Καθώς η 7η Μάρτη ολοένα και πλησιάζει, πρέπει να έχουμε απόλυτα καθαρό ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι εξίσου επικίνδυνοι για τα λαϊκά συμφέροντα. Κατ' αρχάς, η «νέα εποχή», οι «νέες ιδέες» που επικαλείται ο νέος πρόεδρος της «δημοκρατικής παράταξης» είναι στην ουσία ό,τι πιο συντηρητικό, νεοφιλελεύθερο και αντιδραστικό έχει εξαγγείλει μέχρι σήμερα αρχηγός κόμματος σε προεκλογική περίοδο. Πιστός στα μεγάλα συμφέροντα που η πολιτική του ΠΑΣΟΚ εξυπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια, ο Γ. Α. Παπανδρέου τούς καταθέτει τα εχέγγυα πως θα τη συνεχίσει χωρίς δισταγμούς.

Στην ίδια λογική, κινείται και η «μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη» του Κ. Καραμανλή, διαφοροποιούμενη από το ΠΑΣΟΚ μόνο στο σκέλος της καλύτερης διαχείρισης, όπως και η ίδια ισχυρίζεται. Συμφωνεί με την ασκούμενη πολιτική, την έχει συναποφασίσει και εγκρίνει σε όλα τα ευρωπαϊκά και εγχώρια φόρα. Οι δημοσιοποιούμενες επιμέρους διαφορές είτε δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα, είτε προβάλλονται ως τέτοιες, με στόχο τη δημαγωγία, τον αποπροσανατολισμό και την υφαρπαγή της αγανακτισμένης ψήφου. Σε κάθε περίπτωση, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι το ίδιο, προσκυνούν στους ίδιους βωμούς και βαδίζουν στον ίδιο μονόδρομο. Εξ ου και δεν είναι καθόλου δύσκολο - από άποψη ιδεολογικής και πολιτικής τοποθέτησης - για στελέχη τους ενός, να μεταπηδήσουν στις γραμμές του άλλου.

Απέναντί τους στέκεται, για άλλη μια φορά, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Και στην από 'δώ όχθη τα πράγματα είναι εξίσου καθαρά: Η ενίσχυση του ΚΚΕ, σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση του δικομματισμού, σημαίνει ακόμη πιο δυνατή φωνή του Κόμματος (άρα και η φωνή του λαού), μέσα και έξω από τη Βουλή. Περισσότεροι βουλευτές του ΚΚΕ σημαίνει ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες παρέμβασης, αποκάλυψης της αντιλαϊκής πολιτικής. Σημαίνει αυξημένες δυνατότητες να φτάνουν και να ακούγονται στη Βουλή τα λαϊκά προβλήματα και οι λύσεις που απαιτούνται. Σημαίνει ακόμη πιο μεγάλα εμπόδια στην κοροϊδία των λαϊκών στρωμάτων από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τους βουλευτές τους. Επιπλέον: Η ενίσχυση του ΚΚΕ θα είναι μεγάλο βήμα, ώστε να χτυπηθεί η λογική του εφικτού, δηλαδή της υποταγής των εργαζομένων ή της ανοχής τους στην πολιτική που δε θίγει και αυξάνει την κερδοφορία του κεφαλαίου. Θα σπάσει τη λογική τού «δε γίνεται τίποτα», αφού θα ενισχυθεί το ταξικό μέτωπο στο κίνημα. Θα χτυπηθεί η λογική της «συναίνεσης» και της ταξικής συνεργασίας.

Ομως, αυτά είναι απλά λόγια. Και για να γίνουν πράξη, πρέπει οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μικρομεσαίοι, επαγγελματοβιοτέχνες και αγρότες, νεολαίοι και γυναίκες, οι ηλικιωμένοι, να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Ευθύνες βαριές απέναντι στην πολιτική που τους συνθλίβει, αλλά και στο Κόμμα που τους κάνει ευθέως και έντιμα την πρόταση αντίστασης και αγώνα για έξοδο από την κρίση. Η ψήφος, η δύναμη της ψήφου, είναι στο δικό τους χέρι. Αυτή η μοναδική δύναμη να αλλάξει το συσχετισμό δύναμης προς το καλύτερο. Η δύναμη, να γίνει η 8η Μάρτη μέρα πραγματικά ανοιξιάτικη και αισιόδοξη. Με ψηλά τα ποσοστά της λαϊκής δύναμης και χαμηλωμένα αυτά των εκμεταλλευτών της.