Ο αγώνας των εκπαιδευτικών ανέδειξε τα τεράστια προβλήματα της Παιδείας στην Ελλάδα. Και κρατά αυτός ο αγώνας και πρέπει να κρατήσει. Η κυβέρνηση με τους μηχανισμούς της έχει επιχειρήσει με κάθε τρόπο να κάμψει τους εκπαιδευτικούς, χωρίς να κάνει αποδεκτά τα αιτήματα που καίνε το χώρο της εκπαίδευσης. Από την προκλητική στάση της, να μοιράσει ένα πενιχρό επίδομα σε έξι εξαμηνιαίες δόσεις (και να το δώσει τελικά ολόκληρο στους εκπαιδευτικούς το 2009), μέχρι την καταστολή και τη δικαιολόγηση της σιδηρογροθιάς, η κυβέρνηση πέρασε τώρα στο δρόμο δήθεν της «ευθύνης» και της «συνέπειας»... Λέει, δηλαδή, ότι «δεν αντέχει η οικονομία» τις όποιες παροχές προς τους εργαζόμενους και ότι θα εφαρμόσει με συνέπεια την πολιτική της λιτότητας για τους εργαζόμενους και των ατελείωτων παροχών προς τις επιχειρήσεις. Θέλει να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των εκπαιδευτικών προσδοκώντας να δημιουργήσει έτσι, κλίμα παραίτησης και ηττοπάθειας, για να τους οδηγήσει προς τη λογική ότι «δε βγαίνει τίποτα»...

Τις επιθέσεις της κυβέρνησης, συνοδεύει με τη στάση του και το ΠΑΣΟΚ. Ο πρόεδρός του, Γ. Παπανδρέου, κάλεσε αόριστα τον πρωθυπουργό να κάνει κάποιο βήμα ως προς τα οικονομικά αιτήματα των εκπαιδευτικών, αν αυτοί δεχτούν την «αξιολόγηση», το βασικό μοχλό δηλαδή, για την κατηγοριοποίηση σχολείων και την ιδιωτικοποίησή τους, την ακόμη μεγαλύτερη ένταση των ταξικών φραγμών στη μόρφωση. Ουσιαστικά, πρότεινε στον πρωθυπουργό να εξαγοράσει τους εκπαιδευτικούς με μερικά ψίχουλα! Παράλληλα, η όποια τοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία, περιορίζεται στα κονδύλια και σκόπιμα δεν τοποθετείται για τις αναδιαρθρώσεις που αλλάζουν το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, αφού συμφωνεί πλήρως με αυτές.

Οι πολύπλευρες πιέσεις από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προς τους εκπαιδευτικούς δείχνουν στην πραγματικότητα ότι αυτή που πιέζεται είναι η πολιτική τους. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θέλουν με κάθε τρόπο να βγάλουν αλώβητη την αντιεκπαιδευτική πολιτική τους που υπαγορεύει: σχολεία με χορηγούς ακόμη και με επιχειρηματική δραστηριότητα, σχολεία για την «ελίτ» και σχολεία για την «πλέμπα», ένταση των ταξικών φραγμών και της παραπαιδείας από το Δημοτικό ακόμα, σκόρπιες και ανορθρολογικές γνώσεις που κάνουν «κιμά» τα μυαλά των παιδιών...

Γι' αυτό και είναι κρίσιμη ώρα για τον αγώνα των εκπαιδευτικών, για να βάλουν στην προμετωπίδα των διεκδικήσεών τους τα ζητήματα του περιεχομένου της εκπαίδευσης, να συμπορευτούν με τους γονείς και όλους τους εργαζόμενους, να συμβάλλουν ώστε να γίνει υπόθεση όλης της εργατικής τάξης, όλου του λαού, ο αγώνας για τη μόρφωση των παιδιών του. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ από την πρώτη στιγμή των κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών αναδεικνύουν ακριβώς αυτή την ανάγκη, γνωρίζοντας καλά ότι τη διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση δεν μπορούν να την αναζητήσουν μέσα στα όρια της κυρίαρχης πολιτικής. Η ελπίδα βρίσκεται στη συνέχεια και την κλιμάκωση του αγώνα. Οι εκπαιδευτικοί και όλοι οι εργαζόμενοι, την επόμενη βδομάδα, έχουν την ευκαιρία να στείλουν ακόμα ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ: Να τους καταδικάσουν και στην κάλπη των τοπικών εκλογών.