Παντού, όπου κι αν κοιτάξει σήμερα στον κόσμο κανείς, θα δει ότι το περιβάλλον, περισσότερο από ποτέ, βρίσκεται στο στόχαστρο μιας ολομέτωπης επίθεσης από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού. Παντού το περιβάλλον θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους ή των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Κι αυτό γιατί για το κεφάλαιο και το περιβάλλον δεν αποτελεί τίποτε άλλο από την πηγή άντλησης και καταλήστευσης φυσικών πόρων, από τη μια, και από την άλλη ο φυσικός χώρος όπου ασκεί την ανεξέλεγκτη δραστηριότητά του και απορρίπτει τα κάθε λογής απόβλητά του. Είναι, επόμενο, λοιπόν, τα οξυμένα προβλήματα του περιβάλλοντος να προστίθενται στα άλλα προβλήματα, όπως αυτά της ανεργίας, της αποδιάρθρωσης των κοινωνικών, εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και να τους κάνουν το βίο αβίωτο.

Οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δε χάνουν ευκαιρία να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το περιβάλλον να προτάσσουν στις ομιλίες τους και στα προγράμματά τους βαρύγδουπες κορόνες περί «πράσινης πολιτικής» και «πράσινης οικονομίας». Πρόκειται για το άκρον άωτον της υποκρισίας. Κι αυτό γιατί η καπιταλιστική βιομηχανική ανάπτυξη με στόχο το κέρδος, που και τα δύο κόμματα με πάθος υπηρετούν, προϋποθέτει την εμπορευματοποίηση της γης, της ενέργειας, του νερού, κάθε φυσικού οικοσυστήματος. Πρόκειται για μια πολιτική που, αντί να προστατεύσει τις ακτές, τις προσφέρει βορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Αντί να προστατεύσει τα δάση, με νομοθετήματα, οπλίζει τα χέρια των εμπρηστών. Αντί να αυξήσει τους ελεύθερους χώρους, παραδίδει σε επιχειρηματίες και τους τελευταίους που απέμειναν. Αντί να προστατεύσει την υγεία του λαού, επιτρέπει στις βιομηχανίες να μολύνουν ανεξέλεγκτα τον Ασωπό και να τον ποτίζουν με καρκινογόνο νερό.

Και τα δύο αυτά κόμματα, όπως και ο ΣΥΝ, εκθειάζουν την πολιτική της δήθεν περιβαλλοντικής ΕΕ. Μια πολιτική που: Με τη Συνθήκη της Λισαβόνας έθεσε πάνω και από το περιβάλλον την ανταγωνιστικότητα. Με ευχολόγια για τις κλιματικές αλλαγές, αντί να ενσωματώσει την αντιρρυπαντική τεχνολογία στην παραγωγή, επιβάλλει το άθλιο μέτρο του «εμπορίου ρύπων», προσφέροντας νέα Χρηματιστήρια κερδοσκοπίας για το κεφάλαιο και νέα χαράτσια για το λαό. Δεν τολμά να επιβάλει αυστηρότερα όρια εκπομπών ρύπων στα αυτοκίνητα, επειδή αντιδρούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες, και τώρα συζητά για νέους «πράσινους» φόρους. Ολοι αυτοί χαιρετίζουν τις «οικολογικές» ανησυχίες του Γκορ και του Κλίντον, «ξεχνώντας» ότι με τον πόλεμο που άνοιξαν στη Γιουγκοσλαβία έσπειραν το θάνατο, τραυμάτισαν τη φύση και την πολιτιστική κληρονομιά και πότισαν τα Βαλκάνια με τόνους απεμπλουτισμένου ουρανίου.

Το ΚΚΕ από καιρό έχει επισημάνει ότι η λύση των περιβαλλοντικών προβλημάτων δεν είναι ζήτημα τεχνικό, αλλά βαθιά πολιτικό. Ενα ζήτημα που, όπως είναι φυσικό, δεν μπορούν να επιλύσουν αυτοί που το εμπορεύονται και το καταστρέφουν. Γι' αυτό και καλεί το λαό να συσπειρωθεί γύρω από την πολιτική του πρόταση για ένα μαζικό λαϊκό κοινωνικοπολιτικό κίνημα που αντιστρατεύεται τα συμφέροντα των μονοπωλίων, με στόχο την αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Μια πολιτική που καταργεί τη βάρβαρη καπιταλιστική λογική της μεγιστοποίησης του καπιταλιστικού κέρδους, με οποιοδήποτε τίμημα για το περιβάλλον και όχι μόνο.