Η βδομάδα που ξεκίνησε χτες, είναι εβδομάδα έναρξης του «κοινωνικού διαλόγου» για την Ασφάλιση. Η αντιασφαλιστική «συμμαχία των προθύμων» έχει ολοκληρωθεί. Κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, πλειοψηφία ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, ΣΕΒ και λοιποί «κοινωνικοί εταίροι» ετοιμάζονται να καθίσουν στα έδρανα των κοινοβουλευτικών επιτροπών, όπου θα διεξαχθεί ο «διάλογος» της απάτης. Είναι όλοι τους υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους. Ιδιαίτερα οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, που για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνουν το βαθιά υπονομευτικό ρόλο τους απέναντι στα δικαιώματα των εργαζόμενων, απέναντι στην πάλη για τις πραγματικές ανάγκες τους.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η κυβέρνηση χαιρέτισε ξεχωριστά τη συμμετοχή της πλειοψηφίας ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στο «διάλογο». Θεωρεί καθοριστική τη συμβολή τους στην προσπάθεια να περάσουν τα νέα αντεργατικά μέτρα. Αναγνωρίζει τη μεγάλη και διαχρονική συνεισφορά τους στον ευνουχισμό των εργατικών αγώνων, στην προπαγάνδιση των κυβερνητικών - εργοδοτικών αξιώσεων στο συνδικαλιστικό κίνημα και την υποταγή του σ' αυτές. Η προσπάθεια του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού να πείσει ότι συμμετέχει υπό όρους στο «διάλογο», είναι δυο φορές προκλητική. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ «λιβανίζουν» το νόμο Ρέππα. Συμφωνούν με τη στρατηγική κατεύθυνση των προωθούμενων αλλαγών. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο διατυπώνουν και τις «προτάσεις» τους.

Τα μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση, ανεξάρτητα από το εύρος και την ταχύτητα εφαρμογής τους, είναι μέτρα βαθιά αντεργατικά - αντιλαϊκά. Τα σενάρια για δήθεν «ήπια» μεταρρύθμιση, που άρχισαν έντονα να κυκλοφορούν μετά τη συνάντηση Καραμανλή - Αλογοσκούφη - Μαγγίνα την περασμένη Κυριακή, είναι εκ του πονηρού. Στόχο έχουν να εφησυχάσουν τους εργαζόμενους, να τους αποπροσανατολίσουν. Φοβούνται τις αντιδράσεις, ξέροντας καλά ότι από τη μαζικότητα και την πυγμή τους θα κριθεί το αν θα περάσουν τα μέτρα ή όχι. Γνωρίζουν ότι μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση, η συμμετοχή της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας στο «διάλογο» δεν είναι ο μόνος όρος για να αποσπαστεί η ταξική συναίνεση.

Τούτη την ώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη να οργανωθούν μαζικοί ταξικοί εργατικοί αγώνες που θα ακυρώσουν τα κυβερνητικά σχέδια. Αγώνες που θα φέρουν στην ημερήσια διάταξη του κινήματος την ανάγκη να αντεπιτεθεί. Για την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Για τη διεκδίκηση αιτημάτων που απαντούν στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Αυτό κάνει ήδη το ΠΑΜΕ, δίνοντας τη μάχη για την επιτυχία των συλλαλητηρίων στις 7 Νοέμβρη, την παραπέρα κλιμάκωση του αγώνα. Αυτό είναι που φοβίζει περισσότερο το κεφάλαιο, τους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς του εκπροσώπους. Η μάχη ξεκίνησε. Και το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους.