.000 εκατ. φορολογούμενων στη χώρα μας είναι κάτω από τα 12.000 ευρώ το χρόνο, δηλαδή πολύ κάτω από τα 1.000 ευρώ το μήνα. (Επίσημα κάτω από το όριο της φτώχειας βρίσκονται πάνω από 2.200.000 άνθρωποι). Με άλλα λόγια, ο συγκεκριμένος αριθμός είναι ασφαλής ένδειξη της διαρκώς εξαπλούμενης φτώχειας στη χώρα μας. Οσο για την αύξηση του αφορολόγητου για τους «υπόλοιπους», αυτή έχει εξανεμιστεί από την αύξηση κατά 13,9%(!) των έμμεσων και πιο αντιλαϊκών φόρων, την ελεύθερη διαμόρφωση των τιμών των προϊόντων, την εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας κ.ο.κ.

Η «γραμμή» για το Μέτωπο

«Αντικυβερνητικό μέτωπο για τα Ταμεία», τιτλοφορούσε το «Βήμα» το χτεσινό ρεπορτάζ για τις αντιδράσεις των εργαζομένων στα προωθούμενα αντιασφαλιστικά μέτρα. Είναι ολοφάνερη η προσπάθεια της πρωινής του συγκροτήματος να δώσει «γραμμή» για το χαρακτήρα και την κατεύθυνση των αγώνων των εργαζομένων, αλλά φυσικά οι εργαζόμενοι δεν περίμεναν τη συγκεκριμένη εφημερίδα να τους «καθοδηγήσει». Επί της ουσίας, μπορεί η κυβέρνηση να ηγείται της αντιασφαλιστικής επίθεσης, αλλά είναι σαφέστατο ότι το ΠΑΣΟΚ στηρίζει και όχι μόνο με τη συμμετοχή του στο διάλογο - κοροϊδία. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ υποστηρίζουν τους βασικούς άξονες της αντιασφαλιστικής πολιτικής, με τις γαλάζιες κυβερνήσεις να υλοποιούν τους αντιασφαλιστικούς νόμους των πράσινων κυβερνήσεων, τις τελευταίες να δίνουν τη σκυτάλη στις πράσινες κ.ο.κ. Τα στοιχεία είναι γνωστά και περιττεύει μάλλον να αναφερθούν ξανά. Ενδεικτικά και μόνο ας σημειωθεί ότι ο «νόμος Ρέππα» ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ είναι υπέρ των συντάξεων πείνας (550 ευρώ για το μεμονωμένο συνταξιούχο πρότεινε στο πρόγραμμά του)... Συμπέρασμα; Το μέτωπο των αγώνων δεν είναι στενά «αντικυβερνητικό», αλλά στρέφεται ενάντια στα αντιασφαλιστικά μέτρα, προτάσσοντας ένα κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Μαθηματικά για αρχάριους...

Νέου τύπου μαθηματικά εισάγει η διοίκηση του Δήμου Αθηναίων. Ο δήμαρχος της Αθήνας, Νικ. Κακλαμάνης, σε μια απόπειρα να μετριάσει τις εντυπώσεις της νέας αύξησης των ανταποδοτικών τελών, είπε πως δεν αυξάνονται κατά 4,5%, αλλά κατά ...1%! Πώς προκύπτει αυτό το μαθηματικό... άτοπο; Πολύ απλά: Σου λέει, πέρσι είχαμε αυξήσεις στα τέλη 3,5%, φέτος έχουμε αύξηση 4,5%, άρα η αύξηση που προκύπτει είναι 1% και όχι 4,5%! Και για του λόγου το αληθές, στην επίσημη ιστοσελίδα του δήμου αναφέρεται: «Αποφασίστηκε η αναπροσαρμογή του συντελεστή τελών καθαριότητας και φωτισμού κατά 1% σε σχέση με το περσινό έτος (από 3,5% σε 4,5%)». Και ο Νικ. Κακλαμάνης είπε: «Δεν ήταν αύξηση κατά 4,5%, είναι αύξηση από 3,5% σε 4,5%, γιατί είναι άλλο κατά 4,5%. Είναι άλλο το ένα άλλο το άλλο». Οποία λαθροχειρία...

Ας δούμε πράγματι τα τέλη και την αύξησή τους. Οταν το 2007 τα τέλη καθαριότητας είναι 1,58 ευρώ/τετραγωνικό μέτρο και το 2008 γίνονται 1,65 ευρώ/τμ, τότε η αύξηση που προκύπτει είναι 4,43%. Οταν για τους επαγγελματικούς χώρους ήταν 6,08 ευρώ/τμ και γίνεται 6,35 ευρώ/τμ, η αύξηση είναι 4,44%. Και με αυτό τον τρόπο προκύπτει πως από το 1995, οι αυξήσεις στα σπίτια είναι 101,2% και στα καταστήματα 108,2%. Κάπως έτσι θα ήταν καθαροί οι λογαριασμοί για τις αυξήσεις στα ανταποδοτικά τέλη.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ταξικός προϋπολογισμός

Ο λόγος του ΚΚΕ, πριν από τις πρόσφατες εκλογές, ήταν σαφής και ξεκάθαρος. Προειδοποιούσε τους εργαζόμενους ότι μετά τις εκλογές έρχονται τα χειρότερα και τους καλούσε με την ψήφο τους να καταδικάσουν και τα δύο κόμματα που διεκδικούσαν την κυβερνητική εξουσία. Το δίμηνο που μεσολάβησε από τις εκλογές αποδείχτηκε παραπάνω από αρκετό. Οι εκτιμήσεις που διατύπωνε το Κόμμα επιβεβαιώνονται. Η κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, έδειξε την αποφασιστικότητά της να οξύνει ακόμα περισσότερο την αντιλαϊκή της πολιτική. Δρομολόγησε, ήδη, τις διαδικασίες για τις παραπέρα αντιδραστικές αλλαγές στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Επιδεικνύει πυγμή στα ζητήματα της Παιδείας, αδιαφορώντας για τα αιτήματα μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών. Αφήνει τα πενιχρά λαϊκά εισοδήματα να κατατρώγονται από την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις. Και μαζί με όλα αυτά κατέθεσε προχτές και τον κρατικό προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς, βάσει του οποίου σχεδιάζει να επιβαρύνει με νέους φόρους και χαράτσια τα λαϊκά νοικοκυριά.

Ο προϋπολογισμός μπορεί να αποτελείται από πληθώρα αριθμών και στοιχείων, ωστόσο ένα είναι το βέβαιο: Είναι ένας αυστηρά ταξικός προϋπολογισμός, που περιφρονεί βάναυσα τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και υπηρετεί με συνέπεια την επιδίωξη της πλουτοκρατίας για επιτάχυνση της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, αύξησης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Γι' αυτό αυξάνονται οι φόροι που πληρώνουν τα μόνιμα υποζύγια του φορολογικού συστήματος, γι' αυτό σε τομείς, όπως η Παιδεία, η Υγεία, η Κοινωνική Ασφάλιση, ο Πολιτισμός, δίνονται ακόμα λιγότερα κονδύλια από τα φετινά, γι' αυτό ένα σημαντικό μέρος των δημόσιων υπηρεσιών, που χρηματοδοτούνταν μέχρι πριν κάποια χρόνια από τον κρατικό προϋπολογισμό, πληρώνονται τώρα πανάκριβα από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Και όλα αυτά, επειδή μόνο χάρη στην ακόμα μεγαλύτερη επιβάρυνση αυτών που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας είναι δυνατόν να εξασφαλιστούν νέες φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, νέες χρηματοδοτήσεις των επιχειρήσεων, νέα προνόμια για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Βέβαια, οι κομμουνιστές, και πριν από τις εκλογές, δεν περιορίστηκαν μόνο στην προειδοποίηση για την επερχόμενη αντιλαϊκή καταιγίδα. Εγκαιρα - και χωρίς καμιά απολύτως παλινωδία, όπως ορισμένοι άλλοι - έβαλαν το δάκτυλο «επί τον τύπον των ήλων», τονίζοντας ότι η πολιτική και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ «αναπόφευκτα» οδηγεί σ' αυτές τις ακραίες αντιλαϊκές επιλογές, αφού και τα δύο κόμματα είναι ταυτισμένα με τη συνολική στρατηγική των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, που αποτυπώνεται στη στρατηγική της Λισαβόνας.

Ακόμα περισσότερο: Το ΚΚΕ - κι αυτό είναι το κύριο - καλούσε τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να πάρουν τα μέτρα τους. Να οργανώσουν την αντίστασή τους. Να ενισχύσουν τη συμμετοχή τους στο διεκδικητικό συνδικαλιστικό κίνημα. Να πάρουν μέρος, χωρίς καθυστερήσεις και ενδοιασμούς, στους αγώνες για την αποτροπή της κυβερνητικής επίθεσης, προβάλλοντας τα δικά τους αιτήματα: Πρώτ' απ' όλα, εισόδημα που να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κλπ., στοχεύοντας ταυτόχρονα στην οριστική ανατροπή αυτής και κάθε αντιλαϊκής πολιτικής. Να διαμηνύσουν την αποφασιστικότητά τους για πραγματικούς αγώνες, τους μόνους αγώνες που υπολογίζει η άρχουσα τάξη και τρέμει το πολιτικό της προσωπικό. Να συσπειρωθούν - και ενόψει της απεργίας στις 12 του Δεκέμβρη - στο ταξικό διεκδικητικό πλαίσιο αγώνα του ΠΑΜΕ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ