Με τον κρατικό προϋπολογισμό που εγκρίθηκε προχτές από το Υπουργικό Συμβούλιο και κατατέθηκε στη Βουλή - ο 33ος προϋπολογισμός από τη μεταπολίτευση του 1974 - η κυβέρνηση της ΝΔ αποσαφηνίζει τις προθέσεις της για την οικονομική πολιτική που θα εφαρμόσει το 2007. Ανεξάρτητα από τις εξωραϊστικές προσπάθειες του πρωθυπουργού και του επί των Οικονομικών υπουργού του Γ. Αλογοσκούφη, ο προϋπολογισμός είναι έντονα αντιλαϊκός, όπως και οι προηγούμενοι 32 που έφεραν τη σφραγίδα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ. Ο προϋπολογισμός κινείται σταθερά στον αστερισμό της λογικής του «παίρνω τα πολλά από τους πολλούς και φτωχούς ή οικονομικά αδύνατους για να τα ξαναμοιράσω απλόχερα στους λίγους και οικονομικά ισχυρούς» (τους μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοεισοδηματίες και τους κάθε είδους υπηρέτες τους). Πολύ εύστοχα, το ΚΚΕ χαρακτηρίζει τον κρατικό προϋπολογισμό του 2007 ως «εργαλείο προώθησης της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης».

Του λόγου το αληθές των παραπάνω βεβαιώνεται, εκτός των άλλων, και από το γεγονός ότι συνεχίζεται η φορομπηχτική και φοροεισπρακτική πολιτική. Για παράδειγμα, οι κυριότεροι αντιλαϊκοί έμμεσοι φόροι, όπως ο ΦΠΑ, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης κλπ., αυξάνονται κοντά στο 10%. Επίσης, ενισχύεται ο αντιλαϊκός χαρακτήρας και των άμεσων φόρων, που προβλέπεται να αυξηθούν 4,8%, αφού ο φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων (φόρος μισθωτών υπηρεσιών κλπ.) αυξάνεται κατά 6,8% (ποσοστό διπλάσιο του πληθωρισμού). Αντίθετα, ο φόρος που θα πληρώσουν οι επιχειρήσεις για τα κέρδη τους προϋπολογίζεται να αυξηθεί μόλις 2,7% (κάτω από τον πληθωρισμό), παρά το γεγονός ότι και φέτος εισπράχθηκαν από τη φορολογία των επιχειρήσεων 300 εκατ. ευρώ λιγότερα από εκείνα που είχαν προϋπολογιστεί!

Παράλληλα με τη φορολογική επιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα, η κυβέρνηση συνεχίζει, και με τον προϋπολογισμό του 2007, να διατηρεί στο «γύψο» τις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα (μισθούς, συντάξεις και άλλες παροχές για την ανακούφιση των απόρων και οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων), με πρόσχημα - πάντα - την «αντοχή της οικονομίας». Με το ίδιο πρόσχημα, συνεχίζει να υποχρηματοδοτεί - σε σχέση με τις σημερινές ανάγκες - τη δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια κλπ. Την ίδια ώρα, όμως, η κυβέρνηση αναιρεί τον ισχυρισμό της περί «αντοχής της οικονομίας», αυξάνοντας απλόχερα τις κρατικές δαπάνες (ενισχύσεις, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, χαριστικές ρυθμίσεις χρεών κ.λπ.) προς τις επιχειρήσεις, με πρόσχημα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας, των επενδύσεων, των εξαγωγών κλπ.

Με απλά λόγια, η κυβέρνηση της ΝΔ επιμένει στην εφαρμογή μιας πολιτικής που, παράλληλα με την αύξηση του εγχώριου πλούτου (που παράγεται από τους εργαζόμενους), αναπαράγει και συχνά οξύνει τα προβλήματα και αδιέξοδα της καθημερινότητας των εργαζομένων και εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες. Αδιάψευστος μάρτυρας η διατήρηση - σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα - τόσο του δημόσιου χρέους, των ελλειμμάτων του κράτους και του ισοζυγίου όσο και της ανεργίας, της φτώχειας και άλλων κοινωνικών προβλημάτων.

Η διέξοδος για τους εργαζόμενους (μισθωτούς, συνταξιούχους, αγρότες, αυτοαπασχολούμενους ανέργους κ.λπ.) είναι μία. Να κινηθούν αγωνιστικά, διεκδικώντας την ικανοποίηση όλων των αναγκών τους, δηλαδή διεκδικώντας άλλη πολιτική. Που απαιτεί την ανατροπή της σημερινής - συστατικό στοιχείο της οποίας είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο - και να διεκδικήσουν να γίνει λαϊκή περιουσία ο κοινωνικός πλούτος. Γεγονός που χρειάζεται μαζική εγκατάλειψη των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.